LEYAL

✓16.Bölüm "Teni Tenime Yanık Adam"✓🌙

Bir zamanlar hayatın küçük fikirler ile değişebileceğine inanan küçük bir kadındım , içimde canlanan mucizevi varlığı hissetmek bunu düşünmeme sebep olmuştu . O zamanlar bebeğimin ve kendi sağlığımın dışında hiç bir şeyde zorlanmıyordum , hayata bakış açım sürekli pozitifti . Başıma ne gelirse gelsin gülüp geçer , bebeğimin varlığını hissetmenin en büyük şans olduğuna inanıyordum . 

Fakat geçen zamanda bebeğine sahip çıkamayan bir kadın olmuş , hayata baktığım her küçük açıda büyük acılar aramıştım. Nasıl tarif edilirdi bebeğimin karnımdan alınıp hiç kokusunu içime çekemeden veda ettiğimi anlatmak ? Ya da hangi kelimeler ile anlatılırdı bebeğine bile sahip çıkamayan bir kadın olduğumu ?

Yoktu . Ne tarifi vardı nede tek bir kelime , cümle bile yoktu . Hiç bir şey bu hissin acısını anlatmaya yetmezdi , içinden sökülen canı bir tek kaybeden bilirdi . İnsanın canlı canlı derisini bile yüzseler bu kadar acıtmaz , kalbinde büyük bir acı oluşturmazdı . Belki saatlerce , günlerce , aylarca , yıllarca anlatılabilirdi .

Ben çok anlattım ama duyulmadı .

Artık fısıldamaya bile gücüm yok . 

Derin bir nefes alırken ellerimde tuttuğum siyah kapaklı dosyayı sinirle masamın üzerine bıraktım . Avuç içimi yüzüme kapatırken gözlerimi kapattım , parmaklarımı hırsla kısa saçlarımın arasından geçirdim . Gözlerimi hızla açarken odamın içinde turlamaya başladım. Sinirlenen hücrelerimi sakin tutmama imkanım yoktu , her şey üst üste geliyordu .

Hiç tanımadığım bir düşmanım var olmuştu .

Bakışlarımı masamın üzerindeki siyah gül buketine çevirdim , hayatım yaklaşık yarım saat öncesine kadar gayet düzenliydi . Alaz yine sessizliğine gömülmüş son bir haftadır beni rahatsız etmiyordu , işlerim gayet güzel ilerliyordu . Unutmaya çalıştığım her şeyi tekrar halı altına süpürdüğümü zannederken yine siyah güllerin olduğu buket ofisime gelmişti .

Kim olduğunu tahmin edemediğim birisi hayatımda yaşadığım en acı olayları biliyordu , üstelik acımla beni tehdit ediyordu . Tehdit ettiği yetmezmiş gibi beni de öldürebileceğini , hayatıma son vermekten zevk duyacağını belirtmişti. Düşünmekten beynimin uyuştuğunu hissediyordum , ileri giden ayaklarımın titrediğini hissediyordum . 

Korkuyordum.

Dudaklarımın arasından çıkmaya korktuğum o kelime bütün hücrelerime yayılmıştı , başımın belada olduğuna artık emindim . Polise haber vermem gerekiyordu , fakat bunu yapmaya cesaretim yoktu . Tek bir kez arasam bile Alaz'ın bundan haberdar olacağına çok eminim , beni bana bıraksa bile gözlerinin üzerimde olduğunu biliyordum .

" Ayliz Hanım ? " Adımı duymam ile birlikte hareket eden ayaklarım duraksadı , gözlerim kapının önünde elinde dosyalarla bekleyen Ece'ye kaydı . " İmzalamanız gereken belgeler vardı ama pek iyi görünmüyorsunuz . İsterseniz daha sonra da gelebilirim . "