Πεπρωμένο

Κεφάλαιο 43ο

Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, η Νόρα πιο ήρεμη, αποφάσισε να αποδείξει σε όλους πως τελικά είχε ταλέντο στη μαγειρική. Βρήκε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή για κανελόνια στο διαδίκτυο και αφού έλεγξε και είδε πως είχε όλα τα απαιτούμενα υλικά, αποφάσισε να την φτιάξει.

Ο Λουκάς μετά τη συνάντηση του με τον Νίκο, γύρισε στο σπίτι με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης.

«Νοράκι μου γύρισα! Τάξε μου.» φώναξε μπαίνοντας στο σπίτι, αλλά μόλις το βλέμμα του έπεσε προς την κουζίνα έμεινε ακίνητος. «Τι έπαθε η κουζίνα μας;»
«Είχες δίκιο. Είμαι άχρηστη» είπε η Νόρα κλαίγοντας και έπεσε στην αγκαλιά του.
«Έλα τώρα βρε κουτό... Δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα τα πράγματα» προσπάθησε να την παρηγορήσει εκείνος, αλλά οι μυρωδιές που έρχονταν από την κουζίνα, σε συνδυασμό με την εμφάνιση της Νόρας, δεν αφήναν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
«Κατέστρεψα την κουζίνα... και έσπασα το μάρμαρο του νεροχύτη.. και ο απορροφητήρας χάλασε, μετά την φωτιά που πήρε το τηγάνι» εξήγησε εκείνη ανάμεσα στους λυγμούς της.

Ο Λουκάς δεν ήξερε τι να της πει. Η Νόρα έκλαιγε γοερά στην αγκαλιά του και από τα λεγόμενά της, ίσως ήταν καλύτερα να μην πλησιάσει την κουζίνα. Έπιασε το πρόσωπο της με το χέρι του και την ανάγκασε να τον κοιτάξει. Ήταν σαν μωράκι που είχε κάνει ζημιά και περίμενε την τιμωρία του. Της έδωσε ένα απαλό φιλί στα χείλη που έτρεμαν από το κλάμα.
«Πήγαινε να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπο σου και να αλλάξεις ρούχα και έλα να σου πω κάτι που θέλω» της είπε και εκείνη πήγε να διαμαρτυρηθεί αλλά την σταμάτησε. «Δεν ακούω τίποτα. Πήγαινε. .»

Η Νόρα έκανε αυτό που της ζήτησε, αλλά μέσα της αναρωτιόταν πώς μπορούσε να είναι τόσο ψύχραιμος αντικρίζοντας αυτό το χάος. Τι να ήταν αυτό που ήθελε να της πει που δεν τον τάραξε καν η καταστροφή που είχε δημιουργήσει; Μήπως ήθελε να την χωρίσει;

Όση ώρα η Νόρα ήταν στο μπάνιο, ο Λουκάς αποφάσισε να κάνει μια αυτοψία στην κουζίνα. Τελικά από κοντά ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα. Πήρε μια σακούλα σκουπιδιών και άρχισε να πετάει ότι καμένο και κατεστραμμένο έβρισκε μπροστά του, συμπεριλαμβανόμενου και του τηγανιού. Ο νεροχύτης σωζόταν τελικά, αλλά ο απορροφητήρας...

«Είναι πιο χάλια από κοντά τελικά» την άκουσε να του λέει και κατάλαβε πως τον είχε πλησιάσει αθόρυβα.
«Για όλα υπάρχει λύση. Σημασία έχει να είμαστε εμείς καλά. Πάμε να κάτσουμε στο σαλόνι. Να σου φέρω ένα χυμούλι να πιεις;»
«Πώς μπορείς να είσαι τόσο ήρεμος ; Εγώ στη θέση σου θα σε είχα πετάξει έξω από το σπίτι.»
«Μάλλον εγώ σε αγαπάω περισσότερο» της είπε γλυκά και εκείνη βούρκωσε ξανά. «Μην αρχίσεις πάλι τα κλάματα. Στεναχωρείς τα μωρά μου» τη μάλωσε και εκείνη προσπάθησε να χαμογελάσει.