Πεπρωμένο

Κεφάλαιο 36ο

Ο Λουκάς και η Νόρα είχαν χαθεί στο πάθος τους, όταν ξαφνικά ο Λουκάς σταμάτησε σαν να του είχαν ρίξει απότομα ένα κουβά νερό.

«Τι έπαθες;» τον ρώτησε λαχανιασμένα η Νόρα.

«Αν δεν σταματήσουμε τώρα, δεν ξέρω αν θα μπορώ αργότερα. »

«Γιατί να σταματήσεις;»
«Το μωρό. . . » είπε και η Νόρα τον κοίταξε με απορία. «Μήπως του κάνουμε κακό;» εξήγησε.

«Άκουσέ με λίγο προσεκτικά σε παρακαλώ. » είπε σοβαρά και τον κοίταξε στα μάτια. «Και η γιατρός μου, αλλά και ο γιατρός του νοσοκομείου είπαν πως η εγκυμοσύνη προχωράει κανονικότατα. Αν δεν είχε συμβεί το ατύχημα, δεν θα γνωρίζαμε τίποτα ακόμα και θα συμπεριφερόμασταν κανονικά. »

Ο Λουκάς ήθελε όσο τίποτα να την πιστέψει, αλλά φοβόταν. Σημείωσε νοερά στο μυαλό του να πάει μόνος του να ρωτήσει ένα γιατρό την επομένη το πρωί, γιατί δεν ήξερε πόσο μπορούσε να αντέξει την στέρηση.

«Λουκά με ακούς;» τον ρώτησε μόλις είδε πως δεν αντιδρούσε στα λόγια της.
«Με πολύ προσοχή. » την διαβεβαίωσε αφηρημένα.
«Δεν το δείχνεις. . . » είπε εκνευρισμένη και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του.
«Φοβάμαι βρε Νοράκι ...» παραδέχτηκε και την τράβηξε ξανά κοντά του. «Όλο αυτό είναι πολύ καινούριο για μένα. »
«Πιστεύεις πως εγώ θα το διακινδύνευα; Εσένα σου ήρθε ξαφνικά, αλλά για μένα ήταν όνειρο ζωής αυτό το μωρό. Ένα μικρό θαύμα. . . Είχα αρχίσει να πιστεύω πως δεν μπορούσα να μείνω έγκυος. » ομολόγησε.

Το βλέμμα της ήταν θλιμμένο και παράλληλα σκεφτόταν με ποιον τρόπο θα μπορούσε να του εξηγήσει τι εννοούσε. Πήρε βαθιά ανάσα και βολεύτηκε στα πόδια του με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να τον κοιτάζει.

«Εγώ με τον Δημήτρη ήμασταν, όπως ξέρεις, πολλά χρόνια μαζί. Μόλις πέρασαν τα δυο πρώτα χρόνια, αφήσαμε τους εαυτούς μας ελεύθερους και προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα μωρό. Για κάποιο λόγο αυτό δεν ήρθε και όταν πέρασε ένας χρόνος, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε να πάμε σε κάποιον γιατρό. Η γυναικολόγος μου δεν είδε κάτι ανησυχητικό και μας πρότεινε να κάνει ο Δημήτρης μια εξέταση, πριν με βάλει έμενα σε διαδικασία για πιο σοβαρές και επώδυνες εξετάσεις. Η εξέταση του Δημήτρη βγήκε πολύ καλή και έτσι εγώ έπεισα τον εαυτό μου πως το πρόβλημα ήταν δικό μου. Δεν ξαναπήγα στο γιατρό, γιατί φοβόμουν τι θα ακούσω. Ο Δημήτρης δεν με πίεσε ποτέ και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον τον βόλεψε αυτή η κατάσταση, ενώ εγώ κλείστηκα στον εαυτό μου και έκλαιγα την μοίρα μου. »