Πεπρωμένο

Κεφάλαιο 33ο

Η Στέλλα γνώριζε πως ο Λουκάς είχε ετοιμάσει κάποια έκπληξη στην κόρη της, αλλά ακόμα και αυτή κοιτούσε έκπληκτη το σπίτι που ήταν γεμάτο λευκά τριαντάφυλλα και στο ταβάνι αιωρούνταν λευκά και κόκκινα μπαλόνια, που σταματούσαν μπροστά σε μια τεράστια καρδιά , που έγραφε : «Είσαι το πολυτιμότερο πλάσμα στον κόσμο»

«Αν σκοπός σου ήταν να με εντυπωσιάσεις το πέτυχες .» του είπε χαμηλόφωνα αφού η φωνή της έβγαινε με δυσκολία από την συγκίνηση.
«Τι είναι αυτά τα δάκρυα; Ο σκοπός ήταν να σε κάνω να γελάσεις ,όχι να κλάψεις.» είπε ανήσυχος όταν είδε τα βουρκωμένα μάτια της και εκείνη του χαμογέλασε καθησυχαστικά .
«Είναι ορμονικής προέλευσης.» τον ενημέρωσε και εκείνος την φίλησε τρυφερά στο μέτωπο .

«Δεν θέλω να χαλάσω την ατμόσφαιρα αγάπες μου , αλλά μήπως να μπαίναμε μέσα;»

Τα παιδιά γέλασαν με την παρέμβαση της Στέλλας, την οποία είχαν σχεδόν ξεχάσει , όπως και το γεγονός πως στέκονταν στην είσοδο του σπιτιού .

«Λουκά τι ώρα πρέπει να φύγεις;» τον ρώτησε η Στέλλα

«Σε τρεις ώρες.» της απάντησε εκείνος αφού κοίταξε πρώτα το ρόλοι του .
«Ωραία ! Έχω κάποιες δουλίτσες να κάνω οπότε σε τρεις ώρες θα είμαι εδώ για να μπορέσεις να φύγεις.» τους ενημέρωσε .

Ήταν πολύ εύκολο για την Νόρα να καταλάβει πως δεν είχε τίποτα να κάνει απλά ήθελε να τους αφήσει μόνους τους και την ευχαρίστησε με μια δυνατή αγκαλιά .

«Μην ανησυχείς για τίποτα Στέλλα μου, θα τη βάλω για ύπνο και θα ξεκουραστώ και εγώ λίγο , οπότε με την ησυχία σου .» την καθησύχασε ο Λουκάς .

Μόλις βγήκε από το διαμέρισμα της Νόρας κοντοστάθηκε σκεπτική και σχημάτισε το τηλέφωνο της Δήμητρας , αφού δεν είχε κάτι να κάνει και λίγη ώρα μετά , η Δήμητρα την περίμενε στην πόρτα .

«Σίγουρα δεν ενοχλώ ;»
«Μην λες χαζομάρες ! Τους άφησες μόνους;» την ρώτησε και έκανε στην άκρη για να περάσει στο εσωτερικό του σπιτιού .
«Αισθανόμουν σαν να κράταγα το φανάρι.» είπε και γέλασαν . «Αν έβλεπες τι είχε ετοιμάσει ο γιος σου... Με έκανε και βούρκωσα !»

«Έννοια σου και θα τα δω μετά. Έχει ειδοποιήσει τους πάντες , να είμαστε όλοι στης Νόρας την ώρα της συνέντευξης. Και τον Περικλή . Είναι καθοδόν από όσο ξέρω .» την ενημέρωσε .
«Α, το μασκαρά και δεν μου είπε τίποτα στο τηλέφωνο! »

«Θες να ξεκουραστείς λιγάκι ή να φτιάξω καφεδάκι ;» ρώτησε η Δήμητρα και μετά από λίγο με δυο καφέδες στο χέρι συζητούσαν χαλαρά για το μέλλον των παιδιών τους .