Again

Δώσε μου το χέρι σου

◘Για το επομενο που ειναι πραγματικα το καλυτερο για εμενα θελω 70+ ψηφους και 60+ σχολια.♥

''Σταμάτα να παίζεις μαζί μου,έχω καταλάβει πλέον το κόλπο σου και θα βρώ τρόπο να σ πονέσω κι εγώ'' Απομακρύνω το σώμα μου απο το δικό του με δυσκολία.Κάθε φορά που μεγαλώνει η απόσταση των κορμιών μας η καρδιά μου διαμαρτύρεται,είναι εξαρτημένη απο αυτόν.

''Δεν πρόκειται να με πληγώσεις χωρίς να πληγωθείς εσύ.Θέλεις να με δείς να πονάω; Αυτή είναι η αγάπη σου γλυκιά μου;'' Έρχεται πάλι πιο κοντά μου και αναστενάζω δυνατά,δεν θα πέσω ξανά στα δίχτυα σου.

''Η αγάπη μου είναι άρρωστη όπως κι εσύ.Δεν θα μπορούσα να σου δώσω κάτι διαφορετικό απο αυτό που είσαι.Παίρνεις αυτό που σου ταιριάζει Harry''

''Μωρό μου κι εσύ έχεις χαθεί στη θάλασσα της τρέλας και προσπαθείς να ξεφύγεις όμως είναι αργά πια'' Μουρμουρίζει στο αυτί μου και φεύγω ξανά μακριά του.Όσο κι αν φεύγω πάντα βρίσκεται κοντά μου.

''Ξέρεις Harry έμαθα οτι ήσουν κομμάτια όταν έμαθες οτι πέθανα.Δεν ήθελες να δείς κανέναν και μιλούσες με τον εαυτό σου.Μπορεί να με θές Harry αλλά με τον δικό σου τρόπο'' Θέλω να τον κάνω να παραδεχτεί έστω το ελάχιστο απο αυτά που ένιωσε τόσες μέρες.

''Σταμάτα να παίζεις με το μυαλό μου.Τόσες μέρες σαν μάγισσα έμπλεκες τις σκέψεις μου και με άλλαζες και τώρα ήρθες εδώ και προσπαθείς να κάνεις το ίδιο,δεν θα τα καταφέρεις όμως Violet'' Φωνάζει στο πρόσωπο μου και ξέρω οτι η συμπεριφορά του τώρα θα είναι διαφορετική.

Με τρελαίνει ο τρόπος που θυμώνει,με σκοτώνει το χρώμα των ματιών του που γίνεται σκούρο και ο τρόπος που μπλέκει τα δάχτυλα του ανάμεσα στα πυκνά μαλλιά του.Είναι τόσο όμορφο να βλέπεις δυο ανθρώπους διαφορετικούς σε ένα σώμα.Είναι μια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό και πάντα σε αυτόν το κακό νικάει.

''Μου αρέσει όταν θυμώνεις έτσι,δείχνεις το τέρας που κρύβεται μέσα σου,μωρό μου είμαστε ίδιοι αλλά φτιαγμένοι απο διαφορετικό υλικό'' Λέω και του ακουμπάω το χέρι.Τραβάει απότομα το δικό του και με κοιτάζει άγρια.

''Δεν είμαστε ίδιοι! Εσύ είσαι εξαρτημένη απο εμένα εγώ σε θέλω απλά για τους σκοπούς μου,σταμάτα να μπερδεύεις αυτά που νιώθω'' Φωνάζει και χτυπάει το τραπέζι που βρίσκεται κοντά.

''Δεν σε μπερδεύω εσύ χάνεσαι ανάμεσα σε αυτά που νιώθεις και την άρνηση σου,παραδέξου οτι με τον δικό σου τρόπο νοιάζεσαι'' Χαμογελάω ειρωνικά και ξέρω οτι τώρα πια το τερατάκι θύμωσε.