Again

Δεν θα μου το κάνεις αυτό

Ανεβαίνουμε στο διαμέρισμα και αρχίζουμε να μαζεύουμε γρήγορα τα πράγματα,δεν μου μιλάει και έχει δώσει όλη του τη προσοχή στα πράγματα που πήρε απο εκείνον.Πιάνει ένα μικρό κουτί και αφού βάλει μέσα τα χαρτιά το κλειδώνει και το ρίχνει μέσα στη βαλίτσα του,μαζευώ τα πράγματα μου και προσπαθώ να ξεχάσω αυτό που είδα πιο πρίν.

Είναι άσχημο να βλέπεις έναν άνθρωπο να υποφέρει,όσο κι αν το αξίζει είναι άσχημο,όμως όταν θυμάμαι τι πήγε να κάνει τρελένομαι,νιώθω βρώμικη που αυτός ο άνθρωπος με ακούμπησε.

''Βιάσου Violet δεν είναι ώρα για σκέψεις'' Λέει και συνεχίζει να μαζεύει τα πράγματα.

''Τι θα κάνουμε τώρα;''Τον ρωτάω

''Θα φύγουμε πριν μας βρούν και θα πάμε σε άλλη χώρα''

''Μα Harry ξέρουν οτι θα φύγουμε,θα πάνε στο αεροδρόμιο και θα μας περιμένουν''

''Μωρό μου ποιός σου είπε οτι θα φύγουμε έτσι;''

''Τότε πως θα φύγουμε;''Ρωτάω και με πλησιάζει,σηκώνει με το δάχτυλο του το κεφάλι μου και ψιθυρίζει πάνω στα χείλη μου.

''Θα μάθεις αν βιαστείς''

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου και συνεχίζω να μαζευώ καθώς προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη.Βάζω τα τελευταία πράγματα στη τσάντα και κάθομαι στο κρεβάτι,με κοιτάζει και ξεφυσάει.

''Σήκω θα έρθουν τα παιδιά''Λέει και στέκομαι όρθια,παίρνει μερικά απο τα πράγματα και φεύγουμε απο εδώ,θα μου λείψει το μέρος κατα κάποιο τρόπο.

''Μπορούμε να έρθουμε ξανά εδώ;''

'Αν τελειώσει αυτό που ζούμε θα σε φέρω εδώ,πάμε τώρα;''Λέει και γνέφω.

Το αυτοκίνητο των παιδιών βρίσκεται ήδη κάτω απο το κτήριο,με γρήγορα βήματα βάζουμε τα πράγματα μέσα και ξεκινάμε.Τους ακούω να μιλάνε αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στα λόγια τους,νιώθω κουρασμένη απο αυτή την κατάσταση.

Μπορεί να νιώθω ανανεωμένη με αυτό το κηνύγι αλλά φοβάμαι για τη ζωή μου.Δεν έχω μια καλή ζωή όμως αν ξέρω οτι δεν μου αξίζει ο θάνατος,είναι δελεαστικό να βλέπεις τη ζωή σου να χάνεται όμως ο φόβος δεν σε αφήνει να το κάνεις.

Πιστεύεις οτι είσαι δυνατός για να αφήσεις τη ζωή σου όμως όταν έρχεται η στιγμή προσπαθείς να ξεφύγεις κι εγώ ξέφυγα πολλέ φορές γιατί ημουν δειλή να πάω κάπου που δεν ξέρω.

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να ξεκουραστώ λίγο,οι τελευταίες ώρες με βασανίζουν αλλά χρειάζεται ταξεχάσω,καταφέραμε ένα μέρος του σχεδίου και είμαστε καλά.