Halos hindi makapaniwala si Harold sa narinig, paulit ulit nyang naririnig sa utak nya ang sinabi ni Lydia. Napayuko nalang sya at nakapa ang box na nasa bulsa, naisip nya na para saan pa yun?
Kinuha nya ang box na yun at binuksan, isang white gold na kwintas ang laman na halos sa loob ng 7 months na yun ay pinag-ipunan nya para lang kay Lydia....
Maluha luha itinapon ni Harold sa halamanan sa gilid ng pinto ang box kasama ang kwintas at pumasok nalang para bumalik sa kwarto....
Lydia's POV
Nandito na kaya sya sa kwarto nya? :(
Natatakot akong kausapin sya... naiisip ko kase... na ang sakit naman nung sinabi ko...tsaka di naman totoo yun e :(
sa totoo lang naman talaga, kahit kaylan hindi ko ginustong umalis sya... o malayo sya... nung nawala sya hindi ko na nakilala ang sarili ko.... TT_____TT
Hahawakan ko na sana yung doorknob ng pinto ni Harold pero naramdaman kong may biglang dumating sa gilid
O__O si Harold....
"anong ginagawa mo jan?" mahina nyang sagot.. na parang.... parangg bakas sa mukha nya na nasaktan ko nga sya :(
"a...... ano kase.........." >.< lumakad sya palapit sakin at
"pumasok ka na sa kwarto mo matulog ka na" hinawakan nya agad ang doorknob at binuksan yun pero pinigilan ko syang makapasok
"Harold!..." hindi ko alam ang sasabihin TT__TT
"ano?" mahinahon nyang tanong sakin.....
hindi parin ako makapag salita TT____TT . . . . .
nagulat nalang ako ng bigla syang ngumiti... pero yung ngiti na yun... alam kong may nakatagongsakit sa mata nya? O___O
"kung iniisip mo yung inabi mo kanina wag mo na isipin yun.. magpahinga ka na birthday mo pa bukas..." sagot nya sa katahimikan ko...
"pero hindi nam----
"sige na.... " dahan dahan nyang sagot at ngumiti pa sakin... hindi ko na napigilan umiyak habang nakatitig sa mukha nya...
"yang mukha mo na yan....... bakit ka ba ganyan.......... pag nakikita kita..... naiinis na ko sayo....." umiiyak na sabi ko sa kanya.... habang titig na titig parin ako sa mukha nya..
suminghot sya bigla, na parang nagpipigil ng sakit..
"kulang pa ba yung 7 months?......... sige..... sa isang araw naman wala na ulit ako.... sasaya ka ulit" lalo pang tumulo ang mga luha ko TT____TT
halos napahawak pa ko sa buhok ko sa sobrang inis!!!
"ano baaa....... bakit..... bakit ba laging iyona ng iniisip mo!.... alam mo! sana lang! hindi mo nalang nalaman e..... no?...... bakit ba......... bakit.............. shit.... wag nalang" hindi ko rin nasabi ang gusto kong sabihin at pumasok nalang ako sa kwarto ko TT____TT
BAKIT BA HINDI NYA MAGAWANG SABIHIN ANG GUSTO KONG MARINIG SA KANYA?!!!!
na hwag na syang umalis?!!! na itama na ang lahat?!!!! .........
ang sakit TT______TT
halos bumagsak na ko sa sahig sa sobrang sakit e....
~~~~~
"Lydia.. gising na.... kakaen na tayo dali, dumating na rin yung gown mo tas isukat mo na"
"hhmmmmm" bwisit antok na antok pa ko TT____TT
"Lydia ano ba... gsiisng na dali! alas tres na oh! hinayaan ka na ngang matulog ng maghapon para mamaya e maganda mood mo" bigla akong ipinihit ni mama paharap sa kanya >.<
