Badboys & Maffia-guys //ON HOLD//

Hoofdstuk 14

POV Annabelle

Zodra ik thuis ben krijg ik een berichtje van een onbekend nummer.

O: hey, heb je miss zin om vanavond af te spreken?
A: ehh hey, wie ben je?
O: oh sorry, ik ben Oliver. Die jongen die gister zo aardig was om drankjes voor je in te schenken.
A: ohh, ja lijkt me gezellig. Wat had je in gedachten?
O: houd je een beetje van clubs?
A: niet echt, maar met het juiste gezelschap is het miss wel leuk.
O: mooi! Ik kom vanavond wel rond 8 uur naar je toe, waar woon je?
A: Brightstreet 22
O: oké ik zie je dan, het is niet echt een sjieke plek waar we heen gaan maar een leuk jurkje is wel gepast
A: ik zal er aan denken, tot vanavond!

Oké, even nadenken. Een super leuke, knappe jongen wil met mij uitgaan? Ik heb advies nodig. Ik besluit om Beau te bellen.

B: hey met Beau!
A: hey, ik heb je advies nodig, hoe snel kan je hier heen komen?
B: geef me tien minuten en ik ben er.

Ik doe mijn jas uit, die ik helemaal was vergeten en loop naar de keuken. Ik pak wat drinken en ga op één van de stoelen zitten. Ze zitten, zoals ik al dacht, niet lekker.

Acht minuten later belt Beau aan. Ik doe rustig de deur open en Beau loopt gelijk naar binnen. "Dus wat is er aan de hand?" Beau kijkt heel blij naar mij. "Nou, ehh, je weet wel de avond van het feest." Beau klinkt als teken dat ik door moet gaan met mijn verhaal. "Ik ging een drankje halen maar er waren bijna alleen maar alcoholische dranken en daar probeer ik vanaf te blijven dus ik vroeg aan een jongen of hij ook iets non-alcoholisch had. Toen heeft hij een drankje voor me gemixt, waar achteraf gedacht denk ik toch wel drank in zat. Toen ik nog een keer iets kwam halen, heeft hij zijn nummer gegeven, voor als ik ooit iets leuk wil doen."

Beau kijkt me glundert aan. "Is hij knap?" Ze gilt bijna hysterisch. "Ehhh ja, opzich wel." Ik merk dat ik rode wangen krijg en ik staar naar de grond.

"Oke, maar je hebt dus een date, weet je wat je gaat doen?" Ze is opeens veel serieuzer. Blijkbaar neemt ze haar taak als adviseur heel serieus. "Hij zei dat het niet heel sjiek is, maar dat een jurkje gepast is." Ik reageer een beetje verbaast door haar plotselinge omschakeling.

Beau sleurt me mee naar boven. Dan pas bedenkt ze zich dat ze helemaal niet weet waar mijn kamer is. Dus ik sleur haar nu mee naar mijn kamer.

Beau kijkt haar ogen uit als ze mijn kamer ziet. Ik moet zeggen ik heb heel veel geluk met mijn kamer. Mijn kamer is best wel groot. Er staat een vleugel in een van de hoeken, daarnaast een gitaar, en daarnaast een box waar zowel mijn gitaar als een microfoon op aangesloten kan worden. Verder heb ik een groot tweepersoonsbed, een bankje met veel kussen en drie deuren. Een naar de gang, een naar mijn badkamer en een naar mijn inloopkast. Ik open de kast en gelijk begint Beau allemaal jurkjes uit de kast te halen.

Na een stuk of 22 jurkjes te hebben gepast (i know, heel veel maar ik krijg van mijn moeder heel vaak jurken van disigners van haar werk en we hebben veel sjieke gelegenheden waar ik, volgens mijn moeder, veel jurkjes voor nodig heb. Niet dat ik dat erg vind hoor!) ben ik er wel een beetje klaar mee. Allemaal zijn ze óf te sjiek, óf te casual, óf ze zijn te warm, óf ze zijn te koud, noem het maar op. Dan komt Beau mijn kast uit met een jurkje dat ik helemaal vergeten was.

Het is licht blauw wat mooi staat bij mijn licht getinte huid. Ik heb het twee jaar geleden gekregen bij een mode show. Ik raakte toen aan de praat met een paar modellen en ik mocht samen met ze oefenen op de catwalk. Een fotograaf maakte een paar foto's van ons terwijl we aan het oefenen en lachen waren en vervolgens werden die foto's gebruikt voor een tijdschrift. De volgende dag lag er een pakketje van de disigner in mijn hotelkamer. Hij wilde me heel erg bedanken voor het helpen en de mooie foto's. Hij schreef dat ik dit jurkje maar moest bewaren, zodat ik altijd zou onthouden dat ik model zou kunnen worden. Als ik er aan terug denk moet ik spontaan glimlachen.

"Dit is het jurkje!" Gil ik blij. "Oke, doe jij je jurkje aan dan kijk ik alvast naar je make-up." Ik trek snel het jurkje aan. Het zit precies goed, het is zelfs nog mooier dan ik in mijn gedachten had. Ik loop naar Beau toe, die zuchtend naar mijn make-up kijkt. "Ik heb niet zo veel. Maar ik wil ook niet zo veel op, misschien een beetje mascara en misschien een lijntje boven mijn ogen. Ik wil mijn hoogte punten laten opvallen, maar niet schuilgaan onder make-up." Beau kijkt zuchtend. Ze vindt het waarschijnlijk jammer dat ze mijn gezicht niet als doek mag gebruiken voor haar nieuwe kunstwerk. Maarja.

Beau tekent heel netjes een lijntje boven mijn ogen waar ze een wing aan maakt. Want als ze dan niet van alles op mijn gezicht mag smeren dan maakt ze wel een wing, ze had erop aangedrongen.

"Annabelle, kom je eten?" Hoor ik mijn vader van beneden roepen. Ik kijk op de klok, nog maar zes uur. Ik heb nog twee uur maar ik ben al helemaal omgekleed. Als ik nu zo naar beneden ga dan gaan papa en Luuk mij helemaal overhoren. Ik kijk Beau smekend aan. Ze snap me gelijk en loopt met me mee naar beneden.

"Hey wat zie jij er mooi uit. Date vanavond?" Mijn vader valt ook altijd maar gelijk met de deur in huis. Ook Luuk komt naar beneden gelopen. "Jace zei niet dat hij met je ging afspreken vanavond." Hij grijnst erbij. {Wat hebben jongens toch met grijnzen?} "ik ga ook niet met Jace afspreken." "Wie is Jace?" Vraagt mijn vader tussendoor. Ik negeer hem. "Ik heb vanavond gewoon een feestje." Luuk kijkt me argwanend aan. "En waarom is Beau hier dan niet omgekleed?" Even kijk ik Beau in paniek aan. "Ik kan niet komen, ik moet op mijn broertjes passen." De reddende engel in nood.

Luuk lijkt niet helemaal tevreden met het antwoord maar vraagt niet verder. Beau zegt gedag en rijdt van de oprit af, naar huis. We eten met z'n drieën in stilte. "Ik wil niet dat je later dan half twee thuis komt." Zegt mijn vader, terwijl hij streng probeert te kijken. Vroeger als papa en mama er allebei niet waren dan konden Luuk en ik gewoon thuis komen wanneer we wilden. Al was dat soms niet zo handig in Amsterdam. "Best."

Ik kijk op de klok en zie dat het ondertussen al kwart voor acht is. Ik eet de laatste hap op, zet mijn bord op het aanrecht en loop naar boven. Ik poets kort mijn tanden en dan zeg ik papa en Luuk nog even dag. Ik hoor de bel en doe de deur open. Een verbaasde Oliver kijkt me aan.

Hallo allemaal! En wat zijn jullie al met veel!! Op dit moment al 905 views, ik wil jullie allemaal echt heel erg bedanken voor het lezen en stemmen, tips zijn natuurlijk ook nog steeds welkom. Mijn voorraad hoofdstukken is wel bijna op, dus het kan iets langer gaan duren voordat ik update. Loads of love