POV Annabelle
Ik slik. Het duurt even voordat zijn woorden binnendringen. Ik hier blijven slapen? Dat is een zelfmoord missie. Maar ergens vind ik het ook een fijn idee. De hele tijd waarin ik een twee stijd heb met mezelf blijft Jace me lief aankijken.
"Ik kan hier wel wat koken en dan breng ik je morgen weer naar school." Ik kijk hem aan. Des te meer tijd voorbij gaat en des te meer Jace praat, des te meer ik de neiging heb om te blijven. Eigenlijk kan er ook niks gebeuren. Mocht Jace iets doen wat ik niet leuk vindt dan ga ik gewoon weg.
Maar dat is misschien wel precies waar ik bang voor ben, dat ik het niet erg vind. Ik sluit me af van die gedachte en knik. "Ja, dat lijkt me fijn." Jace glimlacht. Geen grijns zoals hij die vaker opzet, nee een oprechte glimlach.
Ik app Luuk even dat ik bij iemand blijf slapen, bij wie vertel ik niet in mijn berichtje.
Jace kijkt op de klok. Zes uur, de tijd is voorbij gevlogen. "Ik kijk even of er nog iets in de koelkast ligt." Jace staat op en loopt naar de keuken. Twee minuten later komt hij met twee pakken de woonkamer weer binnen lopen. "Pasta met zalm of pasta met groentes?" Ik kijk naar de twee diepvries pakken in zijn handen. Ik moet kort lachen. Dat noemt hij koken. "Met zalm klinkt wel lekker." Jace knikt.
Jace loopt weer terug de keuken in. Ik sta op, pak mijn kop thee en loop ook naar de keuken. Jace is ondertussen al een pan en borden aan het pakken. Hij zet een pan met het eten op het vuur. Ik kijk naar zijn armspieren, naar de spieren in zijn rug die veranderen bij elke beweging die hij maakt, naar zijn haar dat nu een beetje verward staat.
Jace draait zich om, even zie ik dat hij schrikt. Dan moet hij lachen. "Ik heb je toch al eerder gezegd dat staren onbeleefd is?" Hij loop mijn kant op, tilt me op, ik sla mijn benen om hem heen en hij legt zijn handen onder mijn kont. Hij komt heel dicht bij met zijn hoofd, maar blijft in mijn ogen kijken. "Je hebt mooie ogen." Dan trek ik het niet meer. Ik overbrug de ruimte tussen onze lippen en zoen hem. Minuten lang staan we zo.
Tot Jace opeens wegtrekt. Hij laat me los (wel op een soepele manier) en loopt snel naar het vuur. Een kleine steekvlam ontsnapt uit de pan. Hij zet snel het vuur lager en roert wat.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
POV Jace
We liggen samen op de bank een film te kijken. Annabelle moest en zal 'the notebook' kijken maar ze is halverwege de film in slaap gevallen. Niet dat ik dat erg vind. Ze lig tegen me, wat zeg ik half op me, en ze ademt lief in en uit. Ze is knap dat zeker, maar ze is eigenlijk ook echt een heel leuk meisje, iets wat ik niet vaak in meisjes zie. Des te belangrijker dat ik me niet te veel aan haar hecht. Alles gaat straks toch wel weer fout en ik wil niet dat ze door mij in gevaar komt.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
POV Annabelle
Ik schrik wakker. Er schijnt licht door de gordijnen wat weerkaats op de witte muren. Dan kijk ik naast me. Jace ligt met zijn arm over me heen, nog te slapen. Een enkele seconden schrik ik, dan bedenk ik weer waarom ik hier ben en dat er niks is gebeurd, op hier en daar wat zoenen na dan.
Ik kijk op de klok op het nachtkastje. Vijf voor zeven, wat heb ik toch een goede ingebouwde klok. De wekker zou toch over vijf minuten al gaan dus ik besluit Jace zelf wakker te maken.
Eerst kijk ik nog even naar zijn gezicht. Naar zijn lange wimpers, donkere wenkbrauwen en volle lippen. "Wakker worden." Fluister ik zacht. Ik geef een lichte kus op zijn lippen. Langzaam doet Jace zijn ogen open. "Hier zou ik elke dag wel mee wakker kunnen worden." Jace grijns even.
En draait zich zo om dat hij boven me hangt en zoent me terug. Deze keer inniger en langer, terwijl ik mijn handen over zijn blote buik en rug laat gaan.
Opeens gaat de deur open. We schrikken allebei zo dat we gelijk terugdeinzen en Jace bijna van het bed afvalt. Thomas staat ons met open mond aan te kijken. "Ehhh, sorry ik dacht gewoon dat ik iemand hoorde en ik wist niet dat er iemand thuis zou zijn." Ongemakkelijk verlaat Thomas de kamer weer.
Ik kijk om me heen. What the hell moet ik hier nu mee? Ik stap uit bed en ga naar de stoel waar mijn droge kleren op liggen. Snel kleed ik me om, zonder dat Jace iets kan zien. Jace is ondertussen ook al opgestaan en trek een spijkerbroek met zwart shirt aan.
We lopen allebei naar de badkamer en beginnen nogal ongemakkelijk onze tanden te poetsen. Blijkbaar vindt Jace de stilte net zo vervelend als ik dus zodra hij klaar is met tanden poetsen zegt hij: "oké, dat was een beetje ongemakkelijk," hij krabt even achterin zijn nek, "maar zo erg is het toch ook niet? En gister was zo gezellig, laten we dat niet verpesten door mijn kleine broertje." Ik knik.
We hebben het helemaal niet gehad over ons. Dat vind ik wel een beetje lastig. Ben ik nu zijn vriendin, is hij nu mijn vriend en wil ik dat eigenlijk wel? Iedereen geeft me duizenden redenen om hem niet te vertrouwen, maar op een of andere reden vertrouw ik hem wel. Hij was zo lief voor me gister.
Nog in gedachtes verzonken lopen we naar beneden. Om alles nog even wat awkwarder te maken zit Thomas zijn ontbijt al aan de ontbijttafel te eten. Hij kijkt op als hij ons ziet. "Hebben jullie, ehhh" hij lijkt moeilijk uit zijn worden te komen. "Nee." Antwoord ik snel. Ik wil niet dat Thomas verkeerde dingen gaat denken.
In stilte eten we alle drie ons ontbijt op. Ik kijkt op de klok boven het aanrecht en zie dat het al tien over acht is. "Zullen we zo gaan?" Jace knikt.
We staan allebei op en lopen naar de voordeur. Voor ik de deur uit loop kijk ik nog even naar Thomas. Hij kijkt me een beetje teleurgesteld aan, ik slik.
Oehhh moeilijk lastig. Wat moet Annabelle nu doen? En vinden jullie dat Annabelle en Jace iets moeten krijgen? Let me know, loads of love
أنت تقرأ
Badboys & Maffia-guys //ON HOLD//
العاطفية"Nu kan je nergens meer heen hè, prinses?" Ik walg bij zijn bijnaam. Dus met een bitchy maar rillerigere stem dan ik had gehoopt komt er uit mijn mond:"Wat moet je?" * Annabelle van Westen is een 16-jarig, Nederlands meisje. Ze heeft een broer en t...
