Tease Me (SSB#1)

Chapter 16

Chapter 16: Win you

"Shit! Shit!" he cried out as I keep sliding myself to him. Ramdam ko ang unti-unting pagtigas niya sa gitna ng mga hita ko.

Picturing him this bold inside my head shivers me.

Uminit ang pisngi ko nang bumaon ang mura nito sa akin. Huli ko na lang nalaman ay ang pagbagsak ko sa kama. Nasa itaas ko na siya at kitang-kita ang nag-iinit nitong mga matang tutok na tutok sa akin. He's trying to control himself ngunit natutupok ng sariling apoy nang pagpipigil niya. Napatawa ako habang ramdam pa rin ang pamimilipit nito sa bewang ko. I can't look at his eyes-- he looks so damn funny. Namumula na ang pisngi nito dahil sa ginagawang pagpigil.

"Shit!" malutong na mura nito sa itaas ko. Ang mga matang nakadirekta sa akin ay nilalasing ako. Even his touch was making me in happy misery. Hinaplos ko ang mga braso nitong matigas na nakahawak sa bewang ko. Sa ginawa kong iyon ay naging pirmi ang panga nito. Mas lalong lumalim ang mata nitong nakamasid.

"Stop it!" he surrendered. Melancholy greeted me as I stared on his eyes. He was trapped and can't move. "I don't want to break my promise, Scarlet! Stop it!" he closed his eyes and opened it soon as he recovers himself.

"You're my weakness so please stop!" malambing na sabi nito sa itaas ko. Ang bigat sa mga mata nito ang nagpatigil sa akin.

"This isn't the time to do it. I want you so bad, Scarlet, so bad that I'm near to breaking my word but this isn't the time." Dismayadong sabi niya.

"The next time I'm doing it to you is by the time when you can remember me. You can tell me that you love me. I want to hear it-- when you're in your mind now. Not this time when the only thing that pushes you was the alcohol." Napasinghap ito at hinaplos ang pisngi ko.

"Because Scarlet... I love you that I'm afraid that you only feel the same when you're drunk." Mabigat ang mga mata niya at pagod na pagod.

"I love you." I murmured, it's true. Still. I love him still that it breaks my own heart.

Tipid itong ngumiti sa akin bago dinampian ng halik ang noo ko. Lubusang bigat ang naramdaman ko ng mga sandaling iyon.

"And I'm not drunk." I smiled.

"You keep saying it but tomorrow everything to you is just nothing. This-- a memory you can't find." Mabibigat ang mga mata nitong umiiwas sa akin. By that moment I felt nothing but pain that radiates from him.

"You can't remember this. You can't remember that you said I love you. You can't remember everything. Even us just talking." Pamimilit niya at umambang tatayo. Pinigilan ko siyang tumayo at hinayaan kaming lamunin ng ganung posisyon.

Is this the reason why he doesn't want me getting drunk? I wanted so much to laugh. Kasi naiisip ko na kung ganito ako lagi tuwing lasing ganun at ganun din ang mukha niya na sobra ang pigil.

"I love you." Pag-didiin ko rito. Wala akong makitang emosyon kung hindi ang lungkot sa mga ngiti nito. This is what I feel. I can't remember things the last time but now-- ay may nahinuha ako.

He didn't speak. I locked his face on my palms. Napatulala ako sa mga mapupula nitong labi. I want to brush my lips onto those. Hinatak ko iyon palapit sa akin. He didn't respond to my kisses kaya tumigil ako.

"I love you--"

"I love you more than you ever know." Agaran niyang sagot.

Hindi ko mabasa ang gusto niya. Napatingin ako sa mga labi nitong pigil na pigil. Pakiramdam ko sasabog ako sa tuwa. Pero parang ang bilis. Bakit niya ako hiniwalayan? Paano sila ni Allison?