It Might Be You

Kabanata 17

Magulang



     AS what Tristan said he wash her.

He cleans her. Hinayaan niya lang ang lalaki sa ginagawa.

Pero hindi lang clean ang ginawa nito.

He's a certified pervert kaya may iba pa itong plano.

Nasa ibabaw ng ulo niya ang kanyang dalawang kamay habang kinakain siya ni Tristan.

Ramdam niya ang lamig ng tiles na kanyang sinandalan ngayon.

"Ohh... Faster Tristan." Malakas niyang sigaw at nilabasan na siya.

Tinapos ng binata ang pagligo sa kanya at dinala siya sa kanilang kwarto at inangkin muli ito.



BUMANGON si Sofia ng makitang wala si Tristan sa kanyang tabi.

Inilibot niya ang paningin sa silid ngunit hindi niya makita ang binata.

Kinuha niya ang kumot at binalot sa katawan. Pumunta siya balkonahe. May anino doon at sigurado siyang si Tristan iyon.

Naabutan niya ang binata na may hawak na bote ng whiskey at nakapikit ang mata nito.

"Hey." Aniya at unti unting lumapit.

Umupo siya sa hita ng binata at sinuklay ang buhok nito.

"Bakit ka bumangon? Is there any problem?"

Lumingo lingo siya.  "Ikaw? Ba't ka uminom ng alak?"

He sigh that made her more curious.

"Wala lang to. Na miss ko lang." Hindi siya na kumbinsi doon kaya hinuli niya ng tingin si Tristan.

"Do you love me Tristan?"

"Of course I do." Napangisi siya sa mabilis nitong pagsagot.

"Do you trust me?"

"Yes." Saad nito at nag-iwas ng tingin.

Hinuli niya ulit iyon at tiningnan ang mga mata.

"If you love me you should trust me hon. Alam kong may bumagabag sayo. You can tell, I'm willing to listen." Aniya at hinawakan ang pumupungay na mga mata.

Dilim man sa kanilang lokasyon pero hindi tumakas sa kanyang paningin ang pulang mga mata nito. Halatang galing sa pag-iyak.

"Wala nga to hon." Anito at akmang tatayo pero pinigilan niya.

"Siguro hindi mo ako ganyan ka mahal na hindi mo magawang sabihin yan sa akin. Kung ano ang problema mo ay problema ko rin Tristan. We're partners right? Sosolbahin natin yan ng sabay."

Nag-iwas ulit ng tingin ang binata at sinuksok ang mukha nito sa kanyang kili-kili.

Hinayaan niya lang iyon kahit na kikiliti na siya.

Patuloy niyang sinusuklay ang buhok ng binata.

Tahimik ang pumapangibabaw sa kanilang dalawa. Walang nagsalita. Patuloy parin nilang naramdaman ang kapayapaan na kanilang nasisinati.

Hanggang naramdaman niya ang pagkabasa sa kanyang kili-kili at ang munting hikbi ng binata.

Kinuha niya ang mukha ng lalaki at pinunasan ang patuloy na umaagos na luha.

"Hey honey... what's the problem?" Pinagdikit niya ang kanilang noo.

Hindi sumagot si Tristan bagkus niyakap siya ulit.

Hinayaan niya lang iyon. Ito ang unang pagkakataon na may umiyak sa kanya na lalaki kaya hindi niya alam paano aloin. Maybe a hug can help. Kaya iyon ang kanyang ginawa.

Hinaya niya ang binata na umiyak hanggang walang luha na, na tumulo sa mga mata nito.

Parang biniyak ang kanyang puso na makitang umiiyak ang taong mahal mo. Napaka swerte naman ng taong iniyakan nito.

"Are you okay now?" Tanong niya.

Tristan just nod. "It's okay if you don't tell me. I can understand." Masigla niyang sabi kahit masakit sa kanyang puso.

Kinuha nito ang kanyang kanang kamay at pinagsiklop. Ramdam niya ang panginginig ng kamay ng binata.

"I miss mom and dad. Today was their death anniversary."

Nabigla siya sa narinig. "oh.. I'm sorry hon." Mabilis niyang paghingi ng tawad.

Hindi niya inaasahan ang narinig. Iyon pala ang dahilan kung bakit umiyak ito ng sobra.

Mahal na mahal siguro nito ang mga magulang.

Kahit naman siya ay iiyak rin pagmaalala ang ina.

"You know what? They were brutally killed by someone." Napasinghap siya sa narinig. Kitang kita niya ang galit sa mga mata ng binata. Mahigpit rin ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay.

"Mom has been raped while dad shoots exactly in his forehead. Hindi ko yun nakita pero narinig ko ang putok."

Nagsisimula na namang tumulo ang luha ng binata. Hinayaan niya lang iyon. She didn't even utter a word.

He needs to let go of this feeling. Dapat na niya itong pakawalan para hindi na siya masaktan ng matindi.

"Ang hina ko. Wala akong nagawa. Umiiyak lang ako sa buong pangyayari. Ginahasa si mommy ng mga kalalakihan... hindi ko siya natulungan. Hanggang namatay siya ay umiiyak lang ako. Ni tawagan ang mga pulis ay hindi ko nagawa."

Naiiyak na rin siya. Napakasakit pala ng dinanas ng binata. Mas masakit pa sa dinanas niya. Naiintindihan na niya kung bakit ayaw nitong magkwento. Ayaw pala nitong ma-alala.

Pinunasan niya ang luha sa kanyang mga mata at nagsalita.

"You're not weak Tristan. Malakas ka. Nakaya mong lagpasan ang pangyayaring iyon." Masigla niyang sabi at ngumiti ng pilit.

"You don't need to pity me Sofia. You don't need." Anito at inalalayan siyang tumayo.

"Let's go inside. Let's go back to sleep."

Tango lang kanyang naging sagot at sumunod sa binata na pumasok.

She lay beside him. Wala parin sa ulirat ang binata. Nakatingin lang ito sa kisame, halata na ang lalim nang iniisip.

Ginawa niyang unan ang braso nito at niyakap ang binata.

Amoy alak ito pero wala siyang paki.

Hinayaan niya lang ang mga mata na pumikit at nakatulog na siya.