It Might Be You

Kabanata 12

    
       KATULAD noong dati, namulat ulit si Sofia sa kwartong ito.

Pero ngayon, alam na niya kung sino ang nagmamay-ari nito.

"You make me so worried."

Bumaling siya sa lalaki. He smile. She smiled back. Nasa tabi niya ito. Hinahaplos ang mukha niya.

He save her. Again.

Dumating si Tristan. Hindi siya nito pinabayaan.

"How? W-why?" Naluluha na siya. Wala nang malalagyan sa kasiyahan na kanyang nadarama.

"Mahalaga ka sa akin. Iyan lang ang itatak sa isip mo. Kahit sobrang tigas niyang ulo mo..." Napangisi siya sa narinig.

"Ililigtas parin kita. Kahit ulitin mo iyon. Hindi kita pababayaan. Hinding hindi. Hindi kita papakawalan. Tandaan mo yan Sofia."

Napahagulgol siya ng iyak sa dibdib nito. Tristan kiss her forehead. A sign of respect and love.

"Thank you Tristan. Thank you."

Kinuha ng lalaki ang mukha niya at pinunasan ang kanyang luha.

He caress her with comfort. She can feel the love there.

Spark? They have it. She can feel the electricity they have. She can feel his heart beat. And its beating fast. Raging fast. Faster.

"You don't need to thank me. Its my own will. It's my responsibility Sofia. You're my responsibility."

Dahan-dahang inilapit ng binata ang mukha at hinalikan niya si Sofia.

He kiss her with love. He kiss her with so much gentle. Unti-unting tinugon ng dalaga ang halik. She kiss him the way he was. With so much gentle and love.

It's a passionate kiss. They shared the same electricity.

Unti unting lumakbay ang kamay ni Tristan. He caress her face. Pababa sa likod nito.

Dahan dahan namang nilagay ng dalaga ang dalawang kamay sa batok ni Tristan. Kahit sobrang pagod na ng katawan niya tinugon pa rin niya ang halik ni Tristan.

Kumaibabaw ito sa kanya.

Hinalikan ang kanyang pisngi. Panga. Pababa sa leeg.

"Tristan..."

Bumalik ulit ang halik nito sa kanyang labi at unti-unting pinakawalan.

"You need to rest Sofia. May sasabihin ako sayo mamaya. Something special... for me."

Tumango siya.

"Sleep now honey. Okay?"

He smiled. Pretending everything's okay. Assuring her the safety he could offer.

Tristan kiss her forehead again at umalis na ito.

A tear escape in her eyes. A tear of happiness.

Hindi na niya pipigilan ang kanyang nararamdaman. Kahit ngayon lang, hahayaan niya ang sarili na maging masaya.

Kahit hindi ito susuklian ng lalaki. Tatanggapin niya. Hahayaan lang siya nitong magmahal.

Hahayaan niya ang sarili na magmahal ulit. Tatanggapin niya ang sakit. Siya si Sofia Lacorte at isa siyang matapang na babae.

Pinikit niya ang mga mata at natulog na.

INABALA ni Tristan ang sarili sa pagluluto. Ngayon niya ipapaalam sa dalaga ang nararamdaman.

May hinanda siyang dinner date sa dalaga. Simple lang iyon pero puno ng pagmamahal.

Sa bakuran niya nilagay ang mesa. May dalawang upuan doon.