Hard To Get ft. One Direction

Hoofdstuk 25

pov. Liam

Gehaast aangekomen bij het ziekenhuis meld Niall bij de balie dat we hier komen voor Nina. We worden mee genomen naar de afdeling waar ze ligt en daar moeten we wachten op de gang. Als de dokters overleggen of we naar binnen mogen kijk ik door het raam naar binnen.

Ik had haar ook niet moeten laten fietsen, ze had bij mij in moeten stappen dan was er niks gebeurd. Bij die gedachtes stromen de tranen over mijn wangen. Louis komt naast me staan en slaat een arm om mij heen. ''Het is mijn schuld dat ze hier ligt.'' huil ik zachtjes.

''Sorry dat ik stoor.'' Ik draai me snel om en zie de dokter voor mij neus staan. ''Mevrouw is aangereden en de bestuurder is doorgereden. Menneer daar heeft mevrouw gevonden en net naar het ziekenhuis gebracht. Er mag 1 persoon bij haar, ik ga er van uit dat dat onderling geregeld kan worden?'' ''En hoe gaat het met haar?'' snik ik door mijn tranen heen.

Lekker charmant dit, huilen...

''Ze is nog niet bij gekomen, ze heeft 4 gebroken ribben, een hersenschudding en 1 verlamd been maar buiten deze omstandigheden om gaat het oke.'' Ik knink en bedank de dokter.

''Ga jij maar als eerst Liam.'' biedt Jitte aan. ''Ja graag maar eerst even hem bedanken.''

Ik loop naar de jongen toe die ook in de gang zit. Ik kan hem wel zoenen, belonen met een lintje of een beloning geven omdat hij Nina heeft gevonden.

Ik loop zijn kant op en steek mijn hand uit. ''Liam.'' ''Dylan.'' ''Bedankt dat je haar hier hebt gebracht, wie weet wat er was gebeurd zonder jouw hulp.'' ''Geen probleem, het spreekt voorzig ik had haar echt niet laten liggen.''

''Ga maar snel naar haar toe. Tenminsten ik neem aan dat je dat van plan was.'' ''Echt waar je weet niet half hoe blij ik met je ben.'' Ik geef hem een 'mannelijke kuffel' voor ik weer terug loop.

''Jitte wil je mee naar binnen, ik wil niet alleen...?'' Ze lacht lief en loopt met me mee. In de kamer gaan we op een stoel naast haar bed zitten. We durven allbei niets te zeggen. Om eerlijk te zijn vind ik het een beetje raar om tegen haar te praten als ze nog helemaal niet bij is.

''Zeg iets tegen d'r, dat helpt vast.'' moedigt Jitte me aan. Ik lag ongemakkelijk. Ik pak Nina haar hand en wrijf erover met mijn duim. ''Heey Nien ik ben het en Jitte is er ook.''

Ze opent haar ogen en de monitoren beginnen te piepen. ''Het werkt echt.'' lach ik naar Jitte. ''Heey lieverd hoe voel je je?'' vraagt Jitte aan Nina. ''Echt top.'' antwoord ze sarcatische. Op het zelfde moment vliegen de deuren open.

''Wij komen even kijken hoe het met mevrouw Heijboer gaat.'' verteld de dokter. Jitte en ik stappen aan de kant zodat ze bij Nina kunnen. ''Jullie moeten toch beide even de kamer verlaten.'' ''Nee!'' protesteerd Nina gauw. ''Liam blijt hier.'' Ik lach om haar reactie. Net bij gekomen van een harde klap en meeten zo eigenwijs en koppig hoe ik haar ken. ''Sorry Jit, kom je straks weer terug?'' ''Ja is goed. Hou van je Nien.'' ''Ook van jou. Kus.'' ''Kus.''

Dat 'kus' doen ze al van het eerste moment dat ik hun sprak. Floor en Sanne trouwens ook en ik heb het nooit begrepen. Vat zo'n vrouwen ding.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Nina die me comandeerd dichterbij haar te zitten. Als ik naast haar zit kijkt ze me geschrokken aan.