Sexting

Hoofdstuk 33

Lisa

Ik rende het kleine kamertje uit waarin ik een paar seconde geleden nog geen tien centimeter van Jorian vandaan zat. De jongen die ik nu niet meer zou kunnen vertrouwen. Hij heeft zoveel kansen gekregen.....zoveel kansen om het goed te maken.....zoveel kansen om de waarheid te kunnen vertellen......maar nee.........hij wilde dat er alleen maar goed over hem gepraat zou worden. Hij wilde niet kwijtraken wat hij allemaal had. Hij wist , dat als hij de waarheid zou vertellen hij alles kwijt zou raken. Zijn ouders zouden hem waarschijnlijk niet eens normaal meer aan kunnen kijken.

Ik probeerde mijn tranen niet eens meer te verbergen. Alle opgehoopte woede , verdriet , hoop maar vooral goedgelovigheid barst nu in een keer los.

En ja.

Ik heb zeer veel gehuild de afgelopen tijd.

Maar nu voelt het als een afsluiting.

Nu voelt het alsof ik de laatste letters van het boek aan het schrijven ben.

Het voelt alsof ik en Jorian het stadium bereikt hebben waarbij we allebei begrijpen dat het niets meer kan worden tussen ons. Dat onze gevoelens voor elkaar niets meer zullen betekenen.

Een warme hand op mijn schouder maakt mij wakker uit mijn gedachtes.

'Oh Lisa.......vergeef het hem.......het is een jongen van vijftien: meisjes van twaalf zijn nog wijzer.' De warme lach van mevrouw Hoek laat mij een beetje beter voelen.

'Daarbij......weet je heus wel wat het voor zijn toekomst kon betekenen.....hij was bang om alles te verliezen omdat hij kort daarvoor alles nog had. Het is wel beter dat hij het tegen de politie heeft verteld dan dat het alleen maar in jou hart gelegen zou hebben. Misschien ook wel in jouw tranen....'

Ondanks alle ellende kon ik de humor van mevrouw Hoek toch wel waarderen. Voor een moment voel ik mij erg opgelucht dat onze school fijne leerkrachten ,  conrectors en rector heeft.

Eigenlijk moet ik meer lachen om de manier waarop mevrouw Hoek lacht dan om haar "grap".

'Lisa. Je moet weten dat Jorian al heel lang niet de waarheid tegen je spreekt. Ik weet natuurlijk wel , dat jij mij ziet als die strenge vrouw die overal moeilijk over doet en alles tot in de punjes uitgewerkt wil hebben , en eigenlijk niets met jouw privé leven te maken heeft , maar alsjeblieft , luister goed. Zou jij nogsteeds diezelfde jongen willen , die jou liegt , bedriegt en zonder toestemming foto's van jou verspreidt?'

'Hij heeft ze niet verspreid! Ik.......ik ben in de war.'

Ik weet eigenlijk ook niet meer wat ik moet geloven. Voor mij is Jorian zo een leugenaar , maar aan de andere kant zo ontzettend vertrouwd. Het voelt onwennend op je van dat vertrouwde gevoel af te weren , jezelf bijna beschermen daartegen.

'Lisa......ik denk dat je een serieus gesprek aan moet gaan met Jorian en erachter komen hoe het écht zit. De politieagenten zijn nu met Jorian aan het praten , en eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat hij er mee te maken heeft , maar zeker niet alles heeft gedaan. Er wordt op dit moment zoveel slechts op hem neergegooit dat hij zelf ool niet meer weet welke kant hij op moet.'

'De goede kant! Ik snap het echt niet: waarom is het in Godsnaam zó moeilijk om voor één keer , slechts één keer de waarheid te vertellen?'

Mevrouw Hoek kijkt mij met medelijden aan.

'Lieve Lisa.......soms wil je de waarheid zélf niet onder ogen komen.....'

Na die woorden staat ze op en gaat de kamer in waar de twee politieagenten en Jorian zich bevinden. Ik blijf verward op de grond zitten.