Kolejli Psikopat'ım

11.Bölüm

Multimedya da Pamir.

"Pamir"

2 yıl sonra onu ilk defa görmüştüm. Bana yaptıkları aklıma gelince dolan gözlerimin yerini öfkeli bakışlar aldı.

Pamir bana baktı ve göz kırptı. Hoca,

"Sanırım yeni geldin, bize kendini tanıt." dedi.

Pamir bana bakarak konuşmaya başladı.

"Ben Pamir Evren. Artık bu sınıftayım ve eminim ki bütün kişilerle iyi anlaşacağız" dedi ve arkamda ki boş sıraya oturdu."Bütün" kelimesini üzerine basa basa demişti. Aman ne komik. (!)

Ceme baktığımda bana baktığını gördüm. Egeye baktığımda onun da bana baktığını gördüm.

Hihh yanında ayna falan varmı bir baksana.
Korkarak soruyorum.Neden.

Hani ikiside yüzüne bakıyorlar ya. Acaba yüzünde birşey mi var merak ettim.
İç ses bir defol git yaa, defol. Git.

Ben iç sesimle güzel güzel (!) Konuşurken zilin çaldığını fark ettim. Ayağa kalktığımda Cemin de benimle birlikte kalktığını gördüm. Ona tek kaşımı kaldırarak baktım tam bir şey diyecekti ki nöbetçi öğrenci geldi,

"Müdür Cem Demiri çağırıyor." dedi. Cem bana bakınca git anlamında kaşlarımı kaldırdım. Kafasını salladı ve gitti.

Sınıfta sadece Pamir ve ben kalmıştım. Sınıftan çıkacağım sırada bir el kolumu tuttu ve gitmemi engelledi. Kimin tuttuğuna baktığımda Pamir olduğunu gördüm. Kolumu hızlı bir şekilde kurtardım ve arkamı döndüm ama yine gitmeme engel olmuştu.

Bıkkınca bir nefes verdim ve,

"Ne var" dedim. Sesimin bu kadar sert ve soğuk çıkmasına şaşırmış olmalı ki kaşları havaya kalktı.

"Bir hoşgeldin demek yok mu?" dedi. Ne şaçmalıyor bu ya! Ondan nasıl ayrıldığımı bilmiyormuş gibi... Ona sinirle baktım ve,

"Sen benim umrumda değilsin ve bundan sonra da olmayacaksın! Bu okulda okuman beni ilgilendirmiyor. Sadece bana bulaşma anladın mı Pamir Evren?"dedim ve sınıftan çıkmak istedim.

Ama bakın istedim diyorum çünkü yine kolumdan tutarak buna engel oldu.

"Sanırım sana bulaşmamam mümkün değil Masal. Çünkü ben seni istiyorum ve sen yine benim olacaksın, saçma bir hata yüzünden seni kaybettim ama şimdi kazanacağım." dedi. Ama keşke demeseydi.

Arkamı döndüm ve yüzüne sert bir yumruk attım. Böyle bir şey beklemediği için yere düştü. Ben de bunu fırsat bildim ve üzerine çıkıp yumruklamaya başladım bir yandan da bağırmaya.

"Ulan senin saçma dediğin hata yüzünden psikolojik tedavi gördüm! Aylarca evden çıkamadım! Hatta sadist bile oldum biliyor musun? Tanısı bile koyuldu. Cem sayesinde kurtuldum! Onun sayesinde tedavi olmayı kabul ettim. Rezil oldum lan ben herkese! Bittim. Tükendim. Şimdi gelmiş seni istiyorum, kazanacağım diyorsun. Sence ben bütün bu yaşadıklarımı unutup seni affeder miyim lan? Söylesene! Uzak dur benden artık uzak dur!" dedim ve üzerinden kalktım.

Kaşı, dudağı ve attığım yumruklardan dolayı yanağı kızarmıştı. Sanırım yarın moraracaktı. Sadist bir şekilde sırıttım ve Pamire bakmaya başladım. Yerden kalkmaya çalışıyordu. Kapıya baktığımda bir kız korkmuş bir şekilde bir bana bir de Pamire bakıyordu.

Kız benden küçüktü. Onu bu halde görünce yüzümdeki sırıtma silindi. Hayır olmaz eskisi gibi olamazdım... Çantamı aldım ve koşarak okuldan çıktım. Bir taksi durdurdum ve evin adresini verdim. Eve gelince kapıyı açıp içeriye girdim.