Kolejli Psikopat'ım

62.Bölüm

Multimedyada Açelya...
berrin200 bu bölüm sana gelsin minik kuş❤️

Poyrazın Ağzından....

Üzerimdeki gömleği düzelttim ve telefonumu alıp odadan çıktım.

Fena halde açıktım.

Bir kaç dakika sonra restauranta gelince daha önce kendime ayırtmış olduğum masaya oturdum ve beklemeye başladım.Etrafta hiç garson göremeyince ofladım ve dirseklerimi masaya koyup yüzümü avcuma yasladım.

Bir süre daha garson gelmezse masaya koydukları plastik çiçekleri yiyebilirdim.Çünkü bugün kendimi Baran gibi hissediyorum.

Bir kaç dakika sonra içeriye giren Açelyayla kaşlarımın havaya kalkmasına engel olamadım.

Bence bu kız beni takip ediyor.Yoksa bu kadar tesadüf imkansızdı.

Açelyayı dikkatle süzdüm ve yarım ağız sırıttım.Yalan yok güzel kızdı.

Gözleri bir an bana dönünce kaşlarını çattı ve gözlerini devirip yan tarafımdaki masaya oturdu.

Gözlerim kocaman olurken dirseklerimi masadan indirdim ve dikleştim.

Yok yok kesin takip ediyor bu manyak beni.

Yutkundum ve başımı biraz yana çevirip Açelyaya baktım.Onunda bana baktığını fark edince hızla önüme döndüm ve telefonumu kurcalamaya başladım.

Fena yakalandım!

Nihayet ! Bir garson masaya gelmeyi akıl edince hemen siparişimi verdim ve zorda olsa Açelyaya baktım.Telefonuyla uğraştığını görünce önüme döndüm.

Ne diye sürekli bakıyorsam.

Yemeğim geldiğinde hızla yemeye başladım.

Yemek yemek gerçekten insanı rahatlatıyordu.Bu nedenle yemek yemeyi severdim.Ama Baran gibi de değildim.O her şeyi yerdi ama ben yemek seçerdim.Her ne kadar kötü bir huy olsada Baran gibi olmadığım için mutluydum.

Sahi Baran kadar yemek yiyebilen var mıydı?

Aklıma birden Baranla olan anlarım gelince tebessüm ettim.
Salak gibi görünsede gerçekten zekiydi.Her şeye kolayca çözüm bulabiliyordu ayrıca ortaokulda ve lisede de hep taktir almıştı.
Bazen bize verdiği cevaplar salakça olsada sadece bizi güldürmek için yaptığını fark ederdik.

Zaten o olmasa hepimiz mahvolmuştuk!
İlk başta da ben.

Amerikaya gelme nedenim boğazımda bir düğüm oluşmasına neden olurken elimdeki çatalı ve bıçağı masaya bıraktım.

Keşke zamanı geri alma gibi bir şansımız olsa.
Belki o zaman daha mutlu olurduk.
En azından keşkelerimizi engellemiş olurduk.

Hepimizin geçmişte yaptığı hataları vardır değil mi?
Ayrıca hepimiz hiç keşke dememeyi çok isterdik.

Ama ben geçmişim için keşke demek istemiyordum.
Çünkü benim geçmişim Masaldı.
Masalın olduğu bir geçmişe keşke diyemezdim ben.Yapamazdım ki.

Yutkundum ve derin bir nefes aldım.
Keşke başka bir hayatta senle ben değil de biz olsak Masal.

Yumruklarımı sıktım ve kafamı iki yana salladım.

Hani onu düşünmek yoktu Poyraz.
Kendine koyduğun kuralları sakın çiğneme.
Yoksa ne olacağını biliyorsun.

"İstemiyorum dedim zorlama istersen."