SHE'S MY PRECEDENCE

Chapter 33: Two Years After

Bea's POV

Two years.
Its been two fucking  years na hindi ko na siya nakikita at nakakasama. Simula ng mas pinili niya akong iwan at ipinagpalit sa iba. Every second of the day hinihiling ko na sana panaginip lang ang lahat ng ito pero alam kong it will never be a dream, because everything is real. Sobrang sakit na makitang masaya na siya ngayon sa iba. Umasa pa naman ako na magiging okay na kami at babalik na kami sa dati pero biglang nagbago si Jho. Nong una inisip ko na busy lang siya sa pag-aaral kaya nawawalan na siya ng oras sa akin. But then nalaman ko na lang na she's in a relationship na pala. At nong araw na nalaman ko ay ang araw din pala ng pag-alis ni Jho sa apartment dahil lilipat na siya sa bahay ng Dad niya. Araw araw ko siyang nakikita non sa school at sinusubukan siyang kausapin pero lagi nalang siyang umiiwas. Kaya dumating sa point na pinilit ko siyang kausapin ako.

Flash back......................

Tahimik lang akong naglakakad sa whole way ng makita ko si Jho na mag-isa lang ding naglalakad. Naisipan kong sundan siya. Hanggang sa pumasok siya ng CR kaya pumasok din ako. And to my luck walang ibang tao ang nandito. Its only me and Jho. Nilock ko ang pinto ng CR at hinintay si Jho na matapos. I know what I'm doing is crazy pero gusto ko lang talaga siyang makausap.

After ilang minuto ay lumabas na si Jho. At nabigla siya ng makita ako. She was about to go out pero pinigilan ko siya.

"Jho, please talk to me.". I beg her.

"Bea may klase pa ako. Malalate na ako kaya please bitawan mo na ako.". Sabi niya na hindi man lang makatingin sa akin.

"Jho bakit mo ba to ginagawa. Ayaw mo na ba talaga sa akin.". Mahinang sabi ko pero sapat na para marinig niya. Hawak ko parin ang kamay niya kaya alam kong di siya makakaalis.

"Bea please wag na nating pahirapan ang sarili natin. Bitawan mo na ako.". Sabi niya na ngayo'y seryosong nakatingin sa akin.

"I love you Jho.". Sabi ko ng nakatingin sa mga mata niya hoping na she will gonna give in. Pero mukhang wala na akong epekto sa kanya.

"If you really love me Bea, please let me go because I already love someone else. I'm sorry because I can't love you the way you love me. Alam kong masakit to para sayo but maybe we can be friends.". She said not breaking the eye contact and with no emotions.

I feel so weak when I here what she said. Bigla akong nakaramdam ng sakit. Tiningnan ko si Jho pero mukhang wala siyang pakialam. And from there i let go of her hand. The moment na nabitawan ko ang kamay niya is the moment she slowly walk away from me. Then my tears start to fall pero bago pa man makalabas si Jho ng tuluyan ay nagsalita ako.

"Thank you.". I said.
Napahinto naman si Jho sa paglakad at bahagyang napatingin sa akin. Magsasalita na sana siya pero inunahan ko na.

"Thank you for everything. From the start until today. Thank you for loving me before. Thank you for the joy and the memories we've share together. Thank you for making me love you. And thank you for the pain. Don't worry Jho. Pipilitin kong kalimutang  minahal kita ng higit pa sa buhay ko. And sorry for loving you that much, ang tanga ko ba? Don't worry next time iiwasan ko ng magmahal sa taong may mahal ng iba.". I said and give her a weak smile. Pagkatapos ay tumakbo ako palabas ng CR at iniwan ko siya. Narinig ko pa ang pagtawag niya sa pangalan ko pero hindi ko na pinansin at tumakbo lang ako ng tumakbo. Hanggang sa napagud na ako.