SHE'S MY PRECEDENCE

Chapter 26

Jho's POV

Weeks. 
Weeks had past wala paring pagbabago ang status namin ni Triz. And to be honest its getting even worse now because she totally ignoring me and act like we don't know each other. Nasasaktan man sa ginagawa ni Triz ay pinipilit kong baliwalain at isipin muna ang ibang bagay na mas bumabagabag sa pagkatao ko.

Its been weeks na rin na palaging nagsesend ng message yong nagsend sa akin ng box dati. Nagpaparamdam siya oras oras sa akin na tila ba alam na alam niya ang lahat ng galaw ko. Pakiramdam ko nga nasa paligid ko lang siya. Ewan pero napapraning na ako sa kakaisip kong sino siya. Minsan nga iniisip ko na baka kidnapin niya ako kaya iniwasan kong mapagisa. Thankful din ako at naging kaibigan ko si Athena dahil nangdiyan siya palagi pagkinakailangan ko. Si Earl kasi hindi na nagpaparamdam. Pinuntahan ko nga sa bahay nila nong isang araw pero wala naman siya doon, sabi ni Tita naging busy daw si Earl this past few days. Kaya si Athena at ang girlfriend niya ang palagi kong kasama. Minsan din si Clid.

I'm here sa cafeteria eating my favorite snacks. Wala akong kasama dahil busy silang lahat. Naweweirduhan na nga siguro yong mga tao dito dahil kanina pa ako hindi mapakali sa inuupuan ko.

Bea's POV

Kanina pa ako nang dito sa cafeteria. kanina ko pa rin napapansin si Jho na hindi mapakali sa inuupuan niya para bang may bumabagabag sa kanya.
Ewan ko pero may sarili yatang isipan itong mga paa ko na siyang naglakbay papunta sa kinaruruunan ni Jho. Umupo ako sa harapan niya na dahilan ng pagangat ng tingin niya sa akin pero iniwas niya din ito kaagad at yumuko para kumain ulit.

"Jho..". I try to start a conversation with her but seems like I'm out of words to say. Pagkatapos din kasi ng 5 weeks na pagiwas ko ay ito ang unang pagkakataon na makaharap ko si Jho at makausap. Iniiwasan ko siya kasi ayaw kong isipin niya na nakipagbreak ako kay Ayla dahil nalaman ko lang ang totoo at ginawa ko lang na rebound ang kaibigan niya. Ewan pero gulong gulo na ako sa mga uras na iyon. Baka din kasi mawala sa isip ko at masabi ko sa kanya ang katutuhanan.Ayaw ko lang talagang pangunahan sila Dad dahil nakausap ko sila noong isang araw may plano naman daw silang sabihin ito kay Jho pero hindi pa sa ngayon.

"Hoy! Triz!.". Pagtawag ni Jho sa akin na nagpatigil sa aking pagiisip.

"A-hhhh... A-no..a-hhhh.. A-aalis na ako. Sige...bye Jho.". Aalis na sana ako pero hinawakan ni Jho ang kamay ko na nagpahinto sa akin.

"Stay..". Sabi nito sa akin habang seryosong nakatingin sa mga mata ko.

"A-ahhhh. O-okay...". Nauutal kong sabi sa kanya. Saka bumalik sa pagkaupo.

"Gulong gulo na ako Triz.". Sabi nito sabay takip ng kanyang mukha gamit ang dalawa nitong kamay na nakapatong sa table. Nasasaktan ako sa nakikita ko ngayon. Magsasalita na sana ako ng nagsalita ulit si Jho.

"Gulong gulo na ako dahil hindi ko alam kong bakit ka umiwas sa akin. At worse thing is you act like we don't know each other. Nasasaktan ako sa gingawa mong pagiwas sa akin pero wala naman akong magawa dahil when ever I try to be near to you ay mas lumalayo ka pa sa akin. I once ask my self why? But then I only got nothing. Idagdag mo pa yong araw araw na panggugulo sa akin ng isang stranger na oras oras kong magtext sa akin. Minsan naiisip ko na baka nasa paligid ko lang siya tapos bigla niya akong kidnapin at patayin. Alam ko nagmumukha akong praning dito pero natatakot na kasi ako Triz. At hindi ko alam kong paano. Paano mawala ang takot ko. Dahil nalilito na rin akong kung sino ang pupuntahan ko. Even Athena alam niya ang nangyayari sa akin pero may girlfriend din naman siyang inaatupag kaya hindi ko puwedeng i-asa sa kanya ang buhay ko Triz. Ikaw nalang ang natitira sa akin but then I'm slowly losing you. Ayaw ko din namang sabihin ito sa kanila ni Dad dahil ayaw ko ng makadagdag pa sa problema nila. I don't know Triz pero I feel like giving up. Napapagud na ako.".
Mahabang sabi nito na parang naiiyak na.
Tumayo naman ako at niyakap siya ng mahigpit to comfort her. Yinakap naman niya ako pabalik. Our hug last a minutes kaya siguro nakakuha na ito ng attention sa mga tao na nakapaligid sa amin. Bago pa pansin ng lahat ng tao sa cafeteria ay nagpasya akong humiwalay na sa yakap ni Jho at niyaya siyang lumabas na sa cafeteria. Habang naglalakad kami palabas ng cafeteria ay may iilang mga mata na nakatingin sa amin dahil hawak hawak ko ang kamay ni Jho at nakacling din siya sa akin pero binaliwala ko lang sila. Jho is more important than their mapanghusgang pagiisip. Wala na akong pakialam sa iisipin nila.