Schrijfwedstrijd

Uitwerking opdracht 3

Uitwerking opdracht 3//  mijnverhaaltjes

"Sis? Waarom rijden we nou zonder papa?"

Mijn zusje kijkt ongelukkig vanuit het raam, haar neus is tegen het koude glas aangedrukt terwijl haar vette vingers van de chips vingerafdrukken achterlaten.

"Doe je gordel gewoon aan!" snauw ik haar kwaad toe, mijn knokkels zien er wit uit terwijl ik hard in het stuur knijp. Mijn zusje kijkt mij met een pijnvolle blik aan, maar kruipt weer terug naar de passagierszetel. Haar ogen glinsteren van de tranen die ze probeert tegen te houden.

Ik houd mijn ogen strak op de weg gericht, zweet van boosheid parelt van mijn voorhoofd en probeer mijn frustratie er niet uit te schreeuwen.

"Sis? I-ik ben bang, ik wil papa!" kirt mijn zusje. Al mijn spieren spannen aan en ik betrap mijn oog dat het een klein tikje heeft. Ik onderdruk de neiging om mijn zusje te slaan, maar ik moet door blijven rijden.

"Papa is er niet," knars ik tussen mijn tanden door, het beeld van verse bloed zit nog duidelijk in mijn hersenen gegraveerd. Zijn handen om mama's nek en haar schelle gil zal nooit meer mijn hersenen verlaten.

"Gaan we niet meer naar Frankrijk?" prevelt ze zachtjes. Ik trap met mijn voet nog harder op het gaspedaal terwijl ik met mijn rechterhand vlug schakel.

"Nee Mil, we gaan weg," bijt ik haar toe, meerdere beelden verschijnen in mijn gezicht tot ik volledig overweldigd word. Ik voel mijn ademhaling korter en dieper worden terwijl ik probeer mijn handen stil probeer te houden. Een rode waas van woede verschijnt in mijn zicht en ik wil alles uitschreeuwen. "Hij zal je nooit te pakken hebben Mil," sis ik tegen mijzelf, ik beloof het indirect aan mijn moeder.

Waarom had mijn vader mijn moeder moeten vermoorden?

Waarom had ik het niet door?

Waarom kon ik haar niet helpen?

"Sis! Wat doe je! Kijk uit!" gilt mijn zusje, haar kleine handen omvangen de mijne terwijl ze een ruk aan het stuur geeft. De camper slingert opzij, onze lichamen worden opzij geworpen door de impact. Mijn zicht klaart op en ik kijk naar de weg die om ons heen tolt. Ik voel gal in mijn keel opkomen als mijn zusjes gil als een bel in mijn oren ringt.

Mijn hoofd krijgt een grote klap terwijl de camper langzaam stil blijft staan. De gillen zijn gestopt en ik blik voorzichtig naar mijn zusje. Warm bloed sijpelt in een klein straaltje langs mijn voorhoofd. Ik kijk om ons heen, glassplinters zijn door de ruimte gevlogen, onze camper ligt in de berm, we zijn door de bosjes heen geramd.

Mijn zusje zit trillend met haar ogen wijd open naar het raam te kijken, er is een grote barst ontstaan in de voorruit waar nu een tak hangt. Haar bevende handen heeft ze om haar bleke wangen gelegd.

"Mil?" vraag ik zachtjes, ik leg mijn hand op haar schouder. Haar ogen zijn zo groot als schoteltjes, het lijkt net alsof ze de dood hemzelf heeft gezien.

"Mil?" vraag ik nogmaals, ik schud lichtjes aan haar schouder. "Je moet mij geloven Mil, er zal je niks overkomen," fluister ik naar haar. Ik pak haar slappe lichaam over en zet haar op mijn schoot. "Hij zal je niet te pakken krijgen," fluister ik verder in de hoop om tot haar door te dringen. Ik graaf met mijn vingers in haar haren, ze moet wakker worden uit haar trance. Ze kan zo niet blijven. Ze moet wakker worden.

"Hij zal je niet krijgen," fluister ik streng. "Ik houd van je." Ik hoop vanbinnen wanhopig dat ze uit haar trance ontwaakt, ik schud haar hevig heen en weer. Ze mag mij niet verlaten. Niet zij ook.

De woede stapelt in mij op, het is allemaal zijn schuld. Mijn zusje verdient het om met een moeder te leven. Ze verdient een moederfiguur te hebben die om haar geeft en haar dingen leert zoals invlechten.

Ik druk haar tegen mij aan, mijn armen wikkel ik om haar heen.

"Ik houd van je. Je mag mij niet verlaten Mil."

Feedback:

Eerste indruk: De emotie waar je in hebt geschreven komt goed over. Je verhaal heeft heel de tijd de zelfde emotie.

Spellingsfouten: Spellingsfout is onderstreept. Een kleintje maar.

Tips: x

Conclusie: Je hebt een goed verhaal er van gemaakt! De emotie komt goed over. Die kunnen we lezen door heel het verhaal