10 Things To Do Before 17

Κεφάλαιο 43

3 ωρες.

3 ωρες λείπει ο Αλεξης από το σπιτι και δεν ξέρω τι στο καλο έχει γινει.Μια τέτοια συζήτηση που είχε να κάνει με την Μαρινα φυσικά και θα έπαιρνε πολύ ωρα , αλλα τρεις ώρες?Είναι υπερβολικά πολλές...

Περπαταω ανήσυχη προς την κουζίνα και παιρνοντας ενα ποτηρι από το ντουλάπι βάζω λίγο νερό.Το άγχος μου είναι εμφανεστατο αλλά το μόνο που φταίει για αυτο είναι ότι ξέρω πολύ καλα τον Αλέξη.

Γνωρίζω ότι δεν θα με άφηνε μόνη μου τόσο πολύ ωρα.Ξέρει ότι θα ανησυχουσα και πως το μυαλό μου θα έκανε, διάφορα ανεπιθύμητα σενάρια μόνο του.Ειτε πως  έχει πάθει κάτι ίσως από ένα τρακαρισμα, είτε πως αποφάσισε να θυμηθεί τα παλια με την Μαρινα.

Γαμωτο, δεν θέλω να γίνει κατι τέτοιο.Μόνο που το σκέφτομαι, μου προκαλεί αηδια.Η σκέψη του Αλέξη να την συγχωρεί και ύστερα να γίνεται κάτι παραπάνω μεταξύ τους , είναι αρκετή για να με κάνει να αγχωθω και ταυτόχρονα να χάσω όλη την υπομονή μου.

Από την άλλη , όμως με γνωρίζει και αυτός καλά.Ξέρει πολύ καλα ότι τόση ώρα εχω αγχωθει και δεν ξέρω τι στο καλο γινεται.Γνωρίζει ότι δεν μου αρέσει να με αφήνουν στην αγνοια.

Αναποφασιστα, παίρνω το κινητό μου από το τραπεζάκι και παιρνοντας μια ανάσα καλώ τον αριθμό του.Αναμφίβολα δεν θέλω να του γίνω κολλιτσιδα,πιεστική η οτιδήποτε τετοιο , αλλα πραγματικά ανησυχώ.

Πριν χτυπήσει δυο φορές , ακούω κλειδιά στην πόρτα και ανακουφισμενη κλείνω το κινητό μου.Επιτέλους ήρθε.

Η μορφή του Αλέξη δεν αργεί να εμφανιστεί και κατευθείαν τρέχω πάνω του αγκαλιάζοντας τον.

"Που ήσουν τόση ώρα?"ρωταω και σφιγγομαι παραπάνω μέσα στην αγκαλιά του.Ανησύχησα τόσο πολύ.

"Συγγνώμη που άργησα μωρό μου."λέει και οι γνωστές πεταλούδες κάνουν μια μοιραία επίθεση στο στομάχι μου.Παρόλα αυτά , ο ελάχιστα  ψυχρός τόνος της φωνής του , με παρεξενευει δημιουργώντας ένα συνοφρυωμα ανάμεσα στα φρύδια μου.

"Έγινε κάτι?"ρωτάω ενώ απομακρύνομαι σιγά σιγα απο την αγκαλια του.

"Όχι τίποτα , απλά όλη αυτή η συζήτηση, μου προκαλεσε δυσφορια."απαντάει και εγώ γνεφω θετικά.Φυσικό είναι αυτό.Ο καθένας αν συζητουσε ένα τετοιο θέμα με ένα ανεπιθύμητο άτομο , θα ένιωθε έτσι.

"Λοιπόν , πες μου τι ειπατε."ρωτάω χαρωπά και κάθομαι στον καναπέ περιμένοντας να ακούσω τι στο καλο συνεβει.Η αγωνία μου χτυπάει κόκκινο.