"Μην κάνεις σαν μωρό ελα ρε Ίρις "λεει η Αννα προσπαθωντας να με τραβήξει για να μπούμε επιτέλους στο σπίτι που γίνεται το πάρτυ.Κατσουφιαζω και την κοιταω.Ξερω οτι εχει δικιο καθως εδώ και 10 λεπτα από την ώρα που ήρθαμε εχω κολλήσει τα πόδια μου στο ακριβώς απέναντι πεζοδρόμιο και κοιτάω το σπιτι σαν απειλη.Λες και αμα μπω εκει μεσα , δε θα ξαναβγω ζωντανη.Μα, εγω φταιω που θέλω, να είμαι προετοιμασμένη για ότι πρόκειται να δω εκει?
Επηρεασμενη απο τις ταινιες το μυαλο μου φαντάζεται ότι ακριβώς συμβαίνει σε αυτές.Ξερετε , εφηβοι εκτος ελεγχου και κάθε δωμάτιο του σπιτιού, γεμάτο με ζευγαρακια να βγάζουν τα ματια τους.Που έχουμε καταντήσει....
"Τελείωνε.Θα μπούμε και δεν ακούω καμία κουβέντα."λέει , η Αννα διακόπτοντας τις σκέψεις μου, όσο πιο αυστηρά μπορεί και κάνει την θυμωμένη.Αναστεναζω και την παίρνω αγκαζέ.Απορροφω οσο οξυγονο βρισκεται στον αερα, καθως προχωραμε και φτάνουμε στη πόρτα του σπιτιού.Κλείνω τα ματια μου και εύχομαι να είναι όλα καλα.Άλλωστε μωρέ , ένα εφηβικό πάρτυ είναι μόνο.
Μόλις μπαίνουμε, απλά μενω εκπληκτη στο θέαμα που αντικριζω.Κορίτσια , να κουνάνε τα κορμιά τους εξαλλα , και να κονταινουν με τις κινήσεις τους , τα ήδη κοντά-έως ανύπαρκτα φορέματα τους.Αγορια, να φλερτάρουν με κάποια κοπελα και υστερα να την παίρνουν μαζί τους σε ένα άλλο μέρος του σπιτιού.Αν δεν καταφερουν να την παραπλανησουν, απλα βάζουν σε δράση τα ματια τους με τα οποία ψάχνουν για την επόμενη στο πλήθος, σκαναροντας την κάθε γυναικεία παρουσία που παιρναει και αξιολογώντας τα "προσοντα" της.Τόσο απλά.Χωρίς ίχνος ντροπής , που χρησιμοποιούν σαν αντικείμενο μιας χρήσης, το κάθε θηλυκό ον.Μα , η ευθύνη είναι ολοκληρωτικά δική τους? Θέλω να πω, μήπως τα κορίτσια ξέρουν ότι είναι απλά ένα παιχνίδι, ολο αυτο?
"Βρε,βρε η κυρία Ίρις και η φιλη της μας έκαναν την τιμή να έρθουν στο πάρτυ μου"λέει ψιθυριστά στο αυτι μου, ο Αλεξης , γνωστος ως οργανωτής όλου αυτού του "σημαντικού" γεγονοτος.
"Ναι τιμή σου είναι."λέει η κολλητη μου την ίδια στιγμη που κοιτάει έναν φίλο του.Αυτός ανταποδίδει το βλέμμα και της χαμογελάει.Η Άννα με την σειρά της κοκκινίζει αλλά του χαρίζει το πιο γλυκό χαμόγελο της.Αναστεναζω εκνευρισμενη με ολο αυτο το μελοδραμα που εξελισσεται μπροστα στα ματια μου.Μάλλον τελικά ο σκοπός του ερχομού μας στο πάρτυ αυτό, ήταν η διασκέδαση της Άννας με αυτόν τον τύπο.Το πράγμα όσο πάει γίνεται όλο και καλύτερο...
"Τι έγινε Αννούλα σου γυάλισε ο φίλος μου?Πήγαινε μιλά του.Θα τα βρείτε καλά οι δυο σας."λέει ο Αλεξης απότομα στην κολλητή μου και αυτη γνέφει κατευθείαν κοιτάζοντας να πάρει την συγκατάθεση μου.Εγώ φυσικά παίρνω το πιο αυστηρό βλέμμα , καθώς αν φύγει από κοντά μου, εγω μενω μόνη μου.Αυτή με βλέπει , αλλά κατευθύνεται σαν υπνωτισμένη στο φίλο του Αλέξη και τον κοιτάζει σαν ένα ντονατ με επίπλέον επικάλυψη σοκολάτας.Ιου Άννα.Φυσικα και δεν συγκρινεται αυτος, με κατι τοσο ιερο οσο το ντονατ.
"Και τώρα θα μείνεις μόνη σου?"με ρωτάει ο Αλέξης, υστερα απο την αποχωρηση της Αννας, παιρνοντας το πιο ειρωνικο ύφος.
"Ναι μεγάλο κορίτσι ειμαι.Ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου."Θέλω να πιστευω.Λέω από μέσα μου τη τελευταία πρόταση καθώς θελω να φανώ θαραλλεα μπροστά στον Αλέξη.Δεν θα με νομίζει για καμία τύπισσα που ψάχνει απεγνωσμενα παρέα.
"Πάντως αν θες μπορεις να έρθεις μαζί μου με τα παιδιά.Εκεί είναι όλοι της τάξης μας και της ηλικίας μας οπότε ...."σταματάει τη πρόταση του , περιμένοντας την απάντηση μου.
"Όχι όχι.Πήγαινε τώρα και άσε με , μόνη μου να χαρώ την μοναξιά μου." του λέω χαμογελώντας και φεύγω από κοντά του, την ίδια στιγμη που αυτος μένει κολλημένος στο ίδιο μέρος περιμένοντας με.Πως είναι τόσο σίγουρος ότι θα πάω?
"Ειι κοπελιά έχεις κάτι στον κωλο σου"λέει σε εμενα ένα παιδί από την παρέα των αγοριων ,της μεγαλύτερης τάξης, δείχνοντας το μέρος εκείνο, πάνω από το μαύρο φόρεμα που εχω βάλει.Τον κοιτάζω ερωτηματικά και διακριτικά σκουπίζω το σημείο που όπως είπε "εχω κάτι".Τη ίδια στιγμη , που το κάνω αυτό, όλη η αγοροπαρεα ξεσπάει σε τρανταχτά γέλια."Ξεχνά το ρε κοπελιά, τα ματια μου ήταν τελικά."λέει και εγώ κατευθείαν γυρίζω με γουρλωμένα τα ματια , προς το μέρος του Αλέξη που με περιμένει με σηκωμένο φρύδι και ένα ειρωνικό γέλιο.Πηγαίνω κατευθείαν ντροπιασμενη σε αυτόν και τον αρπάζω από το χερι.
"Τελικα ίσως και να έρθω μαζί σου.Πάμε στα υπόλοιπα παιδιά"του λέω και τον τραβάω μπας και φύγουμε από εδώ πέρα.Ξέρω ότι η ιδέα να είμαι με τους συμμαθητες μου, για το υπολοιπο του παρτυ δεν είναι καθόλου δελεαστικη, αλλά μια βραδιά είναι θα περασει και ούτε γάτα ούτε ζημια....
______________________________________
Να το και το κεφάλαιο.Στο επόμενο θα αρχίσει η εξέλιξη.Σας ευχαριστω για τους ψήφους σας και τα υπέροχα σχόλια σας.Με καποια γελασα παρα μα παρα πολυ.Ελπιζω να σας αρεσε και μπορείτε να σχολιαζετε οσο θελετε.Σας αγαπω , τα λεμε στο επομενο.❤
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
10 Things To Do Before 17
Teen Fiction"Και αν χάσεις..."πλησίασε και άλλο κοντά μου , μικραινοντας την απόσταση μεταξυ μας. "Τι θα γίνει τότε?"ρώτησα σηκώνοντας ειρωνικά το φρύδι μου , προς το μέρος του. "Δεν θες να μάθεις."ψιθύρισε αισθησιακα μηδενιζοντας το κενό που μας χώριζε. Cove...
