ONE NIGHT WITH MR.MONTEROYO

chapter fourty eight

                    KRYSTEL

"This is it"sambit ko sa sarili,sinout ko ang red dress ko na hanggang tuhod inayos ko din  ang kwentas na hindi ko na inalis mula nong isout nya.Naglagay ako ng kaunting make up saka ngumiti sa harap ng salamin,lumabas ako ng kwarto imbes na magmukmok at mag iiyak minabuti kong magluto nalang ng  mga paborito nya anniversary namin ngayon kung dati  diko pinapansin ngayon babawi ako sa lahat.

Tiningnan ko ang oras alas syete na ng Gabe, kinuha ko ang cellphone dinial ko ang number nya pero walang sumasagot tinext ko sya.

[Pauwi na ba kayo?] Nang masend sinindi ko ang kandila saka umupo tiningnan ko ang cellphone walang reply.

7

8

Dinial  ko cellphone number nya wala paring sumasagot nakailang text na din ako pero ni isa walang reply,pinahid ko ang luha ko,hindi nya ba talaga naalala? Bakit ayaw nyang sagutin? O baka magkasama sila ni Sophia ngayon?.
Napanghinaan na ako ng loob  mag na 9 pm na malamig na ang mga pagkain tunaw na rin ang kandila.Tumayo ako at naglagay ulit  sana kahit ngayon lang  gusto kong sabihin sayo ang lahat please umuwi na kayo.

Pinilig ko ang ulo ko ng maramdaman ang antok tiningnan ko ang oras 9:50 na tunaw na ulit ang kandila na sinindihan ko,wala parin sila  hindi na nga siguro sila makakauwi.

"I'll give up" bulong ko sa sarili ko,wala na syang pakialam sakin wala na.Sumikip ang dibdib ko sa isiping yun.Ang tanga ko kase! Bat diko pa kase sya napatawad noun?bakiy kung kailan sya sumuko saka naman ako nagising!? Bakit kung kailan mahal na mahal  ko na sya saka naman nawala ang pagmamahal nya!? Gusto kong sumigaw sa  sakit, gusto kong sumigaw at ilabas lahat ng sakit sa sobrang pagsisisi pero diko magawa tanging pag iyak nalang,pinahid ko ang luha ko pero patuloy parin sa pagtulo.
Napabayaan ko ang taong walang ibang ginawa kundi mahalin at intindihin ako.

Kailangan ko ng matulog pero hindi pa pwede..!  Huhuhu.
Enjoy kahit masakit.