İKRA

Final - 63. Bölüm "Susmak Kolay"

"Yeni çıktım yanlarından. Kim ne derse desin ters tepiyor. Beni de dinlemedi. Tutturmuş gideceğim diye."

Şeyma, Buket'i vazgeçirmek için son şansını denemek üzere evlerine gitmişti. Ama Buket, Şeyma'nın dediği gibi kimseyi dinlemiyordu. Yeliz Teyze de perişan oluyordu. Kızının bir suçluya aşık olmasını ve onun için tüm hayatını geride bırakmasını kabullenemiyordu.

"Nasıl böyle bir hataya düşer anlamıyorum. Bizi bırakıp o adamın peşinden gitmesi çok saçma. Ne yaptığının farkında değil."

Şeyma yine çok sinirlenmişti. Buket'e çok kızıyordu.

"Farkında Şeyma, ne yaptığının gayet farkında."

"Aşık olacak başka adam mı bulamamış Allah aşkına?!"

Balkan'a aşık olduğunu öğrendiğimde Buket'e kızmaya hakkım kalmamıştı. Kızamıyordum. Kızmaya hakkım yoktu. Bunu onun seçmediğini bilirken kızamazdım. Ama yaptıklarının ve yapacaklarının arkasında durmak da içimden gelmiyordu. O adam için tüm hayatını geride bırakıp gitmeye kalkmasına, hayatının geri kalanını ailesi olmadan, biz olmadan yaşamayı göze almasına destek olmak istemiyordum. Sadece sesimi çıkarmıyordum, işine karışmıyordum o kadar. Benden daha fazla anlayış bekleyemezdi herhalde. Balkan ve patronu yüzünden neler çektiğimizi en iyi kendisi biliyordu. Elimden daha fazlası gelmezdi.

Arka fondan gelen trafik sesleriyle Şeyma'nın kalabalık bir caddenin kaldırımında yürüdüğünü anladım. Eminim yanından gelip geçen insanlar telefonda bu kadar bağıran bir insanı gördüklerinde bakıp kalıyorlardı.

"Ona da aynı şeyi söyledin mi?"

"Söylemez olur muyum?! Bin defa söyledim! Hadi aşık oluyor, adamı niye kaçırıyor hapishaneden? Hadi onu da yaptı, neden peşinden gidiyor?!"

"Ne diyeceğimi bilmiyorum."

Ofladıktan sonra birine çarpmış olacak ki bağırarak "Pardon!" dedi ve "Böm böm bakacağına önüne baksana!" diyerek çarptığı adamdan tüm damarlarında birikmiş sinirini çıkardı.

"Sakin ol biraz. Böyle giderse arabalara kafa atacaksın."

"Onu da yaparım! Yaparım yani! Buket'e atamadığım kafayı gider arabalara atarım!"

Şeyma'nın siniri bir türlü yatışmazken annem salonun kapısından başını uzatıp "Biz çıkıyoruz. Akif de gelir birazdan." diye haber verdi. Babamın okuldan öğretmen arkadaşına hasta ziyaretine gidip geleceklerdi.

"Pekmezli sütünü tezgaha koydum. Bir sıkıntın olursa ararsın. İki saate döneriz. "

"Tamam anne."

Annem salon kapısını kapattı. Şeyma da çarpmış olduğu bir başka kişiye "Pardon!" diye haykırdı.

"İnsanları öldürmeden yürü."

"En sonunda kendimi öldüreceğim o olacak. Tövbe tövbe! Alp de deli etti zaten. Neymiş Buket koca kızmış, biz karışamazmışız."

"Hak..."

Haklı dememe kalmadan "Haklı falan değil!" diye çıkıştı. "Koca kız olsa böyle saçma sapan davranmazdı. Bir de lafta en aklı başında olanımız oydu."

"Aşık olunca insanın aklı başında mı kalıyor sanki? Aşık olmuş işte. Annesi abisi bir şey yapamıyorsa sen ne yapabilirsin?"

"Onun aşkına da ıstırabına da... Neyse ya. Elimden bir şey gelmiyor ya ona sinir oluyorum."

Çok önemli bir şey hatırlamış olacak ki "Hi!" diyerek bağırdı. "Bugün büyük gün."

Bugün büyük gündü sahi. Kaan'la yüzleşeceğim gün bu gündü. Dün doktor kontrolünde bebeğimin sağlığının gayet iyi olduğunu ve tehlikenin geçtiğini öğrenmiştim ve vakit kaybetmeden Kaan'a bebeğini söylemeye karar vermiştim.