FLIRTY Text

Thirty Five

HOSPITAL

Nagising akong at sakit agad ng ulo ko ang naramdaman ko, sinubukan kong igalaw ang kanang kamay ko pero naramdaman kong may nakahawak sakin. Tumingin ako dun at nakita ko si Damon na natutulog habang hawak hawak ang kamay ko.

Shit! Nasaan ba ko?

Tumingin ako sa paligid at tingin ko alam ko na kung nasaan ako, nasa hospital ako. Sinubukan kong alalahanin kung anong nangyari pero ang tangi ko lang naalala eh yung nagmamaneho ako at.. yun na.

Ginalaw ko yung kamay ko para gisingin si Damon, effective naman dahil inangat niya yung ulo niya at tumingin sa direksyon ko.

"Baby!!" He called concerned.

"Hi, what happen?"

"You don't remember?" He asked. I just shake my head. "Naaksidente ka, ang sabi nung mga nakakita may nakasalubong ka daw na kotse na nawalan ng preno buti naiwasan mo kung hindi baka kung ano ng nangyari sayo." Oh my GOD! Yun ba yung nangyari? Sinubukan ko ulit alalahanin yung nangyari pero wala talagang pumapasok sa alala ko lalo lang sumasakit ulo ko.

"May nararamdaman ka bang masakit?" Tanong niya.

"Yung ulo ko."

"Tatawagin ko lang yung doctor." Aakma sana siyang umalis pero pinigilan ko.

"Wag na, ayos lang ako. Dito ka lang."

Umupo ulit siya. "Okay." He kissed my hand. "May kailangan kang malaman." Mahina niyang sabi, sa sobrang hina para na siyang bumubulong buti nalang tahimik dito kaya narinig ko.

"Ano yun?"

Tumingin siya sa mga mata ko at sobrang seryoso niya. "Baby.. you're uh..." he paused.

"I'm what?"

"You're..." Huminga siya ng malalim. "Pregnant."

"I'm what???!!" Oh shit! Did i really heard it right? I'm... pregnant?!!! Oh Fuck!!!

"Yung doctor na nag asikaso sayo dito sa hospital ang nakakita na buntis ka."

Oh Shit!!!

Umupo ako mula sa pagkakahiga at di na pinansin yung sakit ng ulo ko. "Bakit di ka nag ingat?!! Bakit mo- Oh Fuck!!"

"I'm sorry."

"Sorry?!! Damon huli na para sa sorry mo!! Buntis na ko!" I freaked out.

"Calm down, okay? I was shocked as you too."

Hindi ako makapaniwalang nangyayari to, naaksidente na nga ko malalaman ko pang buntis ako? Bakit di ko manlang napansin yun sa katawan ko? Urgh! Nakakaloka!

"I'm really sorry." He apologized.

"May magagawa ba ko? Nandito na to!" Di ko maialis ang tono ng pag kainis sa boses ko. Huminga ako ng malalim dahil alam kong hindi kami makakapag usap ng matino kung ganito kainit ulo ko.

"Sino pang nakakaalam?" Tanong ko.

"Kami lang ni Tita ang sinabihan ng doctor."

"Nandito si Mama?"

"Oo, kaya lang pinauwi ko siya dahil kakagaling lang niya sa hospital baka mabinat siya."

Mabuti kung ganun. Siguro dapat paghandaan ko na yung sermon niya, mamaya.

"Anong gagawin natin ngayon?" Kalmado kong sabi.

He looked away. "I don't know."

"You don't know? What's that supposed to mean?" Ngayon nairita na naman ako!

"I don't know if im ready."

"Tingin mo ako handa na?"

Plano niya sanang mag salita pero di niya nagawa dahil biglang bumukas yung pinto ng hospital room ko pumasok sila Majah at Luisa.

"Amber, oh thank god you're already awake, pinagalala mo kami." Majah said, relieved.

"I'm fine now, nothing to worry about."

"Ayos lang kayo?" Luisa asked, looking at me and Damon.

"Yah, we're fine." Mahina kong sabi.

"Ikukuha lang kita ng tubig." Damon said without looking at me. Tumayo siya, pinagmasdan ko lang siya hanggang sa makalabas siya.

"Nah! Hindi kayo, okay." Luisa said ng makalabas si Damon.

Huminga ako ng malalim. "Ayaw ko muna pag usapan." I wonder kung alam na nila yung tungkol sa pag bubuntis ko. Siguro hindi pa kasi kung alam na nila yun di naman sila magtatanong.

"Sige tsaka na natin pag usapan kapag wala na si Damon." Luisa said. Umupo nalang silang dalawa habang nakatingin sakin.

"Ilang oras akong na kong tulog dito sa hospital?" Tanong ko.

"Mmm.. kagabi ka pa nandito." Sagot ni Majah sa tanong ko.

Shocks! bakit ba kasi wala akong maalala sa aksidenteng yun? Napahawak ako sa tyan ko, ngayong naisip ko na naman ulit yang aksidente na yan at itong biglaang balita ni Damon sa pag bubuntis ko, bigla akong nakahinga ng maluwag buti nalang at walang nangyari sa baby ko.

"Masakit ba tyan mo?" Luisa asked looking directly at my tummy. Bigla akong napabitiw sa pag kakahawak sa tyan ko.

"Hindi." I said shaking my head. Biglang nag bukas ulit yung pinto ng hospital room ko at pumasok si Damon na may kasamang doctor at nurse na may bitbit na tubig.

"Good morning Ms. Tuazon, I'm Doc. Perez your doctor. Do you know where you are?" Doctor asked.

"Yes." I said nodding.

"May masakit ba sayo?" Tanong niya ulit.

"Medyo masakit yung ulo ko."

"Mmm.. naalala mo ba kung anong nangyari sayo?" Tanong niya ulit. I just shake my head. "That's normal, you just maybe suffering from PCS or Post-Concussive Syndrome it's a mild form of brain injury. Napa CT-scan ka naman namin kagabi, pero wala naman kaming nakita. Sa ngayon bibigyan ka muna namin ng gamot para sa sakit ng ulo."

"Safe ba yan? I mean.." I paused shyly. "Safe for my baby?"

She smiles. "Yes this is safe." Oh thank god.

---

Hu! Napa research ako bigla. Hahaha. So, matik na di ako sure dyan sa PCS niresearch ko lang yan. Hahaha.

Keep voting. ★