Yolculuğumun Sırrı Aşk (TAMAMLANDI)

"Bölüm 31 - Sürpriz."

"Yeni bölüm ile karşınızdayım. Herkese iyi okumalar dilerim."

"Media : Beyonce- Halo."

--------------------

Kalp atışlarım kulaklarımı doldururken zaman anlamını yitirmeye başlamıştı. Başım hiç olmadığı kadar dönüyordu. Kendimi bulduğum kolların arasında, kendimi kaybediyordum. Tek bir nefes alıp verişi bütünleşiyordu odayla beraber ve odanın içini dolduruyordu. Elimin altında atan kalp atışları bana aşkı, heyecanı ve sevgiyi anlatıyordu. Kalp atışlarım bu derin kahvelere sahip olan adamın içindeki aşkla bütünleşiyordu. Ben sadece ona aittim, sonsuza kadar...

Sarıldıkça parfüm kokusu ciğerlerime dolup nakış gibi işleniyordu kalbimin her odacığına. Beni kendine fazlasıyla ve itinayla işliyordu. Başka kollar, başka kalpler gittikçe yabancılaşıyordu. Ayrılma vakti gittikçe yaklaştıkça biz birbirimize daha da çok bağlanıyorduk. Her hücremi ona bağlayıp üzerine kilitler vurup, mühürleyebilirdim. Kimsenin dokunmaması için sandıklara kilitleyip en uzak köşelere kaldırabilirdim ama biliyordum ki bu imkânsızdı.

"Salman."

Sesim oldukça cılız çıkmıştı.

"Naz."

Derinden gelen bir nefesle beraber dudaklarının arasından dökülen ismim beni kendimden geçirtmeye ve içimdeki o ince sızıları oluşturmaya yetmişti. Söyleyeceklerimi unutup tamamen ona odaklanmıştım.

"Ben seni."

Derin bir nefes alıp verdikten sonra yutkunup alnımı omzundan ayırdım. Arkamdaki kapıya yaslanıp gözlerinin içine bakarken kor olup alev alev yanıyordum. Ufacık bir ateş parçasıyken aşkım şimdi alevlenip tamamen beni sarmaya başlamıştı.

"Sen beni?"

Elini yanağıma koyup başparmağıyla yanağımı okşamaya başladığında odaklanmak çok zor hale gelmişti.

"Ben seni çok seviyorum."

"Biliyorum Naz. Fazlasıyla biliyorum."

Gözlerimizin içine bakıyorduk sanki ikimizde orada kayboluyorduk. Benim o kahvelerde kaybolduğum kesindi. Başparmağıyla hafifçe yanağımı hala okşamaya devam ederken elim kalbinin üzerinde duruyordu ve elimin altında atan kalbi, ritmini hızlı şekilde attırmakta ısrarcıydı.

"Kalbin bayım. Gözlerinizden daha fazla şeyler anlatıyor bana."

Yüzümde oluşan tebessüm ile yanaklarım yanmaya başlamıştı.

"Kalbimin sesini iyi dinle o zaman. Çünkü o kalp sadece sana özel."

"Salman sen çok özelsin. Benim en özelimsin."

Kollarımı boynuna dolayıp yüzümü boynuna gömdüm. Ayrılmak istemiyordum ki bu çiçek bahçesinden. Onun sıcaklığından ve onun etkisinden...

"Sende çok özelsin Naz. Ben seni kaybetmekten korkuyorum. Bir daha, bir araya gelemeyecekmişiz gibi davranıyorsun. Oysaki kalbim seninle olduğu sürece biz hep bir araya geleceğiz. Gelemesek de bir araya ben getireceğim. Sana söz veriyorum."

Elini saçlarımın arasına koyduğunda, içimden hıçkırıklarla ağlama isteği dolup taşıyordu. Ağlamak istiyordum ve ayrılmak istemiyordum. Neden böyle hissettiğimi bilmiyordum. Sonuçta evime dönecektim. İçim içimi kemiriyordu. Tükeniyordum, neden olduğunu bilmeden...