அவளை காதலித்ததில்லை

கொஞ்சல்

Restaurantகுள் நுழைந்ததும் எல்லோரின் கண்களும் எங்களை அலசி ஆராய்ந்தன. பல முறை பழக்கப்பட்டவனாய் எதையும் கண்டுக்கொள்ளாமல் மிடுக்காக waiterஐ அழைத்தான் நித்தின். Waiter ஒரு டேபிளை கைக்காட்டிவிட்டு ஐந்து நிமிடத்தில் வந்து ஆர்டர் எடுக்கிறேன் என கூறிவிட்டு மறைந்தான். நித்தின் அந்த wooden நாற்காலியை நகர்த்துவதற்கு சற்று சிரமப்பட்டான். உதவிக்கு எழுந்த என்னை கையசைத்து உட்காருமாறு வற்புறுத்தினான். வைத்த கண் நகராமல் அவனைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த மக்கள் நேற்று காலையில் நித்தின் ஆபீஸினுள் அடியெடுத்து வைத்ததும் இப்படிதான் பார்த்தார்கள்.

நித்தின் வரும் முன் zzzzz என்ற இயந்திர சத்தம் அவன் வருகையை அறிவித்தது. அவன் சக்கர நாற்காலியில் வருவான் என யாரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அதிநவீனமான அந்த சக்கர நாற்காலி அவன் சுயமாக பயணம் செய்ய வழிவகுத்தாலும் அதைப் பார்த்ததும் பரிதாபம் தோன்றுவது மக்களின் மனதில் பதியப்பட்ட விஷயம். அதுவும் அவனுடைய இளமை பரிதாப பார்வைகளை அதிகப்படுத்தியது. நித்தின் தன் மேல் உள்ள கவனத்தை வேறு வழியில் திசைத் திருப்ப எல்லோரிடமும் நகைச்சுவையாகவும் நன்றாகவும் உரையாடினான்.

தன் சக்கர நாற்காலியை நகர்த்தி அமர்ந்ததும் நித்தின் தான் பேசினான், "உண்மைய சொல்லனும்னா நான் வெளிய சாப்பிடுவதை avoid பண்ணுவேன். பட் உங்ககூட பழகுன கொஞ்ச நாட்களில் ரொம்ப comfortable feeling வந்துட்டு ."

"ப்ரெண்ட் நு சொல்லிட்டு வாங்க போங்கன்னு எப்டி கூப்டலாம். Relax நிட்ஸ்," என அவன் பெயரைச் சுறுக்கி கூப்பிட்டேன் நட்பின் வெளிபாடாய். சிறிது நேரத்தில் உணவு வந்ததும் சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்.

"என்ன மித்திரன், வாட்ச்சையே பார்த்துட்டு இருக்க?"

"இல்ல, Wife ஏதோ பிரச்சனை, கொஞ்ச நேரம் பார்க்கனும்னு சொன்னாங்க. அதான் வந்துட்டாங்களான்னு" என்று சொல்லி முடிப்பதற்குள் sliding doors திறக்க அவள் நுழைவாயிலில் நின்றதைக் கண்டுக்கொண்டேன். கையைத் தூக்கி சைகைக் காட்டியதும் அவள் எங்களை நோக்கி நடந்தாள். எவ்வித உணர்வையும் முகத்தில் காட்டாமல் ஏதோ யோசனையில் இருந்தது என் அக்கறையை அதிகப்படுத்தியது.