அவளை காதலித்ததில்லை

மின்ட் (Mint)

திருமணமாகி சரியாக ஒரு வாரம்.

"நான் சிகரெட் பிடிப்பேன்னு வீட்டுல சொன்னாங்கள்ள?" சிகரெட்டை பத்த வைக்கும்போது அவளிடம் கேட்டேன்.

"ம்ம்ம்" என்று பதிலளித்தாள் என் அருகில் மெத்தையின் ஓரத்தில் அமர்ந்திருந்தவள். சடங்கு, விருந்து என்று அலைச்சல் முடிந்து அன்று தான் அவளிடம் பேச நேரம் கிடைத்தது, அதுவும் நாளை கிளம்பும் தேனிலவுக்கு ட்ரெஸ் pack பண்ணும்போது.

"ட்ரெஸ் எடுத்து வச்சுட்டேன். நாளைக்கு எத்தன மணிக்கு கிளம்பனும்னு ஒன்னும் சொல்லலையே." என்று வினவினாள்.

"6 மணிக்கு"

கேரளாவில் புக் பண்ணியிருந்த விடுதிக்கு வந்து சேர மாலை 5 மணி ஆகிவிட்டது. வெளியில் இரவு உணவை முடித்துவிட்டு விடுதிக்குத் திரும்பினோம். ஒரு வாரமாய் கிடைக்காத தனிமை இன்று அறை முழுதும் நிரம்பி இருந்தது. சுடிதாரின் துப்பட்டாவை கையில் பிசைந்துக்கொண்டு தயக்கத்துடன் பால்கனி கம்பியின் அருகில் நின்றாள்.சில்லென்று தென்றல் வீசியது. குளிரில் தன் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டாள். ஆனால் அந்த குளிரில் வெப்பம் அதிகரித்தது போல் இருந்தது எனக்கு. அமைதி இரைச்சலாகக் கேட்டது. துணிச்சலை வர வைத்துக்கொண்டு அவள் அருகில் நின்றேன். அவளை முத்தமிட நெருங்கியதும் முகத்தை வலது பக்கமாகத் திருப்பினாள். வெட்கத்தில் முகம் கவிழ்ந்தாள் என்றெண்ணி வலது பக்கமாக என் முகத்தை சாய்த்தேன். இப்போது இடது புறமாக முகத்தைத் திரும்பினாள். எரிச்சலடைந்த நான் ஒரு ஸ்டேப் பின்னால் நகர்ந்தேன்.

"என்ன? ஏன் முகத்த திருப்புற? கூச்சமா இருக்கா?" வெளிப்படையாகவே கேட்டுவிட்டேன்.

"அப்டி இல்ல."

"மற?"

"அது வந்து"

"என்ன வந்து"

"அது....அது... சிகரெட் பிடிக்கிறது உங்க தனிப்பட்ட விருப்பம், அத செய்யக்கூடாதுன்னு கண்டிஷன் போடுற உரிமை எனக்கு, ஏன் யாருக்கும் இல்ல."