The truth about forever//J.S

✨5✨

~Alexa's pov~
'Heyy!' Roept Esther als ik aankom in het park.
'Hej' zeg ik terug.
'Wat zei je tante nog?' Vraagt ze.
'Gewoon dat ik rustig aan moet doen want als ik zenuwachtig ben ofzo kan ik flauwvallen'
Iedereen knikt.
'Waar is Niels eigenlijk?' Vraag ik dan.
'Hij is boos denk ik' antwoord Stef.
'Dat was echt niet de bedoeling' antwoord ik.
'Ik had je toch gewaarschuwd' zegt Stef.
'Jaja' zeg ik als ik naar mijn voeten kijk.
Ik besef wel wat ik gedaan heb maar ik wou hem gewoon terugpakken,ik zweer dat het niet de bedoeling was om hem boos te maken. Misschien heb ik hem pijn gedaan...want hij zegt dat hij van me hield en ik begon te lachen. Nu houd hij sowieso niet meer van mij,wat een trut ben ik. Maar ja,ik wil toch geen vriendje meer...ik word nu al als slet gezien door Esmee en jongens doen je vroeg of laat toch pijn.
'Hé het komt wel goed' zegt Ester als ze me knuffelt.
'Ik weet best waarom hij boos is' zeg ik stil. 'En hij heeft gelijk ook' mompel ik er nog achter.
'Hij gooide een bal tegen je hoofd dus het was terecht. Toch?' Vraagt Esther.
'Dat was wel per ongeluk' zegt Jonas.
'Hij zei dat hij van me hield en ik lachte hem gewoon uit' fluister ik in Esther's oor.
'NEE?! Wow! Dan snap ik het.' Roept ze.
'Wat?' Vraagt Stef.
'Niels zei dat hij van haar hield en zij begon gewoon te lachen' zegt Esther met grote ogen.
'Esther!' Grom ik. Dat had ze niet moeten zeggen tegen iedereen.
'Je heb hem pijn gedaan' zegt Esmee.
'Je weet toch dat hij nooit tegen een meisje zegt dat hij van haar houd' zegt Jonas.
Stef komt naar me toe en geef me een knuffel. Tijdens de knuffel fluistert hij 'Alles komt goed,bel hem even'
Ik knik en pak mijn iPhone.
'Wat moet je?!' Roept hij.
'Uh-uhh' mompel ik geschrokken.
'Ga je het nog zeggen?!' Vraagt hij boos.
'Het spijt me. Wil je even naar het park komen?' Vraag ik stil.
'Om mijn tijd nog meer te verspillen?!'
'Nee! Het spijt me echt waar! Laat het mij uitleggen. Kom alsjeblieft naar het park oké?' Zeg ik onzeker.
'Ok dan' zucht hij.
Dan drukt hij af.
Ik zeg tegen de groep dat Niels hierheen komt en dan ga ik alleen staan en wacht tot hij er is.

'Uhh hej' mompel ik als hij er is.
Hij kijkt me aan maar zegt niets.
'Het spijt me,ik meen het. Ik wou je gewoon terugpakken voor die bal en ik had niet moeten lachen' zeg ik snel.
Wow. Nu weet ik hoe moeilijk het was voor Jacob toen ik boos bleef.
Alexa! Zet Jacob uit je hoofd!
'Je was het eerste meisje waar ik tegen zei dat ik van haar hou en toen begon je te lachen. Misschien kan ik gewoon niet goed omgaan met meisjes'
Mompelt Niels.
'Je kan wel goed omgaan met meisjes. Het is mijn schuld,ik begon te lachen omdat je dacht dat ik echt in coma lag. Niet omdat je zei dat je van mij hield.' Zeg ik.
'Dus dat betekent dat je wel van mij houd?' Vraagt hij als hij mijn handen pakt.
'Uhh..ik weet het niet,zo goed ken ik je ook niet en daarbij wil ik even geen vriendje meer. Esmee noemde me nu al een slet.'
'Esmee is...Esmee. Ze is gewoon dom,negeer haar.' Zegt hij als hij in mijn ogen kijkt.
'Maar Jacob---' mompel ik.
'Vergeet hem,hij heeft waarschijnlijk al iemand anders'
Ik reageer niet en kijk gwn naar de grond. Niels heeft waarschijnlijk wel gelijk maar het is moeilijk om hem te vergeten.
De enigste die me nu zou kunnen helpen is Cameron,maar hij zei die ene dag dat hij me terug zou bellen maar ik heb niks meer van hem gehoord.
Misschien is hij het gewoon vergeten maar hij kom me toch een dag later bellen?
'Stop met piekeren,ik ben er voor je' zegt Niels stil.
Ik knik.
'Ik weet al hoe je die Jacob kan vergeten' fluister hij als hij dichter bij komt.
Ik voel zijn adem en zijn lippen zijn een paar centimeter van de mijne verwijderd.
En dan...