Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

9. Een (te) lange reis (2)

Whopppaaa zoals beloofd een snel deel 2  Enjoy =)

© Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Melissa

Na vier helse uren, komen we eindelijk in het plaatsje aan waar we moeten zijn. Nina heeft uiteraard weer de hele weg zitten zwetsen over niets in het bijzonder, maar al snel kwam ik op het slimme idee om mijn iPod te pakken en haar weg te bannen door luid de hemelse geluiden van Usher op te zetten. 

Waarom had ik hier niet eerder aan gedacht?

Een paar kilometer verder slaan we een pad in dat ons leidt naar een nogal afgelegen gebied. De huizen verdwijnen steeds meer uit het zicht en eigenlijk het enige wat ik kan zien zijn weide akkers en af en toe een boompje. Het ligt echt midden tussen de bergen en meer dan een paar schapen en een verdwaald huisje is er niet te zien. 

Je gaat mij toch niet menen dat we naar de middle of nowhere gaan hè?

Met een ruk trek ik mijn oordopjes uit en draai mij naar Nina om die nog vrolijk met Oliver aan het praten is. 'Je gaat mij toch niet menen dat er geen winkels in de buurt zijn?' onderbreek ik haar.

'Uhh ik weet het niet zeker' zegt ze en voel ik mijn hart samentrekken. 'Dave zei wel dat het nogal afgelegen ligt, maar misschien is er wel een supermarktje in de buurt?' Met die vervelende poppenoogjes begint ze naar mij te knipperen en zonder wat te zeggen stop ik mijn oordopjes weer in. 

Als we in een of andere krotje op de hei gaan slapen ga ik echt gek worden. Dan mag ik wel bij de man van mijn dromen in de buurt zijn, maar ook ik heb mijn grenzen. 

We rijden wat dunne weggetjes door en moeten zelfs een paar keer stoppen voor boeren die met kuddes vee aan het oversteken zijn. Een van de boeren kijkt mij glimlachend aan, maar loopt snel door wanneer ik hem boos blijf aanstaren. 

Na wat een eeuwigheid leek te duren, stopt de auto. Wanneer ik door de vooruit kijk, zie ik Dave uitstappen en naar de voorkant lopen. Ik had niet gezien dat we bij een hek gestopt waren, maar als ik hem een sleutel uit zijn zak zie pakken en die in het slot zie steken, weet ik dat het niet ver meer kan zijn. 

Zodra het huis in mijn beeld verschijnt kan ik opgelucht ademhalen. Het is in ieder geval geen hutje, maar een zeer ruim huis met meerdere verdiepingen. Het is geen kasteel, maar het is ook zeker niet klein te noemen. Voor Nederlandse standaarden is het in ieder geval heel groot. Het terrein is omringt met een super grote tuin, dus dat zal wel de reden zijn dat zijn ouders dit huis gekocht hebben. Het huis heeft lichte tegels en een roodbruin dak. Er is een grote aanbouw aan de zijkant en het ziet er mooi en onderhouden uit. Verder let ik er niet echt op want mijn ogen gaan automatisch weer uit naar de Franse god die op dat moment net uit stapt.

Oliver parkeert de auto naast hem en vlug open ik de deur, zodat ik uit kan stappen. Voor ik het vergeet, buig ik terug naar binnen en kijk Oliver aan. 'Jij brengt mijn koffer wel even naar binnen toch schatje?'

Zonder op antwoord te wachten loop ik over het grindpad richting Dave, die net met Tom over het huis aan het praten is en glimlachend kom ik bij hen staan.

'Hoe lang is het eigenlijk geleden? Een jaar of twintig?' Tom wrijft over zijn hoofd en kijkt bedenkelijk naar het huis. 'Jezus, we worden oud.' 

'Is het al weer zo lang geleden? Ja toen was de aanbouw er nog niet.’ 

'Hoe heette die huishoudster ook al weer?' 

'Beatrice! Die oude draak, wat hebben we haar het leven zuur gemaakt zeg'