Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

7. Bekentenissen

 Jaaahaaa toch nog een hoofdstuk. Sorry voor het lange wachten, maar hier een extra lang hoofdstuk wat het hopelijk weer een beetje goed maakt =) Ik heb het nog niet helemaal gecontroleerd, dus als je een fout tegen komt hoor ik het graag! Tnx

© Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Dave

‘Fuck…’

‘Fuck fuck fuck fuck…’

Al drie keer proberen terug te bellen, maar elke keer krijg ik meteen haar voicemail. God ik kan mijzelf wel voor mijn kop slaan, denk ik terwijl ik het ook doe. Ik laat mijzelf voorover vallen en leun met mijn voorhoofd op het bureaublad.

Heb ik het haar niet verteld?

Ik kan het haar toch niet vergeten zijn te vertellen?

Of wel?

Denk Dave denk….

Mijn handen grijpen naar mijn haar terwijl ik probeer na te denken of ik het haar verteld heb of niet.

Als mijn hoofd beurs begint te worden van het bureau kom ik weer omhoog. De zon schijnt fel in mijn gezicht en moet ik mijn ogen dicht knijpen om niet verblind te raken. Ik loop naar het raam en trek de luxaflex dicht.

Ik heb het haar niet gezegd hè?

Stommeling…

Ik wrijf over wat stof dat op de luxaflex ligt en draai mijn mobiel rond met mijn andere hand. Het heeft geen zin om nog een keer te bellen. Ze heeft haar telefoon natuurlijk meteen uit gedaan.

Hoe kan ik het haar niet gezegd hebben?

Wanneer ik langs de spiegel in de gang loop kijk ik er in. ‘Idiot’ verzucht ik mijzelf en loop maar weer door want zelfs ik kan niet tegen mijn eigen kop aankijken. Anne gaat dat natuurlijk helemaal niet willen nu!

Ik laat mijzelf op de bank zakken en schuif wat over het scherm van mijn mobiel. Automatisch kom ik weer bij mijn foto’s terecht, waar er natuurlijk honderden van Anne staan. Mopperend sluit ik het scherm af en kijk naar het plafond.

Hoe ga ik dit oplossen?

Nee, ik kan en wil het niet zo ver laten komen als vorige keer. Ik zou niet eens weten hoe ik mijn goedmaker van vorige keer zou kunnen overtreffen... wat overtreft een expositie in een museum?

Anne was er zo blij mee. De expositie is pas over een paar maanden, maar ze er al druk mee bezig. Ze heeft al diverse gesprekken met het museum personeel gehad en is ook druk met nieuwe stukken. Zo overdonderd was het door het geheel en ik voelde mij zo blij dat ik dit voor haar had kunnen regelen. Ze is er nog dagen sprakeloos van geweest. Niet lang na mijn verassing in de galerie kwam ik erachter waarom ze nou precies zo sprakeloos was…

~

Augustus 2012

'Oké en nu?' 

Anne ligt op haar rug in mijn bed. Haar hoofd rust op mijn uitgestrekte arm en we liggen samen nog uit te puffen van onze, hoe zal ik het zeggen?, sex marathon... Ik trek mijn arm naar mij toe waardoor ze om rolt en met haar hoofd op mijn borst komt te liggen.

'Wat? Wil je nog een keer?' Ik kijk onder de deken richting mijn kruis en knik even tevreden. 'Ja ik denk dat er nog wel een keer in zit'

Anne begint te lachen en worstelt zich uit mijn greep. 'Nee dat bedoel ik niet, over het museum' Even zie ik iets in haar blik wat ik niet goed kan plaatsen. Ik zou haast willen zeggen dat het teleurstelling is. 'Hoe bedoel je?' vraag ik voorzichtig.