Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

3. Een ananas diep in de zee

 © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Dave

'Wat ben je aan het doen?' vraag ik slaperig als ik wakker word van gekriebel op mijn gezicht. Als ik mijn hand er naar toe wil bewegen houdt ze hem tegen en duwt hem weer naar beneden.

'Niet bewegen, ik ben bijna klaar,' klinkt haar stem geconcentreert en ik voel iets kleins en nats langs mijn wang omhoog strijken. Even denk ik dat ze mij aan het likken is, maar als ik weer een paar vegen voel, lijkt dat mij wel een beetje heel raar.

Ik voel hoe ze naar achteren beweegt op het bed, maar haar hand op mijn arm laat liggen. 'Even wachten nog,' haar stem klinkt zacht en nog steeds gefocust. Ik hoor wat tikken en haar daarna met iets rommelen. Dan trekt ze haar arm van mij af en voordat ik mijn ogen open kan doen hoor ik een bekend klikje - een foto.

Zuchtend open ik mijn ogen en zie haar met een camera voor mij zitten. Ze kijkt naar mijn gezicht en begint hard te proesten. 'Wat heb je nu weer gedaan?' vraag ik licht geïrriteerd en zie hoe ze nog een foto maakt.

Ze antwoord niet, maar stapt van het bed af en loopt de kamer uit. Voorzichtig duw ik met mijn wijsvinger tegen mijn wang en voel er iets plakkerigs tegenaan zitten. Als ik mijn vinger voor mijn ogen houdt schrik ik even. Er zit gele verf aan...

Ik ga recht op zitten en op dat moment komt Anne de slaapkamer weer in gerent. Ze lijkt wel een enthousiast kind wat in een attractie mag. Ze ploft op het bed neer en overhandigt mij een spiegel.

Als ik hem voor mijn gezicht houdt weet ik niet of ik moet lachen of extreem pissig moet worden. Ik had gedacht dat ze iets liefkozend zou hebben geschilderd; een bloemetje of een leuke tekst. Nee hoor, voor mij zie ik heel groot een bewoner die normaal in een ananas diep in de zee hoort te wonen. Nu zit hij midden op mijn gezicht en zitten mijn ogen waar de zijne horen te zitten.

'Spongebob? Een fucking spongebob!'

Anne giert het inmiddels uit van het lachen en is naar achteren gevallen op het bed. Ze houdt haar buik vast en laat het bed trillen met haar geschud.

'Oh hier ga jij zo spijt van krijgen!' roep ik en gooi het spiegeltje naast mij neer. Wanneer ik de deken van mij af sla, maakt ze ineens een rol van het bed af en beland met haar handen en knieën op de grond. Half kruipend nog rent ze de kamer uit en verdwijnt de gang in.

Ik sta op en probeer de verschuiving in mijn ondergoed te negeren die ontstond doordat ik haar zo weg zag kruipen in niks anders dan mijn shirt aan.

'Jij denkt ook echt alleen maar aan één ding hè!' vervloek ik naar beneden.

Het lijkt ook wel alsof ik maar aan één ding kan denken zodra zij in de buurt is. Nog erger word het als we elkaar irriteren zoals we dat altijd al deden. Nooit gedacht dat seks zo ontzettend "mindblowing" kan zijn als je zowel lust als irritatie voelt naar iemand toe. Zij voelt het ook, want ze laat geen moment onbenut om iets te doen mij te irriteren.

Ik kan oprecht zeggen dat ik haar, soms, nog steeds niet kan uitstaan. Ik weet dat het gek klinkt, maar het is echt zo. Alleen.... Ik zou het niet meer anders willen. Het is haast onmenselijk hoe erg ik naar haar lichaam verlang. Niet alleen haar lichaam, maar haar lach, haar woorden, haar ideeën. Ik kan mij niet herinneren dat ik mij ooit zo over iemand gevoeld heb.

Na die dag in de tuin van de galarie hebben we ook niks anders gedaan dan elke centimeter van elkaars lichaam te verkennen. Met moeite konden we ons van elkaar vandaan rukken. Een haast onverzadigbaar gevoel is er in mij ontstaan en de enige remedie is zij.