Ik kan je best uitstaan... [Deel 2]

8. Een (te) lange reis (1)

© Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Melissa

'Hell NO!'

'NEE NEE NEE zout op hoor!'

'Dave vind je niet dat je een beetje onredelijk bent?'

Zuchtend kijk ik toe hoe Oliver mij probeert te verdedigen tegenover Dave die woedend staat te snuiven. Gespannen knijp ik mijn vingers in mijn palmen. Alles wat ik kan denken is 'Oh please laat alles doorgaan!'

Toen Oliver mij belde en vertelde over zijn idee vond ik het meteen een perfect idee. Een week met zijn alle op vakantie in Frankrijk. Een week lang alleen met Dave! Het leek wel een droom die uit kwam. Helemaal toen ik hoorde dat het snolletje wat altijd om hem heen hangt niet mee ging. Oliver wilde in eerste instantie niet vertellen wat er aan de hand was, maar na het iets omlaag trekken van mijn truitje gaf hij sneller toe dan ik verwacht had.

Schijnbaar hadden ze ruzie met elkaar gehad over het feit dat Dave over een paar weken weg gaat en meteen moet ik aan de keer denken dat ze bij mij in de winkel kwam. Net goed! Beetje in mijn gezicht wrijven dat ze .... Anyway nu hebben ze er dus ruzie om. Yeah... alleen met Dave! Kerstmis is vroeg dit jaar. Zie je nu wel dat het helemaal niet serieus was tussen hen. Ik wist het.

'Ik onredelijk?' Dave draait zich abrupt naar mij toe en wijst met zijn vinger. 'Een psychopaat meenemen vind ik een stuk onredelijker hoor. Je verstand zal wel weer eens niet in je hoofd gezeten hebben Ol, maar als zij mee gaat sorry maar dan ga ik niet mee!'

Oliver stapt op hem af en pakt zijn schouder beet. 'Denk eens aan Nina jongen, zij vind het oké dat zij mee gaat en...'

'Je weet hoe ze achter mijn hol aan zit! Hoe heeft ze je eigenlijk zo ver gekregen om haar mee te nemen.... Ze is nou niet echt bepaald een vriendin van ons!'

Dave blijft verder razen terwijl Oliver hem probeert te sussen.

Een vriendin van hen...

Vriendin... 

Hmm...

Een ideetje borrelt er zich in mijn hoofd en ineens besef ik mij wat ik moet doen, wat ik moet doen om er voor te zorgen dat ik mee kan en Dave ook gewoon meegaat. 

Maar ga ik dat kunnen doen? Ik kijk naar Oliver en inwendig begin ik te kokhalzen bij het idee. Ik sluit mijn ogen en adem diep in en uit. Na een paar seconden voor bij hebben te laten gaan, weet ik dat ik geen andere keus heb.

'Weet je Dave' zeg ik voorzichtig terwijl ik langzaam uit de auto stap en naar hen toe loop. Mijn rokje was iets omhoog gekropen en terwijl ik die heupwiegend omlaag trek kijkt hij mij argwanend aan. Zodra ik in zijn buurt kom zet hij een paar stappen opzij, maar kijkt verbaasd als ik bij Oliver stop en zijn arm vast pak. Mooi het kan hem dus schelen dat ik aan andere mannen zit! Ik moet het alleen wel voorzichtig aanpakken, zodat hij niet doorheeft wat ik van plan ben en geloofd wat ik nu ga zeggen. 

'Ik moet toegeven dat ik het niet helemaal slim heb aangepakt met jou en mij, maar...'

'Er is GEEN jou en mij' spuugt hij in mijn gezicht. Ik blijf maar lachen. Nee ik laat mij niet van de kaart brengen. 

'Dat heb ik mij heel goed beseft Dave' zeg ik uiterst kalm.  'En je hebt mij iets doen realiseren... Ik ben klaar met mannen die mij gebruikt hebben als een stuk vlees. Ik weet dat ik veel meer verdien dan dat en Oliver heeft mij laten inzien dat het ook kan.'