ShadowWarrior

Cutting In The Deepest Part Of Ur Mind

'Weet je dit wel zeker Skye?'
Doordringend kijkt Brad me aan. Ik weet wat hij bedoelt en ik realiseer het me maar al te goed.

-Die avond ervoor-

Volgens de meeste mensen was een wattenstaafje geen moordwapen.

Ik stond op het punt er wel een van te maken.

'Verdomme, Dar,' siste ik. 'ik leg je dadelijk om met dat staafje.'

Darren negeerde mijn zoveelste vloek en bedreiging en ging rustig door met het ontsmetten van mijn wonden.
'Zo,' zei hij en kwam overeind, 'hopelijk heel je nu sneller.' Met Darrens hulp kwam ik van de wastafel af.
'Sorry Dar, ik ben niet meer gewend aan de pijn' bood ik mijn excuses aan. Darren schudde zijn hoofd al, als teken dat het wel goed zat. Ik glimlachte; Darren deed nooit ergens moeilijk over.

'En, gaan we nu een plan verzinnen?' vroeg ik. Geduld was nooit een van mijn sterkere eigenschappen geweest.

'Wat wij gaan doen, is een goede nacht slapen' zei Darren vastbesloten. Hij sloot de badkamerdeur en liep verder met me door de gang. We waren op de eerste verdieping van zijn huis.

'Maar-'
'Nee,' onderbrak Darren me. 'morgen jaagt die schim ook nog wel op je. Je moet rusten en ik ook.' Ik zuchtte verslagen, wetend dat Darren voet bij stuk zou houden.

Ik liet me door hem naar een gastkamer brengen. Dikke, witte lakens lagen al op me te wachten. Ja, misschien was dit toch beter.

Voorzichtig hielp Darren me in bed en hij maakte aanstalten weg te gaan.
'Als je me nodig hebt, schreeuw mijn naam en ik ben in een seconde bij je.'

Als ik schreeuw, staat het hele huishouden van hier tegenover op de stoep, bedacht ik me.

'Wat, kom je me niet fijn gezelschap houden?' grapte ik. Darren grimaste.
'Ik verkies mijn hoofd op mijn lichaam, waar het hoort, in plaats van aan de spies van River- maar toch bedankt' zei hij. Ik grijnsde. Darren knipte het licht uit en draaide zich om in de deuropening.

'Slaap' zei hij me en sloot toen de deur.

Ik zuchtte en staarde in het donker naar het plafond. Ik moest een manier zien te vinden om mijn krachten terug te krijgen. Ik ben Skye Blue, sinds wanneer was ik afhankelijk van wie dan ook? Ik knarste mijn tanden op elkaar. Als je het zo wilt spelen River, prima.

Ik zal laten zien dat ik niets of niemand nodig heb om de sterkste versie van mezelf te zijn. Onbewust had ik mijn vuisten gebald. Ik ontspande ze weer en keerde terug naar het gedachteloos vooruit staren.

Die nacht kon ik de slaap niet vatten. Het was of een plotselinge steek van mijn wonden, of een zorg die ik dan ging overdenken, die me wakker hield.

Ik was dan ook opgelucht toen om acht uur 's morgens een klopje op de deur klonk.
'Binnen!' riep ik vlug. Darrens hoofd kwam door de deuropening.
'Hé,' zei hij zachtjes. 'Wil je al opstaan?' Vlug knikte ik uitbundig. Nu kwam Darren helemaal de kamer in. Hij had een setje kleding in zijn handen. Ryder en Rachel hadden mijn kleding gisteravond nog gebracht en aan de deur kort met Darren gesproken. Ik had bewust niet meegeluisterd.

Darren hielp me uit bed en ondersteunde me naar de badkamer. Daar legde hij het setje kleding voor op me op de wastafel en zette de douche aan.
'Red je het zo?' vroeg hij vervolgens. Een beetje ongemakkelijk haalde hij een hand door zijn zwarte haar. Op zijn wangen was een lichte blos te zien.