Snow White is a Gangster (Published under Cloak Pop Fiction)

Chapter 32: An Unexpected Alliance

I raised an eyebrow at him and he sighed. "Okay, okay! I can't arrest Tres Freniere. Sisimulan ko pa lang alam kong mamamatay na ako. But I didn't come here for him. Ayaw niya nga akong isama but I insisted and went here by myself. We insisted. And I think he just couldn't say no to that young man."

"Young man?" Kunot-noo kong tanong.

"I met your brother when I visited the Arturia Mansion." Nagdulot ang mga salitang iyon ng kaba sa aking dibdib. "He asked for my help to find you when you went missing without a trace. Sinabi niyang kasabay mong nawala ang isang taong nagngangalang Elric. Dahil doon, mas tumindi ang hinala ko na kasama mo si Ethan Montreal. Then suddenly, Tres Freniere rushed to the mansion like a raging cyclone. He was looking for you, for a hint of your whereabouts."

"I know Sebastian. He would just kill you," komento ko.

"But he didn't. I knew how he wanted to crush my neck at that time but he couldn't bear to do it in front of the child. And to our amusement, your brother asked both of us to find you," patuloy ng Detective.

Nararamdaman ko ang pagtagaktak ng aking pawis habang nakikinig sa kanya. Hanggang sa mas maintindihan ko na ang lahat at maisip ang maaaring kahinatnan nito. Tinitigan ko siya nang may talim sa aking mga mata.

"My brother stays out of this," pagdidiin ko. Hindi maaaring madamay siya sa kung anumang sitwasyon ang kinakaharap ko ngayon o kahit mabanggit man lang ang pangalan niya.

"Wala kang dapat ipag-alala tungkol sa kanya. He's well-protected in the mansion. He would have the same superior security like Mr. Montreal had. Gusto lang niyang hingin ang tulong ko para mahanap ka," sagot ni Detective Penber.

I couldn't help but give him a glare. Kung para sa kanya ay maliit na bagay lang ito, sa akin ay hindi. I couldn't let Wycliffe get tangled in these messy knots. Hinawakan ko ang kuwelyo ng kanyang coat at saka hinila palapit saakin hanggang sa magpantay ang aming mga mukha.

"You will never talk to my brother again. That's if you want to live a little bit longer," pagbabanta ko.

Taas ang mga kamay ay sumagot siya, "Okay, okay! Your wish is my command, your highness. You don't have to be this violent. This is so unlady-like of yours." Binitiwan ko siya at nagsimulang maglakad tungo sa pintuan upang pumasok muli sa gusali. Nakasunod naman sa aking likuran si Detective Penber. Wala akong ideya kung ano pa ang iniisip niya sa ngayon. Kailangan ko pa ring mag-ingat. Ang magamit niya sa pansariling misyon ang huling bagay na nanaisin ko ngayon.

Nanatili siyang nakasunod sa akin hanggang sa Vinea. Pumasok ako ng silid at lihim na hinihiling na nandoon lang si Ethan at nanunuod ng telebisyon. Subalit katahimikan ang sumalubong sa akin na mas nagpabigat pa ng aking kalooban. Why am I feeling these emotions all of a sudden? Kinuha ko ang baril ko sa ilalim ng aking unan at isinuot ang damit na gamit ko noon nang dumating kami ng Eremitia. Malinis na ito kumpara noong gabing iyon.

"Your pistol and mine won't keep us alive," wika ko nang ibalik kay Detective Penber ang kanyang baril.

"I have a friend in Eremitia. His place is a little bit far from here but I know he can help us," suhestiyon niya. He's a detective, a law officer, for sure, he got connections.