Lauren een meisje van 17 jaar, en is altijd al fan van Magcon. Ze is haar ouders verloren in oorlogsgebied, en heeft dit gezien. Ook is haar broer is gestorven in het leger. Met de rest van haar familie heeft ze geen contact en wonen in het buitenla...
Ik word wakker van vingers die langzaam over mijn wangen glijden. Ik vraag me af wie het is, en probeer mijn ogen te openen. Verder dan een spleetje krijg ik ze niet want de zon schijnt recht in mijn gezicht. Ik hoor iemand lachen en weet meteen dat het Matthew is. Zijn lach is hoog en eigenlijk best schattig. Ik draai me om en open nu weer mijn ogen. 'Goedemorgen slaapkop', zegt Cameron die nu aan mij kant van het bed staat en hij geeft me een kus op mijn wang. Ik glimlach en strek me uit, waar ik rare geluiden bij maak. 'Kleed je snel aan,we gaan ergens heen' zegt Blake, en geeft me een knipoog. Ik ga langzaam op de rand van het bed zitten en kijk naar mijn kledingkast, wat moet ik aan? Ik weet niet waar we heen gaan. 'Jongens!, wat moet ik aan?' Roep ik hard. Hunter komt met zijn hoofd door de deur, waardoor ik hard moet lachen. 'Je bikini moet je alvast aandoen, eroverheen iets zomers, het is warm buiten. Ik knik en ga snel even douchen, ik trek mijn bikini aan en zie mijn zomerjurkje hangen. Aan de bovenkant lijkt het een spijkerblousje en aan de onderkant loopt hij wijd uit. Een witte stof met bloemen erop. Ik knik tevreden en trek hem aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Jurkje dat ze aanheeft.
Ik pak snel mijn spijkerstof vans en doe een paar teenslippers in mijn tas. Ook pak ik een handdoek en zonnebrand.
Nadat ik alles heb gepakt, loop ik naar de huiskamer. De jongens kijken me met grote ogen aan. 'Kunnen jullie het zien?', zeg ik lachend en pak snel nog een appel. 'Je ziet er prachtig uit, je bent zo mooi, wauw', hoor ik verschillende stemmen zeggen. Ik lach en loop naar ze toe. 'Ik ben er klaar voor', zeg ik en ren naar buiten. Ik ga in de auto zitten. Ik ben blij dat ik niet in het midden zit, ik haat het nogsteeds. In het midden zit Nash en daarnaast Cameron die ik de hele tijd naar me zie kijken. Na een kort uurtje rijden zijn we er. Ik kijk naar buiten en zie alle andere jongens staan. Ik lach en zwaai naar ze. Ik zie ze vrolijk terug zwaaien. Ik ben zo blij dat er een traan lang mijn wang loopt. Ik heb het zelf eerst niet door totdat Nash hem wegveegd. 'Bedankt', zeg ik zacht en glimlach naar hem. Wanneer ik de auto uitstap gaat er een golf van blijheid door mijn lichaam en ren op de jongens af. We doen een grote groepsknuffel en dan is het toch echt tijd om naar het strand te gaan...
