Scared To Love, Magcon Story (Dutch)

hfd. 18

Pov. Lauren

Ik word wakker en kijk op mijn wekker. Tot mijn verbazing is het al half 11. Ik kijk om me heen en zie dat de jongens al weg zijn. Er ligt wel een brief op mijn nachtkastje, en besluit hem meteen te openen.

Lieve Lauren,

Wij zijn al naar de meeting, we zijn rond 8 uur 's avonds weer thuis en moet je dus even vermaken.
We hebben eten in de koelkast gezet.
Ga alsjebliefd niet alleen naar het bos, we willen niet dat je iets overkomt.
Owja, we weten van de troep... sorry

Heel veel succes en we houden van je,

Je boys.

Ik moet lachen als ik de brief heb gelezen. Ik doe mijn joggingsbroek aan en een Taylor Cannif trui, die ik van hem had gekregen. Het is vandaag erg koud, en het regent. Ik ga naar beneden en maak een gebakken eitje met bacon. Ik maak ook toast en leg het eitje met het bacon erop. Ik pak ook een groot glas water, en loop naar de bank. Ik ben benieuwd hoe het nu bij de jongens is. Ik wil ze bellen maar ik ben bang dat ik ze stoor, dus besluit het niet te doen. Ik hoop dat ze het leuk hebben. Ik mis ze wel, maar een dag zonder drukte is ook zeker niet verkeerd. Ik zet de muziek aan en zing keihard mee met de muziek. Ik pak een borstel, als microfoon en sta rond te huppelen door de kamer. Wanneer ik na een paar nummers te erg buiten adem raak, besluit ik maar te stoppen. Wanneer ik op de klok kijk is het alweer half 2. Ik zie de troep liggen die de jongens hebben gemaakt en besluit het op te ruimen. Wanneer ik klaar ben besluit ik ook te stofzuigen. Alles is weer helemaal schoon, waardoor ik best trots ben op mezelf.

Ik ga op het vensterbank zitten en zet nu rustige muziek op. Het regent heel hard en kijk ernaar. Zonder muziek zou ik echt niet kunnen leven. Ik voel me rustig worden, en het is fijn. Geen bezorgde jongens die vragen of het wel goed gaat. Geen geschreeuw door het huis. Geen ruzies. Ik kan niet meer zonder ze, maar af en toe word het gewoon even teveel. Al scheelt het wel dat ik nu niet met alle jongens zit.

Als ik weer terug kom uit mijn gedachten is het al 6 uur. Ik kijk in de koelkast en zie een salade staan. Ik pak het uit de koelkast pak een vork en ga eten. De salade is heerlijk, ik ben benieuwd wie hem heeft gemaakt. Ik wil net mijn bord en glas naar de keuken brengen als ik de auto in het zicht zie.

Matthew stapt als eerst de auto uit en zwaait enthousiast naar me, waardoor ik in de lach schiet. Hij komt snel aangerend en geeft me een knuffel, waarbij hij me optild. 'Ik heb je gemist kleintje', zegt hij lachend, en kijk hem nep boos aan. De andere jongens komen nu ook de auto uit en glimlachen naar me. 'Waar is Blake?' Vraag ik geschrokken, als ik hem niet de auto uit zie komen.
'Hij had wat tijd nodig', zegt Hunter die nu ook naast me staat en zijn armen opend voor een knuffel. 'Ik hou van jullie', zeg ik zacht, maar toch heeft iedereen het gehoord. 'Wij ook van jou Lauren', zegt Jack J en geeft me een knipoog.