'Ik mis hem.' Geef ik eerlijk toe. Ik kijk Owen aan en hij geeft me een bepaalde blik. 'Hij houdt van Sophie Saar, en dat kan je niet veranderen. Hij heeft een apart karakter, zoals ik al eens eerder heb gezegd.' 'Dat weet ik, maar ik kan hem niet loslaten uit mijn hoofd.'
'Gefeliciteerd Owie! Ik geef hem een knuffel en loop achter hem de woonkamer in. 'Hey Sarah!' Groeten Daan en Nils mij. 'Hey boys.' 'Alles goed?' Ik knik. 'Met jullie?' Ik negeer Rein die naar me kijkt en lach naar Daan en Nils.
Met een biertje in hun hand zitten de jongens op de bank met zijn vieren. 'Owie, je verveelt je op je eigen verjaardag. Das niet leuk toch?' Ik trek een pruillipje. 'Maakt niks uit. Ik zit hier goed. Had net goed uitzicht op jouw kont.' Hij steekt zijn tong uit. Ik rol mijn ogen. 'Alle jongens zijn het zelfde.' Niet begrijpend kijkt Owen mij aan. 'Leg ik nog wel uit.' Gebaar ik. Hij knikt en neemt nog een teug van zijn flesje bier.
'Sarah.' Hoor ik achter me. Ik draai me om en zie Rein aankomen lopen. 'Ja?' Zeg ik wanneer hij bij me staat. 'Wil je me misschien naar huis brengen? Ik ben met de trein.' Ik zucht en maak via de sleutel de auto open. Ik stap in en Rein gaat op de bijrijdersstoel zitten. 'Dankjewel.' Ik kijk hem niet aan en richt me op de weg. 'Ik voel me niet lekker.' Murmelt hij opeens. Ik stop langs de snelweg en stap snel uit. Ik loop naar Rein zijn kant en help hem uitstappen. Ik laat hem iets over de vangrails bukken en wrijf over zijn rug wanneer hij moet overgeven. 'Arme jongen.' Zucht ik. Wanneer hij klaar is trek ik hem overeind en knuffel ik hem voor ik er zelf bewust van ben dat ik het doe. 'Het komt goed.' Ik wrijf door zijn haren heen. Ik help hem de auto in en rijd inplaats van naar zijn huis, naar mijn huis. 'kom maar.' Ik help hem naar binnen en sluit meteen de auto en voordeur af. Ik ga in bed liggen met Rein naast me. Langzaam val ik in slaap.
'Goedemorgen Sarah.' Hoor ik iemand in mijn oor fluisteren. Ik open mijn ogen en zie Rein boven me hangen. 'Goedemorgen.' Glimlach ik zachtjes, en ik rek me uit. 'Dankjewel voor gisteravond, dat je voor me gezorgd hebt' 'Geen probleem, ik had medelijden met je' Hij kijkt me aan en stapt het bed uit. 'Dit kan niet. Iedere keer eindig ik bij jou. Ik houd van Sophie. Dus dit mag niet gebeuren.' Hij loopt weg en ik zucht. Wat een gedoe.
'Owen: Saar, laat Rein nou. Je weet niet hoe hij is. Geef het op. Het is voor je eigen bestwil 😔'
'Ik: You're right. Ik geef het ook op. Maar dan moet hij ook niet naar mij komen om te vragen of ik hem thuis breng..'
