Lacivert ve gri...
Farklı kalemlere ait, birbirlerinin zıttı iki mürekkebin rengi. Bu renkler kader adı verilen defterde çakışıp birbirlerine karışmışlardı, ansızın ve habersizce. Artık ikisi de bir olup farklı iki hayatı değil, aynı hayatın satırla...
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. Seviliyorsunuz, çok.♥
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Güneş ışınları tüm rahatsız ediciliğiyle gözlerime saldırırken ışınların varlığını yok saymak için sol kolumu gözlerime siper ettim. İrislerimden içeri sızan ışınlar daldığım diyardan ayrılmam gerektiğini fısıldarken kendimi bir anda valizlerimle kapının önüne konmuş şekilde buldum. Birbirine girmiş kirpiklerimi ayırmak için birkaç kez çabalamam gerekse de başarmıştım.
Gözlerimi birkaç kez kırpıp güneş ışınlarının ele geçirdiği odanın parlaklığına alışmaya çalışırken içinde bulunduğum odayı garipsemeden edememiştim. Gözlerimi açtığımda karşılaşmaya alıştığım odadan oldukça farklıydı bulunduğum yer. Mekân kavramını bulup kısaca göz attıktan sonra dün gece ki sahneler sahnelendi zihnimde.
Hızlıca uzandığım yerden kalktığımda Adal'ın yatağında olduğumu fark etmiştim. Uykuya dalmadan önce yerde uyuduğuma eminken ne ara yatağa geldiğimi, getirildiğimi merak ediyordum. Büyük yatakta da odada da bir başımayken Adal'ın nerede olduğunu merak etmiştim. Beni uyanınca mı yatağa taşımıştı yoksa uyuyakaldıktan sonra mı taşınmıştım.
Saatin kaç olduğunu merak ederken, güneşin tepedeki varlığı öğle vaktine yakın olduğunu söylüyordu. Uyuşuk hareketlerle yataktan kalkarken uzun zaman sonra ilk defa bu kadar dinlenmiş hissediyordum. Odadan çıkıp banyoya ilerlerken duyduğum sesler duraksamama sebep olmuştu.
"Partiye geleceğini söyledi. Ne yapabilirim ki gelme mi diyecektim?"
Eda'nın yüksek volümlü sesi Adal'la kavganın ortasında olduklarını haykırırken kendimi onları dinlememem gerektiği konusunda uyarsam da merakım hepsinin önüne geçmiş kafasını mutfaktaki konuşmalara çevirmişti.
"Söyle gelmesin. Ne yaptığını sanıyor o? Her şeyi mahvedecek!"
Adal'ın sesi Eda'nınki oranla daha yüksek ve gür çıkarken alt katlardan duyulduğuna emindim. Ne hakkında tartışlarını merak etmeme engel olamazken adımlarım mutfağa doğru benden habersiz ilerlemişti. Yalnızca birkaç adım vardı mutfağın kapısıyla aramda, oldukça yakındım. Yakalanma ihtimaline karşı kapıdan uzak durmaya özen gösterirken Eda'nın düşük volümlü sesi onlara doğru yaklaşmakta doğru bir karar verdiğimi söylüyordu.
"Şşş, kız uyuyor sessiz olsana. O zaten burada."
Bahsi geçen kızın ben olduğumu bilirken Eda'nın uyarı dolu sesi Adal üzerinde etkisini göstermiş, Adal'da ses tonunun şiddetini düşürmüştü.
"Ne demek burada? Bu yaptığı şey her şeyi riske atmak demek. Böyle anlaşmamıştık, buna izin veremem. Ayrıca neden benim bunlardan son dakika haberim oluyor?"
Adal'ın sesi az öncekine oranla daha sakin çıksa da, kelimeleri telaffuz etme şekli bağırmış gibi bir etki yaratmıştı ortamda. Konunun kiminle ve ne ile ilgili olduğunu anlayamazken kafam karışmıştı.
