Κεφάλαιο 45- Και μαθαίνεις... Με κάθε αντίο μαθαίνεις

389 61 0
                                    

Ξύπνησα από το λήθαργο και την άγνοια. Ήμουν πλέον σίγουρη πως έπρεπε να βρω τον παλιό μου εαυτό. Τις επαφές μου με τους ανθρώπους, την επαφή με εμένα την ίδια. Η αλήθεια είναι, ότι δεν ήξερα πως θα μιλήσω στον Χένριχ. Δεν ήξερα τι να του πω, πως να του το πω... Μα ήθελα. Ήθελα να του μιλήσω. Ήξερα πως όσο άφηνα την κατάσταση σε αδράνεια δεν θα μπορέσω να παω μπροστά. Χάρη στην μεγάλη θέληση μου κατάφερα να του τηλεφωνήσω.

''Κριστίνε!''

''Πως είσαι;''

''Καλά εσύ;''

''Και εγώ... Μπορώ να σε δω για λίγο;''

''Εννοείται. Πέρνα όποτε θέλεις''

''Όχι... Καλύτερα να βρεθούμε κάπου αλλού... Τι θα έλεγες να πάμε για έναν καφέ;''

''Εντάξει. Που και σε πόση ώρα;''

''Και τώρα αν γίνεται... Έλα από την βόρεια πλευρά... Οπου σου αρέσει'' 

''Ωραία. Στην πρώτη καφετέρια που συναντάς μετά το σπίτι σου τότε'' 

Έκλεισα το τηλέφωνο και υπολόγισα γρήγορα στο μυαλό μου την ώρα που θα χρειαζόταν για να φτάσει... Είχα σίγουρα δέκα λεπτά... Ετοιμάστηκα και περίμενα την ώρα να περάσει στο σαλόνι... Ο Γιώργος είχε πάει να πάρει το παιδί. Ανυπομονούσα να το δω. Να το δω αφού έχω ξεκαθαρίσει την κατάσταση... Να το δω και να ανοίξει η ψυχή μου. 

Ξεκίνησα με στόχο την παραλία. Δεν ήμουν ούτε πέντε λεπτά μακριά. Παρόλα αυτά, τα βήματά μου ήταν αργά. Σε μια στιγμή σταμάτησα να περπατώ. Ήθελα να γυρίσω πίσω στο σπίτι. Μα όχι, έπρεπε να ξεκαθαρίσω την θέση μου. Τον είδα να κάθετε και να κοιτάει προς την λίμνη. Που και που έπινε μια γουλιά από τον καφέ του. Μπήκα στο μαγαζί και τον πλησίασα. 

Χαμογέλασε.

''Συνέβη κάτι; Πως και δεν ήρθες από το ξενοδοχείο;''

''Είπα να τα πούμε και λίγο έξω...''

''Θα πάρεις κάτι;''

''Όχι... Δεν είναι ανάγκη... Ξέρεις... Ήθελα να μιλήσουμε λίγο''

''Και εγώ ήθελα να μιλήσουμε... Θέλω να σου πω κάτι'' 

''Και εγώ!''

''Θες να ξεκινήσεις πρώτη;''

''Όχι. Καλύτερα εσύ...''

''Να... Κριστίνε... Σκεφτόμουν... Πως θα ήταν... Δηλαδή... Δεν ξέρω αν είναι εφικτό... Αν... Αν μπορείς να γυρίσεις στην δουλειά σου, στο σχολείο, στο Μόναχο''

Η ζωή που δεν ήθελα να ζήσω [GWattpadies]Where stories live. Discover now