Η ζωή που δεν ήθελα να ζήσω [GWattpadies]

Κεφάλαιο 16- Η μελωδία μιας μικρής επιτυχίας

Εκείνο το πρωί με είχε πλακώσει στην κυριολεξία το πάπλωμα. Δεν κατάλαβα πότε ξύπνησε ο Γιώργος. Ούτε πότε πήγε την μικρή στο νηπαγωγίο. Άνοιξα τα μάτια μου σιγά-σιγά και το βλέμμα μου καρφώθηκε στο μικρό ρολόι δίπλα μου. Ήταν δέκα! Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου και σηκώθηκα βιαστηκά. Πήρα το κινητό στα χέρια μου... Ωχ! Με είχαν πάρει ήδη τρείς φορές από το σχολείο τηλέφωνο. Θεέ μου τι ρεζιλίκι! 

Πήρα αμέσως τηλέφωνο από το σταθερό στον κύριο Φώτη και του είπα πως είμαι άρρωστη και πως δεν θα παω. Ευτυχώς το είχε πιστέψει. Σαν μικρό παιδί, όταν έκλεισα το τηλέφωνο, χαμογέλασα πονηρά. Πήγα στην κουζίνα για να φτιάξω έναν καφέ. Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Είχε χιονίσει! Είχε χιονίσει πάρα πολύ... 

Το αγαπούσα το χιόνι. Το αγαπούσα ίσως επειδή γεννήθηκα μια κρύα μέρα. Ίσως επειδή μου έμοιαζε. Ίσως επειδή πλέον μου θύμιζε το σπίτι μου... 

Όταν ο καφές έγινε, πήγα στην βιβλιοθήκη μου και διάλεξα ένα βιβλίο. Η μέρα ήταν ότι πρέπει για λίγη χαλάρωση... 

Την επόμενη μέρα, η καθηγήτρια της μουσικής και ο κύριος Φώτης, με ρώτησαν αν θα ήθελα να αναλάβω την χριστουγεννιάτικη χορωδία του σχολείου. Δεν μπορούσα να αρνηθώ. Στην Γερμανία αναλάμβανα συνεχώς τέτοια πράγματα και πίστευα πια πως είμαι η καταλληλότερη για να το κάνει. Φυσικά, πολύτιμη βοήθεια θα ήταν και η καθηγήτρια της μουσικής που θα με βοηθούσε με τα πιο πρακτικά θέματα. 

Έπιασα αμέσως δουλειά. Διάλεξα τόσο ελληνικά όσο και γερμανικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια τα οποία ήμουν σίγουρη ότι θα άρεσαν στα περισσότερα παιδιά. Μου έλειπε όμως το τραγούδι με το οποίο θα κλείναμε... Ήθελα να ήταν κάτι ήσυχο με δυνατούς στίχους και γνωστό σε όλους... Ξαφνικά, στο μυαλό μου ήρθε το πρώτο χριστουγεννιάτικο τραγούδι που είχα μάθει όταν ήμουν παιδί και στις δύο μου μητρικές γλώσσες... ''Στίλε Νάχτ... Χάϊλιγκε Νάχτ...''/ '' Άγια νύχτα σε προσμένουν με χαρά οι Χριστιανοί ...'' .

Η καθηγήτρια της μουσικής ήταν ενθουσιασμένη με τις επιλογές μου. Βρήκε πολύ έξυπνη την ιδέα να υπάρχει εναλλαγή στις γλώσσες και το τραγούδι που επέλεξα για τελευταίο της έκλεψε την καρδιά. Σκεφτήκαμε να το τραγουδίσει κάποιο παιδί μόνο του στα γερμανικά  και κάποιο άλλο έπειτα στα ελληνικά για να μην χαθεί η μαγεία του τραγουδιού μόνο και μόνο επειδή πολλοί δεν θα καταλάβαιναν την γλώσσα. 

Ξεκινήσαμε αμέσως να ψάχνουμε το παιδί για το γερμανικό τραγούδι. Ακόμα και ανάμεσα σε χίλια παιδιά να είχαμε να διαλέξουμε εγώ ήξερα ποια ήθελα να το τραγουδήσει. Την απόλαυσα να τραγουδάει. Πρόφερε τόσο σωστά τις λέξεις. Η φωνή της ταίριαζε τόσο πολύ με το ύφος και τον ρυθμό του τραγουδιού. 

Ζήτησα να μείνει λίγο παραπάνω μετά το τέλος του επταώρου της. 

''Θα με βγάλεις ασπροπρόσωπη έτσι δεν είναι;'' είπα και χαμογέλασα.

''Δεν ξέρω κυρία... Φοβάμαι επειδή είναι και ξένη γλώσσα και δεν τραγουδάω συχνά'' 

''Αυτή η γλώσσα σου ανήκει'' είπα και χαμογέλασα ξανά

''Θα προσπαθήσω να το μάθω όσο καλύτερα μπορώ''

''Για ότι απορία έχεις, μπορείς να μου μιλήσεις οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο σχολείο. Με τις πρόβες θα λυθεί ακόμα περισσότερο η γλώσσα σου. Εδώ σου έχω  τους στίχους. Με κάποιες παρατηρήσεις''

''Σας ευχαριστώ'' είπε και χαμογέλασε εκείνη αυτή τη φορά

'' Ευγενία. Σου έχω ετοιμάσει και την χριστουγεννιάτικη εργασία σου στα γερμανικά παιδί μου. Θέλω να τα ψάξεις αυτά. Να τα κρατήσεις για εσένα.''

''Δεν θα τα παρουσιάσουμε στην τάξη;''

''Όχι. Αν θέλεις να τα παρουσιάσεις κάπου, παρουσίασέ τα σε εμένα. Θα σου φανούν πολύ σημαντικά πάντως. Θα σου αρέσουν''

''Θα σας πω μόλις τα τελειώσω'' 

''Θα περιμένω'' είπα και την χτύπησα απαλά στον ώμο. 

Δεκαπέντε μέρες αργότερα ήταν η χοροδία. Και πήγε υπέροχα. Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω για την γιορτή μου εκείνο το χειροκρότημα. Εκείνο το χειροκρότημα μετά από κάθε τραγούδι. Εκείνο το ακόμα πιο μεγάλο χειροκρότημα μετά το τελευταίο τραγούδι που με είχε κάνει να δακρύσω. Η μελωδία μιας μικρής επιτυχίας. Της πρώτης μου στην Ελλάδα.

Κοίταξα τον Γιώργο και την Αλίνα που καθόταν μαζί. Η Αλίνα μου έστειλε φιλάκια. Ο Γιώργος μου χαμογέλασε.

Ένιωθα ευτυχισμένη. Από τις λίγες φορές που ένιωθα ευτυχισμένη από τότε που είχα έρθει στην Ελλάδα. Ευτυχισμένη μητέρα. Ευτυχισμένη σύζυγος. Ευτυχισμένη εκπαιδευτικός.