Sorry for the late update! Katamaran hits lol! Anyways, enjoy this chapter.
-Gabby
To God Be the Glory
-------
Maaga akong gumising para mag jogging. Iniwan ko si Ara na natutulog pa nang mahimbing at mukhang pagod sa biyahe namin. Matapos ang ilang laps bumalik din ako agad sa bahay at naabutan ko si Papa na nasa may garden habang nag babasa ng diyaryo.
"Son, can we talk?" Paakyat na sana ako nang tawagin niya ako. Umupo ako sa tabi niya.
"Anong pag uusapan natin, Pa?"
"We're going to talk about your plans for the future." Binaba niya ang diyaryo niya at tumingin sa akin. I don't like his look. I think I know where this heading to. "I hope you're still going to pursue our plan."
OUR plan. Sana nga plano namin 'to pero ang totoo siya lang naman nag plano nito. Wala lang akong magawa kung hindi sumunod sa kanya. Out of respect and obedience, I do whatever he says.
"Next year na ang eleksyon. Pag handaan mong mabuti at utang na loob, tigilan mo na 'yang pag lalaro mo ng basketball." He's never been my supporter unless it has something to do with his plan. Mabait si Papa pero madalas nakakalimutan niya ang pamilya dahil sa ambisyon.
"Hindi ba pwedeng pass muna ako, Pa?" I asked him. "I want to focus on my wife an-"
"I'm sure Ara will understand it." He replied. "I really like that girl. She'll be an asset on your political career. Pwede ka niyang matulungan i-build up ang image mo sa media. You really know how to choose, son."
"Ara is not a political asset. She is my wife." Madiin kong sabi sa kanya. For years I'm rebelling against him silently, pero asawa ko na ang pinag uusapan. Bago lang siguro kami pero kailangan ko rin siyang protektahan. Ayokong isipin niyang gagamitin ko lang siya for my political career.
Nakita ko kung paano nag bago ang ekspresyon niya sa mukha.
"I actually want to skip this election." I told him. He looked at me like he can't believe that those words came from my mouth. Sa tagal ko sa Las Vegas napag isipan ko na ang mga plano ko sa buhay. Dapat sa mismong COC filing ko sasabihin pero mas napaaga. Mabuti na rin siguro 'to. "Walang kinalaman si Ara dito. Desisyon ko 'to."
"Paano na ang plano natin? Ang mga tito at tita mo ay inaasahan na tatakbo ka sa congress next year." Ginagawa nilang family business ang pulitika. Bullsht! May sarili akong prinsipyo. Alam ko ang tama at mali. Ayokong mabahiran ako ng dumi ng pulitika.
"Si Ricci na lang ang patakbuhin niyo o kaya yung kuya niya." They're my cousin pero hindi Torres ang surname dahil nanay nila ang Torres. Kaya naman pinag pipilitan nila ako at saka dahil naging matunog na rin ang pangalan ko dahil sa basketball.
"Thomas, pinag usapan na natin 'to? Bakit biglang nag bago ang desisyon mo?" I can hear frustration in his voice. "Anak, make me proud for the last time. Matapos ang term mo, hindi ka na naming pipilitin. Shoot all the balls and we will not give a damn just run for the congress."
Anong tingin nila sa akin bata? Malamang pag tapos ng term ko papatakbuhin nila ako for the higher post, hanggang sa hindi ko na mapigilan ang pag lamon sa akin ng politika. Hindi ako papayag.
"Proud? Ginawa ko na ang lahat nung binata pa ako para matuwa ka. Now that I have a wife, let me live my life." I stood up and walked away from him.
Mindali man ang kasal namin at hindi kami masyadong mag kakilala pero seryoso ako sa kasal na 'to.
--
