Gayness

Hoofdstuk 7.

Voor de zoveelste keer zat ik samen met Alice op een bankje op de campus. We kletsten gezellig en ik stopte een jamdonut in haar mond. Ze pakte mij andere donut en duwde die in mijn gezicht, we lagen dubbel van het lachen. Net toen ik een beetje bij begon te komen zag ik dat Jip mijn kant op liep.

"Kunnen we even praten?" vroeg Jip. Ik zag hoe Alice wou opstaan om ons even alleen te laten, maar ik gebaarde dat ze kon blijven zitten.

"Wat is er dan?" antwoorde ik mat. 

Ik gaf een knikje aan Jip en vertelde aan Alice dat ik haar in de les weer zou zien. Alice gaf me een geruststellend knikje terug en ze liep richting het gebouw.

"Nou vertel, wat wou je zeggen?" zei ik tegen Jip.

"Het is uit met Simon" zegt ze en ze slaat haar ogen neer.

"Hoe komt het?" vroeg ik. Ergens diep vanbinnen voelde ik een warme gloed. Ik was blij dat het uit was met Simon, maar waarom? Was ik toch nog niet helemaal over Jip heen?

Ik zag hoe ze moeite deed om niet te gaan huilen, ik sloeg een arm over haar heen en troostte haar zo goed als ik kon.

"Ik hield meer van jou, alleen realiseerde ik me dat te laat" zei ze.

Ik zuchtte, een klein zuchtje van onmacht. 

"Ik wist het pas toen ik jou met Alice zag. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden, zelfs Simon merkte het op want hij vroeg de hele tijd: "Wat moet je toch met die chick."" zei Jip tegen mij. 

"Ik kon het niet meer, ik heb het fout ingeschat. Ik heb het geprobeerd, zo goed en kwaad als ik kon.

Simon was wel lief, maar ik voelde hét niet. Ik zag Simon meer als een vriend waar je mee omgaat, maar niet als vriendje.

De enige die ik de mijne wil noemen ben jij." en ze keek me aan. Haar smekende ogen stonden groot, uit haar rechterooghoek liep een traan. Ik veegde hem zachtjes weg en keek in haar ogen.

"Het spijt me." zei ik en ik liep weg. Ik liet Jip achter op het bankje en zonder om te kijken liep ik het gebouw in. Waarom is het zo ingewikkeld. Ik hou van Jip, zielsveel. Ik zou er alles aandoen om haar terug te krijgen, maar wat moet ik met Alice? Zij is ook zo lief en zacht. Ik doe mijn handen voor mijn gezicht en veeg mijn handen naar de zijkant. Ik neem plaats op een bankje in de hal en ik staar voor me uit. Na een tijdje voelde ik plotseling een warme hand op mijn schouder. Ik keek om en zag dat Simon naast me stond. Hij keek me aan en nam plaats naast me op het bankje.

"Liefde is ingewikkeld hè?" zei hij. Ik knikte alleen maar en keek nogsteeds zwijgend voor me uit. Hij deed hetzelfde, en daar zaten we dan. Allebei zwijgend op een bankje in de hal.

"Ik kon het niet voor Jip zijn, maar jij wel." lacht hij me toe. Hij stond op en liep het gebouw uit.

Ik zuchtte, nogsteeds wist ik het niet. Misschien moest ik alles even laten rusten.

Ik pak mijn tas en loop richting mijn lokaal. Daar zie ik Alice staan. 

"Hallo Rocky, alles goed?" zei ze en ze zwaaide naar mij. Ik stond voor haar en schudde ja met mijn hoofd. Ze stak een duim op en we liepen naar onze plaats.

"Was dat Jip?" vroeg ze. "Die zit toch bij ons in de klas bij de gezamelijke klassen?" 

Ik zei niks maar ik knikte alleen zachtjes met mijn hoofd.

"Die is met dat lekkere ding toch?" vroeg ze.

Ik keek haar vragend aan. "Bedoel je Simon?" zei ik droog.

"Ja Simon, hij is zo knap." zei ze met een brede lach. Ik keek haar aan en probeerde een goede lach op te zetten wat waarschijnlijk mislukt was want ze keek me vragend aan.

Ik schudde mijn hoofd als teken dat het niks uitmaakte.

Even later zat ik op ons gebruikelijke bankje met Alice. Nu viel het me pas op hoe erg ze naar Simon keek. Ze had ondertussen al ontfutseld dat hij vrijgezel was en verklaarde Jip voor gek dat ze niet bij dat lekkere ding was gebleven.

Ik zag dat Simon onze richting uitkeek en hij glimlachte. Ik kon niet precies zien naar wie hij glimlachte maar Alice zag dat blijkbaar wel. Ze liep naar hem toe en begroette hem met een glimlach. Ik at mijn broodje zwijgend op. Ik zag hoe ze me wenkte maar ik schudde zachtjes mijn hoofd. Ik heb geen zin om daar heen te gaan. 

Ik zag hoe Jip op het andere bankje zwijgend haar brood zat op te eten, ik besloot er op af te stappen.

"Hey" zei ik niet al te enthousiast.

"Hey" zei Jip kortaf.

Ik nam plaats naast haar en ik at mijn broodje verder op. We zeiden in die tijd niks, het leek wel alsof we vreemden waren die naast elkaar zaten.

"Hoe is het met Alice?" doorbrak Jip de stilte.

"Ik denk dat ze een crush heeft op Simon" antwoordde ik. Ergens vond ik het moeilijk om te zeggen, maar ergens nam het ook de druk weg bij mij. 

"Waarom was je vanochtend zo snel weg?" vroeg Jip en ze probeerde mijn blik te vangen.

Ze had blijkbaar gezien dat ik moeite moest doen om niet te huilen want ze omhelsde me meteen. Ze drukte mijn gezicht in haar grote trui en streelde mijn haren. 

Ik hoorde Alice hysterisch roepen en binnen een mum van tijd stond ze naast ons.

"Wat is hier aan de hand?" zei ze.

"Niks ik..." wilde ik zeggen maar ze onderbrak me.

"Het is zeker haar schuld hè?"  en ze wees met haar vinger naar Jip.

"Kom mee meis" zei ze kort erna en ze probeerde me mee te sleuren.

"Nee sorry, ik blijf bij Jip." zeg ik droog, en nu pas realiseer ik me dat Alice helemaal niet zo lief en zacht is als ik dacht dat ze was.

Ik hoorde hoe ze wegliep, met haar hoge hakken en haar heupen wiegend. Ze liep weer naar Simon toe.

Ik zuchtte.

"Het spijt me" zei ik tegen Jip. 

"Alice is niet wie ik dacht dat ze was." zei ik.

Ze keek me aan en gaf me een stevige knuffel. Voor het eerst in een tijd voelde ik weer dat het goed zat tussen Jip en mij. Deze keer niet voor een paar dagen, maar voor echt een lange tijd. Ik legde mijn hoofd op haar schouder en glimlachte.