Gayness

Hoofdstuk 2.

De douche was heerlijk. Ik kan niet wachten totdat ik Jip weer zie. Het klinkt raar, we hebben nog niet echt iets, maar ik ben zo hopeloos verliefd op haar. Ik loop de woonkamer in en tot mijn grote schrik zie ik dat Jip weg is.
"Jip!" roep ik, maar er is een stilte. Ik hoor alleen de geluiden van de vogels die buiten zingen.
"Jip!" roep ik nogmaals. Weer geen antwoord. Ik ga met een plof zitten op de bank en ik zie een briefje op de tafel liggen:

Blijf van me af, lesbo. Alsjeblieft. Dat je zelf zo wilt leven moet jij weten, maar waag het niet meer mij erbij te betrekken.

Ik schrik van de tekst die er op het briefje staat en ik trek wit weg, dan hoor ik de deur opengaan. Even denk ik dat Jip haar excuses komt aanbieden, maar dan zie ik mijn broertje.
"Hallo Rocky, ik ben naar boven" roept Matthijs en ik hoor het geluid van mijn broertje die de trap oploopt.
Ik pak het briefje en scheur het in honderd stukjes. 
Goed bezig Rocky! denk ik in mezelf. Hoe had ik zo naïf kunnen zijn dat ze iets van me wilde. Ze is gewoon hetero, leg je erbij neer.
Ik schenk een glas whiskey in en drink het in één teug op. Zo, dat is beter en ik begin me al wat ontspannender te voelen. Heerlijk de werking van alcohol in je lichaam.
Maar waarom wilde ze mij ook zoenen? Zij zoende mij immers de tweede keer. Ik besluit haar een berichtje te sturen, ik moet het weten.
Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en toets het nummer in van Jip, dan typ ik mijn bericht in:
Sorry als ik je heb laten schrikken Jip. Kunnen we erover praten? x
Ik berg mijn mobiel weer op in mijn broekzak, maar net als ik wil opstaan om naar mijn kamer te lopen hoor ik het toontje dat ik een berichtje binnen heb.
Ik haal mijn mobiel wederom uit mijn broekzak en open het berichtje.
Waar moeten we over praten. Er is niks gebeurd tussen ons.
Ik berg mijn mobiel op en besluit om bij Jip thuis langs te gaan. Het kan gewoon niet dat Jip hetero is, waarom die zoen dan? Misschien schaamt ze zich voor haar gevoelens. Ik roep naar boven dat ik even bij een vriendin langs ga. Ik krijg geen antwoord terug dus ik besluit mijn spullen te pakken en de deur achter mij dicht te trekken.

Eenmaal aangekomen bij Jip's huis sta ik zenuwachtig naar de bel te kijken. Met trillende handen bel ik aan en ik zie Jip verschijnen. Jip duwt mij meteen naar buiten.
"Alsjeblieft, ik ben niet lesbisch." zegt Jip met een trillende stem.
"Misschien is het beter dat we elkaar even niet zien."
"Nee" zeg ik resoluut. "Waarom zou ik?" 
"Blijf gewoon uit mijn buurt oké?" zegt Jip en ze wilt zich omdraaien. Ik pak haar arm beet en zeg
"Ik ben lesbisch ja. Ik weet sinds mijn 16e dat ik op meisjes val."
"Dat is gewoon omdat je het jezelf aanpraat." zegt Jip tegen mij met neerslaande ogen.
"Als er iemand is die zichzelf iets aanpraat, dan ben jij het." zeg ik. "Jij maakt jezelf wijs dat je hetero bent." 
"Het is iets wat je van binnen voelt. Je kunt het jezelf niet anders aanpraten. Je hebt geen keuze." zeg ik tegen haar.
"Maar ik weet dat ik op mannen val." zegt Jip scherp.
"Oké, als jij denkt dat je dat kunt volhouden, dan moet je dat zelf weten maar je wordt niet gelukkig." zeg ik kalm tegen Jip.
"Hou op!" schreeuwt Jip, "Alsjeblieft, je moet..." 
Jip keek me aan, recht in mijn ogen, ik bespeurde een lichte angst in haar ogen. Bang voor iets, maar waarvoor? Bang voor het hetero zijn? Bang om gelukkig te worden? Bang om bestempeld te worden als lesbisch? 
Dan pakt ze me vast en begint me hevig te zoenen. De zoen duurt enkele seconden en dan kijkt ze me aan, en ze begint me weer te zoenen. Ze duwt mij heel stevig tegen haar aan. Tientallen seconden later kijkt ze verward naar mij, en dan naar haar deur van haar huis die open staat. Ze rent naar binnen en ik kijk haar na. Hoe ze verdwijnt na onze innige kus van daarnet. Ik langzaam van het huis weg.

Ik weet zeker dat Jip op meisjes valt, alleen heeft ze het er heel erg moeilijk mee. Ik zucht en ik denk aan haar. Haar prachtige lichaam, haar lieve lach, haar mooie stem. Waarom durft ze niet uit de kast te komen. Misschien heb ik wel makkelijk praten aangezien mijn ouders heel flexibel zijn, maar dan nog. Je bent wie je bent, en je kan er niet veel aan veranderen, ook al zou je dolgraag willen.
Ik hou van Jip, en ik weet zeker dat Jip ook van mij houdt. 

Eenmaal thuis aangekomen ren ik meteen naar boven en plof neer op mijn bed met een zak chips. 
Ik keek een zoetsappig liefdesverhaal maar ik keek niet echt, ik zat de hele tijd met Jip in mijn hoofd.
Mijn gedachten worden onderbroken door de bel. Ik spring recht overeind en ik hoop van harte dat het Jip is. Ik ren van de trap af en ik struikel bijna over een stapel stripboeken die op de trap liggen.
"Matthijs ruim je spullen nou eens op!" roep ik geërgerd.
"Ja mama" zegt Matthijs verveeld.
"Ik ga naar een vriend." zegt Matthijs hij rent vlak langs me en trekt zijn jas aan.
"Dag zus" lacht hij me toe, en ik beantwoord zijn lach met een hoofdknikje.
Hij opent de deur en zegt: "Jij bent hier vast voor Rocky" Hij wijst naar binnen en loopt dan snel door.
Ik zie dat Jip naar binnen loopt.
"Ik heb het mijn ouders verteld" zegt ze op een monotone stem.
Ik pak haar bij de schouders en begeleid haar naar de bank.
"Wil je erover praten?" vraag ik heel begripvol.
"Ze hebben het gelukkig geaccepteerd" zegt ze met een glimlach.
"Oh wat goed voor je" zeg ik en ik wil haar een kus geven, maar op het laatste moment bedenk ik me en geef haar een omhelzing.
"Maar..."  zegt ze, "Ik weet niet of ik dit wel kan." 
"Waarom niet?" vraag ik. Ik pak haar zachtjes bij de arm en ik zie dat ze een vol pijn vertrokken gezicht trekt.
Ik stroop langzaam haar mouwen op en ik zie diepe krassen in haar arm staan.
"S-sorry" hoor ik Jip zeggen. Ze grijpt met haar handen naar haar hoofd en rent weg uit het huis. Ik probeer er achteraan te rennen, maar helaas is het al te laat. Ik sta buiten en ik voel een ijzige wind om me heen slaan.
Waarom maakt ze zich het zo moeilijk voor haarzelf.

Als ik drie dagen later op school arriveer zie ik dat Jip met een jongen staat te zoenen. Het is Simon, een van de populairste jongens van de klas. Ik zie hoe Simon haar hand vastpakt en naar haar toebuigt. Ik zucht, misschien moet ik gewoon accepteren dat er geen toekomst voor Jip en mij is. Ik loop naar het gebouw, ik heb zo het vak: Decoratie. Ik loop naar binnen en ik ga zwijgend ergens zitten. Ik hoor hoe de docente begint te vertellen over 'de 'o zo mooie kunst van de decoratie' maar ik kan mijn gedachten er niet bijhouden. Ik moet alleen maar aan Jip denken. Waarom is zij zo sterk aanwezig? Ik heb wel eens iemand leuk gevonden, maar nooit op deze manier. Het voelt alsof ik en Jip samen horen te zijn. Ik hou van haar. 

Na de les ben ik meteen naar huis gegaan. Ik zag Jip en Simon nog samen hand in hand lopen en Simon die haar een kus wilde geven, maar ik zag aan Jip dat ze niet blij was. Dit maakt haar niet gelukkig. Ik besluit me er maar niet mee te bemoeien. Ik kan er toch niks aan veranderen, ook al zou ik dolgraag willen. 

Ik ga naar mijn eigen appartement en ga languit op de bank liggen. Vandaag heb ik geen zin om na te denken. Ik zet mijn koptelefoon op en zet harde muziek op. Ik sluit mijn ogen en probeer alles te vergeten.

Na ongeveer anderhalf uur zo gelegen te hebben hoorde ik de bel.
Ik opende de deur en zag dat Jip daar stond, met betraande ogen.
"Ik kan het niet" hoorde ik haar zeggen. "Het spijt me zo" snikte ze.
Ik sloot haar in mijn armen en duwde de deur met mijn voet dicht. 
"Rustig maar" fluisterde ik geruststellend, het is goed zo. Maar natuurlijk was het helemaal niet goed. Jip hoorde bij mij, en niet met Simon.
"Hoe hard ik ook mijn best doe, ik voel niks voor Simon" snikt ze.
Ik zet haar op de bank en vertel over mijn leven. Hoe ik erachter kwam dat ik op vrouwen viel, en dat ik dat ook in het begin moeilijk vond om te accepteren, en dat ik toen ook expres naar de jongens liep om vooral mezelf in te praten dat ik niet op meisjes viel.
Ze keek me met betraande ogen aan, en ik keek terug in haar prachtige diepblauwe ogen. Ik wilde haar eigenlijk zoenen, maar ik wist niet goed of dit een geschikt moment zou zijn.

"Luister. Ik noem het niet lesbisch, maar ik vind gay veel vriendelijker klinken." zeg ik tegen Jip.
"Weet je waarom?" 
Jip keek me aan alsof ik een beschimmelde boterham was.
"Gay betekent vrolijk. Ik wordt liever bestempeld als gay, want over het algemeen ben ik vrolijk." lachte ik haar toe.
"Dat is een goede, die moet ik onthouden!" Glimlachte ze terug.
"Daarom zeg ik ook altijd, dat ik gezegend ben met de gave: Gayness, ofterwijl vrolijkheid." 
"Dat kunnen hetero's niet zeggen" en toen lagen we als vanouds beiden weer in een deuk.