DİRİLİŞ (ASKIDA)

Aşk Zayıflıktır...

Bu beni daha çok sinirlendirmişti. Debelendim. "Bırak yoksa tekme yersin." Bana alayla bakınca yapamayacağımı düşünüyordu. "Bırakacak mısın?" Başını keyifle olumsuzca salladı. Başımı salladım. "İyi,sen istedin." Dizimi şeyine geçirip ondan uzaklaştım. Acıyla iki büklüm olurken zaferle sırıttım. Oh olsun! Cansu bana bakarak bağırdı. "Ne yaptığını sanıyorsun ya? Neden vurdun çocuğa?" Gözlerimi devirdim. "Keyfimden yaptım. Ya görmedin mi bildiğin zorla tutuyordu. Ne yapsaydım?" Cansu sinirle üzerime gelince geriye doğru bir adım atmıştım ki bileğimden tutup döndürecekken dirseğimi karnına geçirip Kayra'ya doğru attım.

"İkiniz de bana bulaşmayın. Zararlı çıkan siz olursunuz." Kayra öfkeli yüzüyle bana baktı. "Bana bak bu yaptığının cezasını çekeceksin." Gülesim gelmişti. Aklıma eskiden okulun bahçesinde onlara söylediğim söz geldi. Buna çok benzer bir şeydi. "Verin cezamı hakim bey!" Kaşları yumuşarken gülmemek için kendini tutmuştu. Ben sırıtırken Cansu ofladı. "Hala dalga geçiyorsun. Öldün kızım sen!" Kaşlarım alayla havaya kalktı. "Yapma ya çok korktum."

Kayra Cansu'ya bir şeyler söyledi. İstemeye istemeye arabaya geçerken Kayra bana doğru gelmeye başladı. Kolumdan tutup kendine çekince şaşkınca gözlerine baktım. "Bıraksana! Tekmelere doymadın herhalde? Atayım bir tane daha?" Alayla güldü. Kolumu daha çok sıkarken gözlerime baktı. "Sıkıyorsa at! Bu sefer seni elimden kimse alamaz." Keşke mecazen söylemesen be Kayra! Dudaklarımı büzüp şirince baktım. "Almasınlar. Sana kalırım." Yutkunup bakışları dudaklarıma kayınca genzimi temizledim. "Yani başına kalırım. Hayatını işkenceye falan çeviririm. Kabusun olurum Kaya bey!" Kaşlarını çattı. "İsmim Kayra!" Güldüm. "Nasıl oluyormuş?" O da sırıtınca diğer elini kaldırıp belime koydu.

"Evet,haklısın kötü hissettiriyormuş. Gökçe?" Tebessüm edip başımı salladım. "Aynen, Kayra!" Başını sallayıp elini belimden çekti. Kolumu bırakınca kızardığını gördüm. Orayı ovarken konuştu. "Bir daha bana bulaşma! Yapmak istemesem bile kötü olurum. Anladın mı?" Gözlerine baktım. Daha ne kadar kötü olabilirdin ki? Taviz vermeyen bir bakış attım. "Anlamadım. Belki bir ara öğretirsin." Arkamı dönüp gitmeye başlayınca arkamdan seslendi. "Sen istedin. Sonra üzülme!" Sırıttım. "Üzme o zaman!" Arkamı dönmediğimden ne yaptığını görmesem de güldüğünü tahmin edebiliyordum. Eve girip kapıyı kilitledim ve yere çöktüm. Hala böyle bir şey yaşadığıma inanamıyordum.

Derin bir nefes almak istedim ama kalbim çok hızlı atıyordu. Merdivenlerden gelen sesle başımı kaldırdım. Mira şaşkınca bana bakıyordu. "Noldu yahu? Dışarda mıydın sen?" Başımı salladım. "Kayra ile karşılaştık." Kaşları şokla çatıldı. "Nasıl? Bir dakika bir kız daha vardı. O Cansu mu?" Yine başımı salladım. Anlatmak istemiyordum. Ama içimde bir his vardı. Çok garip bir his...

"Mira ben hala tam kavrayamıyorum. Onları camda gördüm. Bir anda yanlarında buldum kendimi! Beni gördüğü an Kayra'nın yüz ifadesini merak ediyordum. Tahmin ettiğim gibi de oldu. Şaşırdı ama aynı anda çok sinirlendi. Ayrıca tokamda hala bileğindeydi." Yanıma gelip yere oturdu. "Ciddi misin sen? Niye çıkarmamış ki?" Omuz silktim. "Bilmiyorum. Umutlanmak istemiyorum. Anlıyorsun değil mi?" Başını sallayıp beni kendine çekti. Başım göğsüne gittiği an gözümden bir damla yaş geldi. "Kokusu üstümde! O kadar yakınlaşıyorum ki ona! O kadar imkansızmış gibi geliyor ki herşey! Anlayamıyorum. Cidden artık yoruldum." Kolumu sıvazlarken burnumu çektim. "Ona karşı gelinmesini sevmiyor. Hatta şu an benden nefret bile ediyor olabilir. Umurumda değil! İntikam almak istiyorum. Buna zayıflık de, acizlik de! Ne istiyorsan! Hatta kötülük! Ne dersen de! Sadece benim yaşadığım şeylerin bir bedeli olmalı! Birileri de bedel ödemeli!"

Ondan ayrıldım. Göz yaşlarım ritmik bir şekilde arada düşüyordu. Yanağımı kabaca sildim. "Döktüğüm her bir damlanın hesabını verecekler. Aşkımı siktir ediyorum. O bir kenarda kalacak ve bu işte aşk maşk asla olmayacak. Asla!" Mira beni onaylar gibi mırıldandı. "Çünkü aşk zayıflıktır." Başımı hızla salladım. "Aynen öyle! Duygu olmayacak!" Yutkundu. "Çünkü bir kere duygulu yaklaşırsan kendini kaptırırsın." Dişlerimi sıktım. "Duygu yok! Mantık ve akılla hareket edeceğim." Bana baktı. "Çok zor. Tahmin ettiğinden çok daha fazla! Yapabilecek misiniz?" Derin bir nefes aldım. "Başka çarem var mı? Yapmak zorundayım."