~SİYAHIMSI SARIŞIN~

~21.Bölüm:Hisler~

21.Bölüm

İyi Okumalar ⚫_⚫

Görkem ile buluşmuştuk fakat hala nereye gideceğimizi bilmiyorduk.Ona kalsa eminim ki yine uçuk kaçık şeyler planlayacaktı fakat şuan bunları kaldıracak psikolojiye sahip değildim.

"Burçak,tüm gün boyunca aynı caddeyi mi turlayacağız?"Görkem'in gülerek sorduğu soruya karşı umutsuzca omuzlarımı silktim."Bilmem."

"Senin moralin falan mı bozuk?"

"Yoo." Görkem kolunu omzuma atıp beni kendine çekti."Var bir şeyin,ne oldu?"

Keşke ona neler olduğunu söyleyebilsem ama...yapamazdım.

"Yok bir şey ya." Görkem sessiz kalsa da bana inanmadığını açıkça belli ediyordu.Konuyu dağıtmayı için bir şey düşündüm ve aklıma Aleyna geldi. "Eee,Aleyna ile hiç konuştunuz mu?"

"Yok,uzun zamandır konuşmuyoruz."

"Peki Oğuzhan ile konuştu mu hiç?"

"Hayır,sürekli bir işini olur beyefendinin." Kıkırdadım.Demek ki Görkem henüz Aleyna ve Oğuzhan'ın çıktığını bilmiyordu.

"Niye güldün?"

"Senin her şeyden habersiz olmana." Görkem anlamadığını belli edercesine kaşlarını çatınca sırıtarak "Aleyna ve Oğuzhan çıkıyor!" diye cırladım. Görkem bir an duraksadı,ardından "Oha,gerçekten mi?!"

"Evet!"

"Niye bana söylemediyse salak.Hesapta yıllardır arkadaşız,alacağım bir ara hesabını."

"Ay aman boş ver.Çok sevinmiştir,fırsat bulamamıştır."

"Büyük ihtimalle öyledir,heyecanlanınca ne yapacağını bilemez hale gelir." Görkem gülümserken yavaş yavaş gülümsemesi soldu ve yerini bir anda endişe bıraktı."Görkem,bir sorun mu var?"

"Aleyna...onu incitmez değil mi?" Bu soru karşısında şaşırmıştım.Böyle bir soru beklemiyordum.

"Bilmiyorum...Sanmıyorum,yani Aleyna öyle biri değil." Görkem kafasını olumlu anlamda sallayarak yürümeye devam etti."Görkem,ne oldu?"

"Hiç...öylesine." Üstüne gitmedim,hem böyle bir hakkımda yoktu.Bende ona aynı şekilde davranmışken,onun ne hissettiğini şuan daha iyi anlıyordum.Merak...endişe.

Güneşin batmasına az kalmışken,biz tüm gün boyunca hiç bir yere gidememiş,sadece sohbet ederek yürümüştük.Bunu fark eden Görkem galiba son saatlerimizi güzel geçirmek istiyormuşcasına düşünüyordu.Aklına bir şey geldiğini belli ederek beni kolumdan tuttuğu gibi çekerek geriye doğru koşmaya başladı."Görkem! Nereye?!"

"Bugünü güzel bitirmeye!"

~~~

Görkem hızla arabaya binip bizi kumsala getirmişti.Fakat bu kumsal...çok güzeldi.Denizi sakin,taşsız ve kumlu,gün batımı manzaralı bir kumsaldı.

"Görkem...bu kumsal çok hoş."

"Beğendiğine sevindim." Görkem elimi tuttu ve bende ,ona beni yönlendirmesi için izin verdim.Görkem beni kumsalın diğer bir ucuna götürdü ve denizin bittiği yerin biraz uzağına,kuma oturduk. Bir süre sessiz kalıp sadece karşımızdaki manzarayı izledik.Aramızdaki sessizliği bozan taraf Görkem oldu.

"Bana biraz kendinden bahsetsene."

"Neyden bahsedebilirim ki?"

"Mesela nasıl bu kadar güzel olduğundan?" Gülümseyip omzumla onu ittim.O da sırıttı. Daha sonra konuya geri döndü.

"Ciddiyim,ailen falan nerede mesela?" Bir an gerildim.

"Ailem yok." Görkem bir an duraksadı."Burçak,ben bilmi-

"Hayır,ölmediler."

"Peki,o zaman...neredeler?" Anlaşılan Görkem'de benim gibi meraklı bir yapıya sahipti.

"Annem öldü." duraksadım.Ardından "Öldürüldü." diye düzelttim.Görkem'in araya girmesine izin vermeden konuşmaya devam ettim."Babam başka biriyle evlendi ve üvey annem ile üvey ablam benden nefret eden sürtüklerdi. Sözde üvey ablam ile aynı okula başladık ve okulda onun sürtük olduğuna dair haberler çıktı.Suçu bana attı ki ben o söyleyince duymuştum haberi.Biraz araştırınca gerçek olduğunu da öğrendim.Okuldaki popüler çocuklardan biriyle yatmış ve önceden de yapmadığı bir şey değilmiş.İşler babamın kulağına gidince ilk tokadı mı da yemiş oldum."Aptal bir şekilde gülümsedim."Olayı evden kovulan abime anlattım.O da bana kaçmayı teklif etti.Kaçtık..." daha fazla dayanamadım ve kafamı eğip saçlarımın yüzümü gizlemesini sağladım.Böylece rahatça ağlayabilirdim.Hıçkırıkları artarken bedenime sarılan kolları umursamamaya çalıştım.Ağlamam şiddetlenirken bedenime sarılan kolların sıkılaştığını hissettim.Zamanla hıçkırıklarımın yerini iç çekişlerim bırakmıştı."Burçak...ağlama.Dayanamıyorum." Görkem'in bu icten sözüne karşı kendimden tiksindim.Ne yapıyordum ben? Bana bu kadar değer veren insanlara ne yapıyordum? Kendimden iğreniyordum.

Görkem'in kollarının arasından çıkıp yüzümü onun hizasına çıkardım ve büyük ihtimalle ağlamaktan kızarmış olan gözlerimi onun gözlerine diktim.Saniye.Sadece bir kac saniye öylece durduk.Belkide o an,anın büyüsüne kapılmıştık,ama ikimizde tepki göstermiyorduk,belkide istemiyorduk. En sonunda yavaşca fısıldadım."Özür dilerim Görkem..."
Görkem haliyle şaşırmıştı ama hala gözlerimizi birbirinden ayırmamıştık.Normalde bir insanın gözlerine 2 saniyede fazla bakamazdım fakat Görkem'in gözleri...mavi,yeşil olmamasına rağmen beni çekiyordu.Gözleri,sadece kahverengiydi.Basit bir kahverengi.Peki neden baktıkça bakma isteği uyandırıyordu?

"Ne icin?" Görkem sonunda cevap verdiğinde söyleyecek söz bulamadım ki bulmama gerek kalmadan,telefonumun mesaj sesi tüm anın büyüsünü silip süpürdü ve gözlerimizi kaçırmakla beraber birbirimizden bir anda çekinmemiz bir oldu.
Telefonumu açıp mesajın kimden geldigine baktım.Tabiki de oydu.

'Beklediğimden daha iyi gidiyorsun küçük kaçak! Demek sende biraz olsun sürtük ruhu varmış.Sakın birine aşık olayım deme,daha yapacak çok şey var.'

-Bölüm Sonu-

Bölüm kısa oldu farkındayım ama bir takım sorunlardan dolayı anca bu kadar oldu.Diger bölüm daha uzun olacak inşallah. :)

Yorum ve vote yapmayı unutmayın...❤❤❤💪