~SİYAHIMSI SARIŞIN~

~19.Bölüm:İlk Görev~

19.Bölüm

İyi Okumalar ⚫_⚫

Bölüm İthafı :Sudeecetinkaya. Bölün sonlarında bugünkü yaşanmış kısa bir olay var :) ❤

Annem...hayatta mıydı?

Beynim bir anlığına durmuşken,sanki tüm yaşam belirtilerimi yitirmis gibiydim.Anlamıyordum.Yada anlamak istemiyordum.Bunu kabullenmek...oldukça zordu.

Tam diğer sayfayı okumak icin sayfayı çevirecektim ki telefonumun zil sesi beni durdurdu.O mu arıyordu?
Hızlıca telefonu elime aldım. 'özel numara ' yazısını görünce gergin bir sekilde cevapladım.

"Alo?"

"Merhaba kücük kaçak!"

"Ne istiyorsun?!"

"Şşt! Sakin ol.Anlasılan gercekleri daha sindiremedin."

"Çabuk ne istiyorsan söyle!" Telefonun ucundaki ses bana Joker'i anımsatıyordu.Katiyen ciddi olmuyor ve gülüyordu.Psikopatça.

"Şuanlık sadece o defterin devamını okuma." Beni mi izliyordu?

Hemen oldugum yerde ayakladıp,camlardan dısarı incelemeye basladım.

Telefonun ucundaki kahkaha sesi ile camın önünde öylece durmaya devam ettim."Zavallı küçük kaçak...bu oyunun bu kadar basit olabileceğini mi düşündün?" Sesimi çıkarmadım."Dediğim gibi o defterin devamını okumayacaksın ve onu rafa kaldıracaksın.İlk görevin ise...sana bigirmisçıet etmek." Korkuyla yutkunurken,telefonun ucundaki ses kahkaha attı."Kendi çıkarlarımdan önce biraz seninle uğraşıp,neler yapabileceğine bakalım."Kısa bir sessizlikten sonra devam etti."1 ayda Görkem'i ve Bartu'yu kendine aşık edip,senin icin kavga etmelerini sağla.İzlemek eğlenceli olacaktır." Söylediklerine karşı sinirlerim iyice yerinden oynamıştı.

"Sen ne tür bir manyaksın be! Ne istiyorsun benden?! Ne?!Ben sana ne yaptım ya?! Ne yaptım! Söylesene! ". Telefonun ucundaki ses,ilk defa alaycı tavrını geride bırakarak gayet ciddi bir tavırla konuştu."Herseyin bir zamanı var.Kurcalama,yoksa senin zararına olur."

"Ne demek bu?!"

"Sabırlı ol küçük kaçak! Hepsinin sırası gelecek.Simdi görevine odaklan.Unutma,ilki en kolay olandır." deyip telefonu kapattı.Bir süre elimdeki telefona uzunca baktım.Ardında bir hışımla telefonu masaya koyup,ellerimi sinirle saclarımdan gecirdim ve yaslandığım duvarda yavaşca aşagı kayarak oturdum.

Ben...ne yapacaktım? Daha önce sadece bir kez aşık olmuştum ve o da plotonikti.Sevgilim hic olmamıstı ki olsada beceremezdim.Fakat bu...bu öyle bir sey değildi.Bu...insanın duygularıyla oynamaktı.Kısacası kandırmaktı!

~~~

Yapabilirsin Burçak,yapabilirsin...Sadece kendine güven.Sadece kendine güven...

İcimden tekrarladığımın cümlelerin hiçbir faydası olmuyordu.Sabahtan beri aynı stres icerisindeydim.

Kumsal'ın Oğuz ile dışarı cıkması isime gelmişti.Çünkü evde tek iken daha iyi hissediyordum.

Daha önce insanlarla bu kadar iletisime girmemistim.Bunun hep en mantıklısı oldugunu düşünmüştüm,çünkü kimseyle yakın olmadıkça 'acaba onu kırdım mı?' gibi sorunlarla karsılaşmıyordum.Bu da benim isime geliyordu.Şu zamana kadar ki tüm lise hayatım boyunca tenefüslerde, zorunda kalmadıkça hic dışarı çıkmayan,derste aktif olmayan ama sınavda iyi alan bir tip olmustum.Ama bu sene...çok fazla sey değismişti.Okulum,arkadaş çevrem...yaptıklarım,davranışlarım.Bunların benim yapıma ters düştüğünü bilsem de ,beni rahatsız etmiyorlardı.Aksine mutlu oluyordum.Buradaki hayatımdan memnundum.