~SİYAHIMSI SARIŞIN~

~20.Bölüm:İlk Aşama~

20.Bölüm

İyi Okumalar •_•

Bugün büyük gündü.İlk görevim olan 'Bartu ve Görkem'i kendine aşık et' e başlamam lazımdı ve günlerce düşündükten sonra nihayet nereden başlayacağımı bulmuştum.

İlk önce ,bizim gruptan Görkem'e karşı en nazik davranan kişi olan Derin'e ve Görkem ile iyi anlaşan Aleyna'ya ; Görkem'den hoşlandığımı ve ikimizin arasını yapmasını isteyecektim ve bunu hiç kimseye katiyen söylememelerini,eğer söylerse onlarla asla konuşmayacağımı söyleyecektim.Aynı işlemı Kumsal'a da uygulayacaktım fakat ona Görkem'i değilde Bartu'dan hoşlandığımı söyleyecektim.

Bu planı düşünürken bile midem bulanırken,Bartu ve Görkem'e nasıl davranacağım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.Yüzlerine bakmaya bile utanıyordum.

Masamın üzerındeki telefonum titreyince,hızlıca telefonumu elime aldım ve Gizli Numara yazısını görünce hiç durmadan telefonu açtım.

"Merhaba Küçük Kaçak!"

"Artık bana şunu söyleyip durma! Kaçak falan değilim ben."

"Abin hala elimdeyken,nasıl bu kadar rahat oluyorsun küçük hanım?"yeltendi anında kaskatı kesilirken,boğazımda olusan yumruyu yok etmek adına zorla yutkundum.

"Ya beni kandırıyorsan?" Telefonun ucundan kahkaha sesi yükselirken,yanıldığımı anladım."Kandırmak mı?" Telefonun ucundan bir süre ses gelmeyince endişeye kapıldım."Alo?!"

"Burçak?" Duydugum ses karşısında,kanımın cekildiğini hissettim.Bu ses...abimin sesiydi.

"Abi?" Gözlerim anında sulanırken,ağlamamak icin üstün bir çaba gösteriyordum."Burcak,ben iyiyim.Sakın ağlama tamam mı?"

"Abi..." Daha fazla direnemeden,hıckırmaya basladım."Burcak,defterde yaz- Kes sesini!" Abimin sözünü yarıda kesen baska bir ses ile kalp atışlarım hızlandı."Abi?! Abi ne oldu?! "

"Şşt! Bu kadar özlem yeter küçük kaçak!"Ağlamam şiddetlenirken ,artık yalvarmaya basladim."Abime birsey yapma! Ne olursun..."

"Eger dediklerimi yaparsam,abin güvende olacak."

"Yapamam...ben bu degilim! Beni zorlama! Lütfen...Neden bunu yapıyorsun? Derdin ne senin? Kimsin sen?!" Bağırışlarım,ağlamam ile birlikte yükselirken kendimi kontrol edemiyordum.Her an bir seyleri parcalama isteği içime doğarken,mantıklı düşünemiyordum.Sadece...parçalamak,kırıp dökmek istiyordum.

"Ben kim miyim?Ben...senin farkında olmadan mahvettigin kisiyim.Yeni öğrendim ki,intikam almam gerekenler listeside sende varsın bücür!"

"Ne? Ben sana ne yapmıs olabilirim ki? Tanımadığım birine ne yapabilirim?!"

"Herseyin sırası var.Süren azalıyor,görevini çabuk tamamlasan iyi edersin.Yoksa neler olacağını tahmin edebiliyorsundur." Telefon ucundan kapanma sesi gelirken,söylenecek bir sey olmadığını anladım.

Odamda tek basıma kalırken,yaslandığım duvarda yavaşça asağı kayıp yere oturdum.Ardından sadece tüm bunların bitmesini dilemekle yetindim.

~~~

"Burcak?"

"Efendim?" Bartu elini ensesine götürüp kaşıdı."Çıkışta beraber biryerlere gidelim mi?" Bir an duraksadım.Kumsal kesinlikle söylemiş olmalıydı ki,Bartu böyle bir adım atmaya çalışıyordu."Olur,neree gideceğiz?"