Death~On hold~

13.

"Τι συγκινητική στιγμή και αυτή" άκουσα μια άγνωστη βαριά φωνή να λέει. Κοκάλωσα και σήκωσα δειλά το κεφάλι μου. Το βλέμμα μου έπεσε σε πέντε όμορφους νεαρούς, ήταν γύρω στην ηλικία μου και ήταν ντυμένοι στα μαύρα. Δερμάτινα μπουφάν, μαύρα τζίν και μαύρες δερμάτινες αρβύλες. Έδειχναν σαν ακριβοπληρωμένα μοντέλα του Calvin Klein με τις γερές κορμοστασιές, τα έντονα ζυγωματικά και τα μαγευτικά μάτια. Μάτια εξωπραγματικά σαν του άγνωστου που κείτονταν αναίσθητος χάμω και σαν του Ντίν, σαν του νεαρού που με κρατούσε στα χέρια του.

Κάρφωσα το βλέμμα μου στον Ντίν και έκανα ένα βήμα πίσω. "Τι συμβαίνει; Ποιοί είναι αυτοί οι τύποι Ντίν;"

Στύλωσε ακλόνητα το βλέμμα του πάνω μου και με περιεργάστηκε σιωπηλά από τη κορυφή των μαλλιών μου ως τις μαύρες αρβύλες. Τα μάτια του σκοτείνιασαν και πήραν την πιο σκοτεινή απόχρωση μαύρου που είχα αντικρίσει ποτέ, μαύρα σαν την πίσα. Γούρλωσα τα μάτια μου έκπληκτη από την ξαφνική αλλαγή των ματιών του και έκανα να μιλήσω όμως ο Ντίν με πρόλαβε πριν ανοίξω το στόμα μου, "Έχεις μια τόσο γλυκιά μυρωδιά, που μπορώ ακόμα και από μια τέτοια απόσταση να αισθανθώ, αναρωτιέμαι αν και η ψυχή σου είναι το ίδιο γλυκιά" ψιθύρισε και έγλυψε τα σαρκώδη χείλη του.

Τον κοίταξα άναυδη πασχίζοντας να πιστέψω στα λεγόμενα του, αδυνατούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, ποιοι ήταν οι μαυροφορεμένοι νεαροί άντρες και ποιος πραγματικά ήταν ο Ντίν. Ο νεαρός με τα μπλε μάτια, άλλοτε με τα μαύρα και άλλοτε με τα βαθυγάλανα. Μάτια που φάνταζαν εξωπραγματικά και μαγευτικά, μάτια που σε ταξίδευαν σε ξένους και μαγευτικούς τόπους με μόνο ένα τους βλέμμα. Ο Ντίν που βρισκόταν μπροστά μου δεν ήταν ο νεαρός που γνώριζα, αρνιόμουν να πιστέψω πως ήταν αυτός, το μυστήριο αγόρι που εμφανιζόταν μπροστά μου όταν είχα ανάγκη από ένα χέρι βοήθεια, το αγόρι που με είχε γλυτώσει από ένα σορό δύσκολες καταστάσεις. Το αγόρι για το οποίο ένιωθα μια παράξενη έλξη, μια έλξη που δεν μπορούσα να εξηγήσω με λόγια.

Τον κοίταξα στα μάτια και ήταν σαν να κοιτούσα μέσα στη ψυχή του, σε ένα μεγάλο μαύρο κενό που ανέδιδε ένα απόλυτο τίποτα. Δεν υπήρχαν αισθήματα, ούτε αγάπη, χαρά, ούτε μίσος, πόνος. Το μόνο που μπορούσα να δω στα μάτια του ήταν η απάθεια. Και κάπως έτσι ήξερα πως αυτά δεν ήταν τα μάτια του Ντίν που γνώριζα. Ο Ντίν που είχα μπροστά μου ήταν κάποιος άλλος.

"Τι συμβαίνει Ίντεν;" ρώτησε ο Ντίν δείχνοντας να το διασκεδάζει, ένα αυτάρεσκο και ανατριχιαστικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του κάνοντας τον να δείχνει αποκρουστικό και άσχημο, "Φοβάσαι;" απόρησε με το ανατριχιαστικό του χαμόγελο, στέλνοντας ένα ρίγος στο κορμί μου.