Death~On hold~

06.

Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και συλλογιζόμουν το περιστατικό που συνέβη πριν πέντε μέρες, όταν είχα βρεθεί στη μέση του πουθενά χωρίς να έχω ιδέα πως και γιατί... Και ύστερα ήταν και ο Ντίν.

Ο μυστηριώδης τύπος που εμφανιζόταν πάντα στις πιο κατάλληλες στιγμές. Θα έπρεπε να νιώθω ανακουφισμένη που είχε προσφερθεί να με φέρει πίσω στο σπίτι, όμως κάθε άλλο πάρα ανακουφισμένη ήμουν. Με τρόμαζε το γεγονός πως ερχόταν πάντα όταν χρειαζόμουν βοήθεια. Ήταν σαν να γνώριζε πότε βρισκόμουν σε μπελάδες και μου πρόσφερε απλόχερα την βοήθεια του χωρίς να ζητήσει τίποτα σε αντάλλαγμα.

Ήθελα πραγματικά να πιστέψω πως ο Ντίν ήταν ένας φυσιολογικός έφηβος όπως ο καθένας, όμως αδυνατούσα να καταλάβω πως γνώριζε το που βρισκόμουν πέντε μέρες πριν, όταν με είχε βρει σε ένα έρημο μονοπάτι και είχε προσφερθεί να με επιστρέψει στο σπίτι. Το πιο παράξενο όμως ήταν πως γνώριζε την διεύθυνση κατοικίας μου ενώ δεν του είχα εκμυστηρευτεί ποτέ που κατοικούσα.

Το πιο τρομακτικό απ΄ όλα όμως ήταν πως δεν γνώριζα πως είχα βρεθεί εκεί. Στην ερημιά με τις πιτζάμες μου. Το τελευταίο πράγμα που θυμόμουν ήταν πως είχα βυθιστεί σε ένα γαλήνιο ύπνο στο δωμάτιο μου και την επόμενη στιγμή βρισκόμουν στη μέση του πουθενά.... Είτε είχα αρχίσει να χάνω το μυαλό μου, είτε συνέβαινε κάτι παράξενο, κάτι αλλόκοτο που ήταν αδύνατον να εξηγήσω...

***

Είχα βυθιστεί σε ένα γαλήνιο ύπνο με το κεφάλι μου να ακουμπά σε μια σκληρή και λεία επιφάνεια, καθώς διάσπαρτες εικόνες από ένα όμορφο εξωτικό τοπίο πλημμύριζαν κάθε σπιθαμή του μυαλού μου.

Ένας μισόγυμνος όμορφος νεαρός ήταν ξαπλωμένος με τη ράχη του να ακουμπά σε ένα βράχο, το βλέμμα του ατένιζε το γαλάζιο απέραντο ουρανό και τις χρυσές αχτίδες του ήλιου που τρύπωναν μέσα από τις μισόκλειστες έντονες βλεφαρίδες του. Στάθηκε όρθιος στα πόδια του και παρατήρησε το μαγευτικό τοπίο γύρο του, θαρρείς και ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζε αυτό το μέρος. Κοίταξε τους άσπρους πελώριους βράχους, το αγνό κρυστάλλινο νερό που κυλούσε πάνω τους και έπειτα κατέληγε στο πάτο όπου μικρές λευκές, γκρι και μαύρες πετρούλες καταλάμβαναν κάθε εκατοστό της γης. Έπειτα το βλέμμα του ταξίδεψε στο πράσινο χορτάρι και στα ανθισμένα πολύχρωμα αγριολούλουδα. Στα λευκά, κόκκινα και χρυσά άνθη φρέζιας, στις λευκές ορχιδέες και στους λευκούς κρίνους, και σε άλλα ακόμα περισσότερα. Ολόκληρο το τοπίο περιτριγυρίζονταν από κάθε είδος λουλουδιού, από το πιο κοινό μέχρι και το πιο σπάνιο.