ShadowWarrior

Late Night Danger

'Daar heb je gelijk in,' stem ik met River in. 'En ik ben er zeker van dat Dean en Levi die leiders kunnen zijn.'
Daarna draai ik me op mijn hakken om en been weg.

Met River op mijn hielen, kom ik terug aan bij het huis van de vijf welbekende ShadowRunners. Stemmen zijn te horen in de woonkamer en zachtjes open ik de deur. In de kamer vind ik Lucy en Jake, midden in een romantisch moment. Ze staan wel heel dicht op elkaar.

'Ik zie dat jullie het wel gezellig hebben' verwoest ik het ruw het moment met een brede grijns. (A/N; Die PPA tho😂)

Jake en Lucy schrikken op en stappen beschaamd bij elkaar vandaan. Ik grinnik en loop naar de koelkast terwijl River Jake meelevend op zijn schouder klopt. Terwijl ik mijn water drink en tegen de koelkast leun, komt de rest van mijn vrienden de kamer in gewalst.   De jongens zullen echt hun huis moeten verbouwen als er steeds meer mensen bijkomen.

Als ze mij opmerken, willen ze al weer beginnen met het vragenvuur. Ik ben ze echter voor en steek mijn hand op, als teken dat ze moeten zwijgen.
'River legt het jullie dalijk allemaal uit.' Met dit antwoord is iedereen tevreden en beginnen de jongens een gesprek over wat beter is; kip of varkensvlees. Ik rol met mijn ogen, wat een onzinnige discussie.

Kip natuurlijk.

Jonathan volgt met een kleine glimlach de discussie en ook hij rolt met zijn ogen. Hij wendt zich af van het gesprek en zijn blik valt op mij.
'Blijf je hier slapen?' vraagt hij vriendelijk. Ik schud mijn hoofd en glimlach zwak naar hem.
'Ik wil bij mijn vader zijn nu..'
'Ik begrijp het' zegt Jonathan snel, zodat ik mijn zin niet hoef af te maken. Ik geef hem een dankbare blik.

Jonathan komt naast me staan en samen kijken we toe hoe de jongens hun argumenten schreeuwen en elkaar vurig proberen over te halen.

'Het is zwaar, niet?' merkt Jonathan dan op. Ik breek mijn blik kort van de discussie om van opzij naar hem te kijken. Jonathan echter went zijn niet af, maar hij voelt dat ik naar hem kijk. Ook ik richt mijn ogen weer op het schouwspel voor me en zucht.
'Ja,' zeg ik dan. 'Het is meer dan zwaar.'
'Ik weet waarom je je plaats als leider van de bende afgestaan hebt, en ik wil dat je weet dat ik vind dat je de juiste beslissing genomen hebt' zegt hij dan. Verrast kijk ik op.
'O ja?' vraag ik. Dit maal kijkt Jonathan wel op en richt hij zijn blik op mij.
'Ja,' antwoordt hij schouderophalend. 'Je offert een deel van je eigen veiligheid op om dat van een ander juist te verzekeren. Dat vind ik nobel van je.' Ik glimlach voordat ik me weer op de discussie richt.
'Ik ben blij dat er tenminste nog iemand het met me eens is' mompel ik.

'Weet je zeker dat ik je niet naar huis moet rijden?' vraagt Ryder voor de zoveelste keer.
'Positief,' zeg ik beslist. 'Ik stap echt niet in één auto met iemand die het varkensvleesvolk support.' Van opzij kijkt Jonathan met een brede grijns naar me. Ook ik kan mijn pokerface niet houden en grijns. Ryder daarentegen pruilt en loopt weg.

Jonathan loopt met me mee naar de deur. Ik zou alleen terug gaan naar LightSide, mijn vriendinnen zouden bij hun vriend blijven.
'Doei jongens!' schreeuw ik richting de woonkamer. Ik krijg enkele halve reacties en wat gemompel terug. Ik schud geamuseerd mijn hoofd en zeg Jonathan gedag. Als ik halverwege het pad ben, dat tot de voordeur leidt, houdt zijn stem me echter tegen.

'Geef River nog niet op..' hoor ik hem zeggen. Voor een moment blijf ik als bevroren staan. Een antwoord heb ik echter niet. Ik sluit kort mijn ogen en adem uit. Vervolgens loop ik zonder iets te zeggen verder. Achter me sluit Jonathan de deur.

Diep in gedachten verzonken loop ik door de straten van LightSide.

Als Jonathans verzoek niet in mijn hoofd nadreunde, had ik het misschien opgemerkt. Dan had ik wellicht de akelige sfeer opgemerkt. Dan had ik de leegte van alle huizen en straten opgemerkt. Had ik de stilte opgemerkt en dan had ik misschien zelfs de lichte nevel, die in de straten hing en de sfeer nog onaangenamer maakte, opgemerkt. Had ik de dreiging opgemerkt.